Tardigrady to wytrzymałe zwierzęta, zdolne do przetrwania niemal wszędzie – w tym w kosmosie! Są to również dość niezwykłe stworzenia, które pomagają nam zrozumieć najdrobniejsze punkty teorii kwantowej. Oto kilka fascynujących faktów na temat jednego z najbardziej obcych zwierząt na Ziemi:

Tardigrades są również znane jako niedźwiedzie wodne lub świnki morskie, ale rzeczywiste słowo 'tardigrade’ oznacza 'slow paced’. Pierwotnie był to przymiotnik stosowany do żółwi, ale od 1800 roku jest to nazwa tych mikroskopijnych stworzeń.

Przy długości zaledwie około 0.5 mm długości, tardigrady nie są duże, ale można je znaleźć na całym świecie w wielu środowiskach.

Tardigrady jedzą bakterie, rośliny, a nawet inne tardigrady. Przebijają pojedyncze komórki swojej ofiary i wysysają ich zawartość w poszukiwaniu składników odżywczych. Pyszne!

Tardigrady radzą sobie z ekstremalnie wysokimi i niskimi temperaturami, które zabiłyby inne organizmy. Niektóre gatunki mogą przetrwać wystawienie na działanie -272,15°C.

Tardigrady mogą również przetrwać ogromne ciśnienie, do sześciu razy większe niż na dnie oceanu, a nawet być gotowane w alkoholu.

Jeśli tardigrada zostanie odwodniona i straci do 99 procent zawartości wody, jej procesy życiowe mogą być niemal zawieszone na kilka lat, zanim zostanie przywrócona do życia. W stanie odwodnionym jest ona znana jako „tun”. Metabolizm tun obniża się do zaledwie 0,01 procenta swojego pierwotnego tempa.

Tun może być przenoszony na wietrze, jak nasiona lub zarodniki. Jeśli wyląduje w środowisku nadającym się do zamieszkania, może rozmnażać się bezpłciowo i założyć nową kolonię.

W 2007 roku odwodnione tardigrady zostały wyniesione na orbitę i wystawione na działanie próżni i promieniowania kosmicznego przez 10 dni. Po powrocie na Ziemię, ponad dwie trzecie z nich udało się ożywić. Wiele z nich zmarło stosunkowo szybko, ale były jeszcze zdolne do wcześniejszego rozmnażania. Oczywiście nie oznacza to, że tardigrades są kosmitami.

Wewnątrz komórek odwodnionych tardigrades, rodzaj białka zwanego „specyficznym dla tardigrades białkiem wewnętrznie nieuporządkowanym” (TDP) zastępuje wodę. Tworzy to szklistą substancję, która utrzymuje struktury komórkowe w stanie nienaruszonym.

Drożdże i bakterie można chronić przed odwodnieniem, kodując w nich geny tardigradów do produkcji TDP. Ta metoda może być wykorzystana do produkcji roślin, które mogą przetrwać susze lub leków, które nie wymagają chłodzenia.

Tylna para ośmiu nóg tardigrady jest przymocowana do tyłu i służy do chwytania przedmiotów.

Tardigrady są jednymi z niewielu zwierząt, które przeżyły wszystkie z pięciu wielkich wymierań na naszej planecie.

W tym momencie brzmi to nieprawdopodobnie, ale tak, tardigrady mogą umrzeć – nie są całkowicie niepokonane. Szczątki martwej tardigrady znaleziono obok skorupiaków zamrożonych kilometr pod powierzchnią starożytnego jeziora antarktycznego.

W kwietniu 2019 roku izraelski lądownik księżycowy Beresheet rozbił się o powierzchnię Księżyca, tym samym doprowadzając swoją misję do nagłego końca. Jednak część jego ładunku (obok klasycznych książek, próbek ludzkiej krwi i całej Wikipedii) zawierała kolonię tardigradów, które zdaniem naukowców z dużym prawdopodobieństwem przetrwały uderzenie.

Follow Science Focus on Twitter, Facebook, Instagram and Flipboard

.