W tym dniu w 1947 roku, Jackie Robinson, 28 lat, staje się pierwszym afroamerykańskim graczem w Major League Baseball, kiedy wchodzi na Ebbets Field w Brooklynie, aby konkurować dla Brooklyn Dodgers. Robinson przełamał barierę koloru skóry w sporcie, który był podzielony przez ponad 50 lat. Dokładnie 50 lat później, 15 kwietnia 1997 roku, przełomowa kariera Robinsona została uhonorowana, a jego numer 42 został usunięty z Major League Baseball przez komisarza Buda Seliga podczas ceremonii, w której wzięło udział ponad 50 000 fanów na nowojorskim stadionie Shea. Robinson’s był pierwszym w historii numerem wycofanym przez wszystkie drużyny w lidze.

Jack Roosevelt Robinson urodził się 31 stycznia 1919 roku w Cairo, Georgia, w rodzinie robotników rolnych. Dorastając, był wybitnym sportowcem i uczęszczał na Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles, gdzie był pierwszym sportowcem, który pisał w czterech dyscyplinach: baseball, koszykówka, piłka nożna i tor. Po tym jak problemy finansowe zmusiły Robinsona do porzucenia UCLA, wstąpił do wojska w 1942 roku i został mianowany podporucznikiem. Po zaprotestowaniu przeciwko przypadkom dyskryminacji rasowej podczas służby wojskowej, Robinson stanął przed sądem wojennym w 1944 roku. Ostatecznie, choć, został honorowo discharged.

Po wojsku, Robinson grał przez sezon w Negro American League. W 1945 roku Branch Rickey, dyrektor generalny Brooklyn Dodgers, zwerbował Robinsona, który był znany ze swojej uczciwości i inteligencji, a także talentu, aby dołączyć do jednej z drużyn farm klubu. W 1947 roku Robinson został powołany do drużyny Majors i wkrótce stał się gwiazdą Dodgersów, a także debiutantem roku w Lidze Narodowej. W 1949 r. prawy obrońca został uznany za najbardziej wartościowego gracza ligi narodowej i mistrzem ligi w podbijaniu piłek. Robinson grał w drużynie National League All-Star od 1949 do 1954 roku i poprowadził Dodgersów do sześciu tytułów National League i jednego World Series w 1955 roku. Został wprowadzony do Baseball Hall of Fame w 1962 roku, jego pierwszy rok kwalifikowalności.

Mimo swojego talentu i sukcesu jako gracz, Robinson stanął w obliczu ogromnej dyskryminacji rasowej w całej swojej karierze, od fanów baseballu i niektórych kolegów graczy. Dodatkowo, Jim Crow prawa uniemożliwił Robinson z korzystania z tych samych hoteli i restauracji, jak jego koledzy z drużyny podczas gry w South.

Po przejściu na emeryturę z baseballu w 1957 roku, Robinson stał się biznesmenem i działacz praw obywatelskich. Zmarł 24 października 1972 roku, w wieku 53 lat, w Stamford, Connecticut.

.