Krostuloza uogólniona i miejscowa krostuloza dłoniowo-podeszwowa nie są już klasyfikowane w spektrum łuszczycy.

Jak cechy kliniczne różnią się w różnych typach skóry?

Łuszczyca plackowata jest najczęstszą postacią łuszczycy we wszystkich grupach rasowych. Nie-kaukascy mają tendencję do bardziej rozległego zajęcia skóry niż kaukascy. W populacjach azjatyckich odnotowuje się najwyższy odsetek zajęcia powierzchni ciała. W przypadku skóry kolorowej, blaszki są zazwyczaj grubsze, z bardziej wyraźną srebrną łuską i świądem. Różowość wczesnych plam może być trudniejsza do zauważenia, co skutkuje niską oceną PASI. Grube blaszki mogą wydawać się fioletowe lub ciemne. Łuszczyca plackowata często ustępuje, pozostawiając hiperpigmentację lub hipopigmentację w skórze kolorowej, co dodatkowo wpływa na jakość życia nawet po ustąpieniu objawów choroby.

Inne typy łuszczycy wykazują zmienną częstość występowania w różnych typach skóry. Łuszczyca Palmoplantarna jest najczęściej spotykana w populacji indyjskiej. U osób rasy innej niż kaukaska częściej występuje łuszczyca krostkowa i erytrodermiczna niż u osób rasy kaukaskiej, natomiast łuszczyca zgięciowa występuje rzadziej u osób o skórze kolorowej.

Łuszczyca krostkowa w skórze kolorowej

Faktory nasilające łuszczycę

• Angina paciorkowcowa i inne zakażenia
• Urazy, takie jak skaleczenia, otarcia, oparzenia słoneczne (łuszczyca koebnerowska)
• Narażenie na słońce w 10% (ekspozycja na słońce jest częściej korzystna)
• Otyłość
• Palenie
• Nadmierna ilość alkoholu
• Stresujące wydarzenie
• Leki, takie jak lit, beta-blokery, leki przeciwmalaryczne, niesteroidowe leki przeciwzapalne i inne
• Odstawienie doustnych steroidów lub silnych miejscowych kortykosteroidów.

Stany zdrowia związane z łuszczycą

Pacjenci z łuszczycą częściej niż inni ludzie mają inne wymienione tutaj stany zdrowia.

• Zapalne zapalenie stawów „łuszczycowe zapalenie stawów” i spondyloartropatia (u do 40% pacjentów z przewlekłą łuszczycą plackowatą o wczesnym początku)
• Zapalne choroby jelit (choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego)
• Zapalenie błony naczyniowej oka (zapalenie oka)
• Celiakia
• Zespół metaboliczny: otyłość, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, podagra, choroby układu krążenia, cukrzyca typu 2
• Miejscowa krosta palmoplantarna, krosta uogólniona i ostra uogólniona krosta rumieniowa

Jak rozpoznaje się łuszczycę?

Łuszczycę rozpoznaje się na podstawie jej cech klinicznych. Jeśli jest to konieczne, diagnoza jest poparta typowymi wynikami biopsji skóry.

Ocena łuszczycy

Ocena medyczna obejmuje dokładny wywiad, badanie, pytanie o wpływ łuszczycy na codzienne życie i ocenę czynników współistniejących.

Zwalidowane narzędzia stosowane do oceny łuszczycy obejmują:

• Psoriasis Area and Severity Index (PASI)
• Self-Administered Psoriasis Area and Severity Index (SAPASI)
• Physicians/Patients Global Assessment (PGA)
• Body Surface Area (BSA)
• Psoriasis Log- – based Log- – based Area and Severity Index (PL)based Area and Severity Index (PLASI)
• Simplified Psoriasis Index
• Dermatology Life Quality Index (DLQI)
• SKINDEX-16

Skala ciężkości łuszczycy jest klasyfikowana jako łagodna u 60% pacjentów, umiarkowane u 30% i ciężkie u 10%.

Ocena chorób współistniejących może obejmować:

• Psoriatic Arthritis Screening Evaluation (PASE) lub Psoriasis Epidemiology Screening Tool (PEST)
• Wskaźnik masy ciała (BMI, tj. wzrost, masa ciała, obwód talii)
• Ciśnienie krwi (BP) i elektrokardiogram (EKG)
• Certyfikat krwi i hemoglobina glikozylowana
• Profil lipidowy, kwas moczowy

Leczenie łuszczycy

Porady ogólne

Pacjenci z łuszczycą powinni upewnić się, że są dobrze poinformowani o stanie swojej skóry i jej leczeniu. Korzyści płyną z niepalenia tytoniu, unikania nadmiaru alkoholu i utrzymywania optymalnej wagi.

Terapia miejscowa

Łagodna łuszczyca jest na ogół leczona wyłącznie środkami miejscowymi. Wybór sposobu leczenia może zależeć od miejsca na ciele, zakresu i ciężkości łuszczycy.

• Emolienty
• Preparaty smoły węglowej
• Dithranol
• Kwas salicylowy
• Analog witaminy D (kalcypotriol)

.

• Topowe kortykosteroidy
• Maść/żel lub pianka łączona kalcypotriol/dipropionian betametazonu
• Inhibitor kalcyneuryny (takrolimus, pimekrolimus)

Fototerapia

Większość ośrodków zajmujących się łuszczycą oferuje fototerapię z wykorzystaniem promieniowania ultrafioletowego (UV), często w połączeniu z lekami stosowanymi miejscowo lub ogólnoustrojowo. Rodzaje fototerapii obejmują

• Wąskopasmowe UVB
• Promieniowanie UVB
• Fotochemioterapia (PUVA)
• Fototerapia ukierunkowana

Terapia systemowa

Łuszczyca o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego uzasadnia leczenie środkiem systemowym i/lub fototerapią. Najczęściej stosowanymi lekami są:

• Metotreksat
• Ciklosporyna
• Acitretin

Inne leki sporadycznie stosowane w łuszczycy obejmują:

• Mikofenolan
• Apremilast
• Hydroksymocznik
• Azatiopryna
• 6-merkaptopuryna

Najlepiej unikać kortykosteroidów systemowych ze względu na ryzyko ciężkiego odstawiennego zaostrzenia łuszczycy i działań niepożądanych.

Biologics

Biologics or targeted therapies are reserved for conventional treatment-resistant severe psoriasis, mainly because of expense, as side effects compare favourably with other systemic agents. Należą do nich:

• Inhibitory czynnika martwicy nowotworów (anty-TNFα) infliksymab, adalimumab i etanercept
• antagonista interleukiny (IL)-12/23 ustekinumab
• antagoniściIL-17 antagoniści, tacy jak secukinumab
• Ixekizumab
• Brodalumab
• Guselkumab
• Tildrakizumab
• Risankizumab.

Wiele innych przeciwciał monoklonalnych jest badanych w leczeniu łuszczycy.

Środki doustne działające poprzez szlaki kinaz białkowych są również badane. Kilka inhibitorów JAK (kinazy Janusa) jest badanych pod kątem łuszczycy, w tym tofacitinib i inhibitor TYK2 (kinazy tyrozynowej 2) BMS-986165; oba znajdują się w fazie III badań nad łuszczycą.

.