Generowanie sygnałów neuronalnych w neuronach ruchowych, które powodują skurcze mięśni, zależy od równowagi synaptycznego pobudzenia i hamowania, które otrzymuje neuron ruchowy. Środki spazmolityczne generalnie działają albo poprzez zwiększenie poziomu hamowania, albo zmniejszenie poziomu pobudzenia. Hamowanie jest wzmacniane przez naśladowanie lub wzmacnianie działania endogennych substancji hamujących, takich jak GABA.
TerminologiaEdit
Ponieważ mogą one działać na poziomie kory mózgowej, pnia mózgu lub rdzenia kręgowego, lub wszystkich trzech obszarów, tradycyjnie określa się je jako „centralnie działające” środki zwiotczające mięśnie. Jednak obecnie wiadomo, że nie każdy środek z tej klasy ma aktywność w OUN (np. dantrolen), więc ta nazwa jest nieprecyzyjna.
Większość źródeł nadal używa terminu „ośrodkowo działający środek zwiotczający mięśnie”. Zgodnie z MeSH, dantrolen jest zwykle klasyfikowany jako ośrodkowo działający środek zwiotczający mięśnie. Światowa Organizacja Zdrowia, w swoim ATC, używa terminu „środki działające ośrodkowo”, ale dodaje odrębną kategorię „środków działających bezpośrednio”, dla dantrolenu. Użycie tej terminologii sięga co najmniej 1973 r.
Termin „spazmolityczny” jest również uważany za synonim środka przeciwskurczowego.
Zastosowanie kliniczneEdit
Spazmolityki, takie jak karizoprodol, cyklobenzapryna, metaksalon i metokarbamol są powszechnie przepisywane w przypadku bólu w dolnej części pleców lub szyi, fibromialgii, napięciowych bólów głowy i zespołu bólu mięśniowo-powięziowego. Nie są one jednak zalecane jako leki pierwszego rzutu; w ostrym bólu pleców nie są bardziej skuteczne niż paracetamol lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), a w fibromialgii nie są bardziej skuteczne niż leki przeciwdepresyjne. Niemniej jednak, niektóre (niskiej jakości) dowody sugerują, że leki zwiotczające mięśnie mogą przynieść dodatkowe korzyści w leczeniu NLPZ. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma wysokiej jakości dowodów przemawiających za ich stosowaniem. Nie wykazano, że którykolwiek z leków jest lepszy od innego, a wszystkie one mają działania niepożądane, zwłaszcza zawroty głowy i senność. Obawy dotyczące możliwości nadużywania i interakcji z innymi lekami, zwłaszcza jeśli istnieje ryzyko nasilenia sedacji, dodatkowo ograniczają ich stosowanie. Środek zwiotczający mięśnie wybiera się na podstawie jego profilu działań niepożądanych, tolerancji i kosztów.
Środki zwiotczające mięśnie (według jednego badania) nie były zalecane w przypadku schorzeń ortopedycznych, ale raczej w przypadku schorzeń neurologicznych, takich jak spastyczność w porażeniu mózgowym i stwardnieniu rozsianym. Dantrolen, chociaż uważany przede wszystkim za środek działający obwodowo, jest związany z działaniem na OUN, natomiast aktywność baklofenu jest ściśle związana z OUN.
Muscle relaxants are thought to be useful in painful disorders based on the theory that pain induces spasm and spasm causes pain. Jednak znaczne dowody zaprzeczają tej teorii.
Ogólnie, leki zwiotczające mięśnie nie są zatwierdzone przez FDA do długotrwałego stosowania. Jednak reumatolodzy często przepisują cyklobenzaprynę na noc codziennie, aby zwiększyć etap 4 snu. Poprzez zwiększenie tego etapu snu, pacjenci czują się bardziej odświeżeni rano. Poprawa snu jest również korzystna dla pacjentów cierpiących na fibromialgię.
Środki rozluźniające mięśnie, takie jak tizanidyna, są przepisywane w leczeniu napięciowych bólów głowy.
Diazepam i karizoprodol nie są zalecane osobom starszym, kobietom w ciąży, osobom cierpiącym na depresję lub osobom z historią uzależnienia od narkotyków lub alkoholu.
Mechanizm działaniaEdit
Z powodu wzmocnienia hamowania w OUN, większość środków spazmolitycznych ma działania niepożądane w postaci sedacji i senności i może powodować uzależnienie przy długotrwałym stosowaniu. Kilka z tych środków ma również potencjał nadużywania, a ich przepisywanie jest ściśle kontrolowane.
Benzodiazepiny, takie jak diazepam, wchodzą w interakcje z receptorem GABAA w ośrodkowym układzie nerwowym. Chociaż mogą być stosowane u pacjentów ze skurczem mięśni prawie każdego pochodzenia, to w dawkach wymaganych do zmniejszenia napięcia mięśniowego powodują sedację u większości osób.
Baklofen jest uważany za co najmniej tak samo skuteczny jak diazepam w zmniejszaniu spastyczności, a powoduje znacznie mniejszą sedację. Działa jako agonista GABA na receptorach GABAB w mózgu i rdzeniu kręgowym, powodując hiperpolaryzację neuronów wykazujących ekspresję tego receptora, najprawdopodobniej w wyniku zwiększenia przewodnictwa jonów potasu. Baklofen hamuje również czynność neuronów presynaptycznie, poprzez zmniejszenie napływu jonów wapnia, a tym samym zmniejszenie uwalniania pobudzających neuroprzekaźników zarówno w mózgu, jak i w rdzeniu kręgowym. Może również zmniejszyć ból u pacjentów poprzez hamowanie uwalniania substancji P w rdzeniu kręgowym, jak również.
Klonidyna i inne związki imidazoliny również wykazano, aby zmniejszyć skurcze mięśni przez ich aktywności ośrodkowego układu nerwowego. Tizanidyna jest prawdopodobnie najdokładniej zbadanym analogiem klonidyny i jest agonistą receptorów α2-adrenergicznych, ale zmniejsza spastyczność w dawkach, które powodują znacznie mniejsze niedociśnienie niż klonidyna. Badania neurofizjologiczne wykazują, że hamuje ona pobudzające sprzężenie zwrotne z mięśni, które normalnie zwiększałoby napięcie mięśni, minimalizując w ten sposób spastyczność. Ponadto kilka badań klinicznych wskazuje, że tizanidyna ma podobną skuteczność do innych środków spazmolitycznych, takich jak diazepam i baklofen, przy innym spektrum działań niepożądanych.
Pochodna hydantoiny – dantrolen jest środkiem spazmolitycznym o unikalnym mechanizmie działania poza OUN. Zmniejsza ona siłę mięśni szkieletowych poprzez hamowanie sprzężenia pobudzenie-skurcz we włóknie mięśniowym. W prawidłowym skurczu mięśnia wapń jest uwalniany z siateczki sarkoplazmatycznej przez kanał receptora ryanodynowego, co powoduje generującą napięcie interakcję aktyny i miozyny. Dantrolen zaburza uwalnianie wapnia poprzez wiązanie się z receptorem ryanodynowym i blokowanie endogennego ligandu ryanodyny poprzez inhibicję kompetycyjną. Mięśnie kurczące się szybciej są bardziej wrażliwe na dantrolen niż mięśnie kurczące się wolniej, chociaż mięśnie sercowe i mięśnie gładkie są osłabione tylko nieznacznie, najprawdopodobniej dlatego, że uwalnianie wapnia przez ich retikulum sarkoplazmatyczne obejmuje nieco inny proces. Główne działania niepożądane dantrolenu obejmują ogólne osłabienie mięśni, uspokojenie i sporadycznie zapalenie wątroby.
Inne powszechnie stosowane środki spazmolityczne obejmują: metokarbamol, karizoprodol, chlorzoksazon, cyklobenzaprynę, gabapentynę, metaksalon i orfenadrynę.
.