Dziedzic Juliusza Cezara, był jednym z najbardziej znanych (i kontrowersyjnych) przywódców starożytnego Rzymu, ale ile tak naprawdę wiesz o Cezarze Auguście? Od sporów politycznych po życie prywatne – oto 8 faktów, których możesz nie wiedzieć o słynnym rzymskim mężu stanu.

Był adoptowany przez Juliusza Cezara

Zajęty rządzeniem imperium Juliusz Cezar miał tylko jedną prawowitą córkę – Julię Cezarową – która zmarła po porodzie w 54 roku p.n.e. Wkrótce nadszedł czas, gdy rzymski przywódca nie miał innego wyjścia, jak tylko zaadoptować swojego najbliższego męskiego krewnego, co było powszechnie praktykowane w Imperium Rzymskim. Jego prawnuk, Gajusz Oktawiusz, okazał się szczęśliwym kandydatem. Choć od najmłodszych lat był szkolony i towarzyszył Juliuszowi w zagranicznych kampaniach, Oktawiusz nie dowiedział się, że został adoptowany, dopóki Juliusz nie został zamordowany. Ku jego (i rzymskiego rządu) zaskoczeniu młody osiemnastolatek został ogłoszony następcą Cezara, gdy w Senacie odczytano jego testament, co zapoczątkowało gorzką walkę o władzę.

Jego imię oznacza „wywyższony”

Urodzony jako Gajusz Oktawiusz (lub Oktawian), młody przywódca przyjął imię „August Cezar” po śmierci Juliusza Cezara. W świecie starożytnej polityki rzymskiej postrzeganie przez opinię publiczną było wszystkim. August doskonale zdawał sobie sprawę, że musi wykorzystać swoje rodowe nazwisko, by zdobyć zaufanie ludu – nawet jeśli był tylko dalekim krewnym Juliusza Cezara (więcej na ten temat za chwilę). Wywodząca się od łacińskiego słowa „auger” oznaczającego „zwiększać”, pierwsza część jego imienia, „Augustus”, oznacza „pogodny” lub „wywyższony”. W połączeniu jego imię oznacza więc „dodanie do” i tak już pokaźnej spuścizny jego poprzednika. To może wydawać się trudne, ale nie, gdy weźmiemy pod uwagę…

Jest pamiętany za wprowadzenie dwustuletniego okresu pokoju w Imperium Rzymskim

Jednym z najbardziej znaczących aspektów panowania Augusta było to, że wprowadził on dwustuletni okres względnego pokoju w Imperium Rzymskim, który stał się znany jako Pax Romana. Brzmi to idyllicznie, ale zamiast okresu utopijnej harmonii, był to raczej okres silnie narzuconej hegemonii. August nie ufał namiestnikom prowincji w kwestii zarządzania rzymskimi państwami trybutarnymi i wolał sam mieć je na oku. Wykorzystując swoją ogromną władzę w senacie, zgromadził dodatkowe siły, które odwiedzały wszystkie podbite terytoria, aby upewnić się, że są one utrzymywane w ryzach. Podniósł żołd dla swoich żołnierzy i sowicie ich wynagradzał za tłumienie ewentualnych buntów. Wprowadził też dla siebie osobistą ochronę osobistą, zwaną „Gwardią Pretoriańską”, aby mieć pewność, że historia nie powtórzy się w postaci zamachu na jego życie, jak to miało miejsce w przypadku jego poprzednika, Juliusza Cezara. Podczas gdy większość rzymskich przywódców zapewniała sobie ochronę za pomocą osobistej świty (zwłaszcza w czasie konfliktów), August jako pierwszy ustanowił ją na stałe. Znacznie zwiększył też liczebność swojej straży przybocznej, która składała się z dziewięciu kohort liczących 4500 żołnierzy. Nic więc dziwnego, że ludowi zależało na utrzymaniu pokoju!

… Ale dopiero po gorzkiej wojnie – przeciwko Antoniuszowi i Kleopatrze

Po zamordowaniu Juliusza Cezara w 44 r. p.n.e. Imperium Rzymskie pogrążyło się w gorzkiej wojnie domowej. Niestabilny triumwirat (czyli trójpodział władzy) przejął władzę w rzymskim senacie. Ostatecznie dwóch polityków wyłoniło się jako pretendenci do władzy: Marek Antoniusz i Oktawian. Marek Antoniusz, który był lojalnym zwolennikiem Juliusza Cezara w senacie i służył jako jego generał za granicą, był zdecydowanym faworytem do zostania jego następcą. Tak było do czasu, gdy okazało się, że Oktawian został wymieniony w testamencie Cezara. Senat był podzielony, jeśli chodzi o poparcie dla obu. Wkrótce Marek Antoniusz związał się z egipską królową, Kleopatrą. Była ona pragmatyczną i ambitną władczynią, a także matką jedynego dziedzica Juliusza Cezara, Cezariona, co wzmacniało ich pretensje do władzy. Ich siły spotkały się w decydującej bitwie rzymskiej wojny domowej, znanej jako bitwa pod Actium. Dysponując przewagą floty morskiej, armia Oktawiana odniosła zwycięstwo, a kochankowie popełnili samobójstwo w szekspirowskim stylu, co stało się tematem wielu artystycznych przedstawień. Po zarządzeniu śmierci Cezariona Oktawian został bezkonkurencyjnym władcą Republiki Rzymskiej.

Chcesz dowiedzieć się więcej o starożytnym Rzymie? Zebraliśmy tu najlepsze podcasty.

Był władcą wojskowym – i mecenasem sztuki

Kto powiedział, że nie można mieć wszystkiego? Choć August został zapamiętany głównie jako dowódca wojskowy, był również gorącym zwolennikiem sztuki i w czasie swego panowania zamówił u rzymskich artystów wiele rzeźb. Oczywiście te dzieła miały też inną funkcję. Oprócz funkcji dekoracyjnej służyły także do tworzenia wizerunku cesarza, który chciał, by widzieli ludzie. Za jego życia powstały liczne rzeźby, które wyolbrzymiały różne aspekty Cezara Augusta i miały na celu legitymizację jego pozycji. Na przykład wiele posągów podkreślało jego boskie prawo do rządzenia i odwoływało się do faktu, że pochodził od starożytnego założyciela Rzymu, Romulusa. Jeden z posągów, który obecnie znajduje się w Watykanie, znany jako August z Prima Porta, przedstawia go w zbroi z młodym Kupidynem u stóp, podkreślając jego boskie połączenie z bogami.

Nigdy oficjalnie nie rościł sobie prawa do tytułu cesarza

W Cesarstwie Rzymskim panowała awersja do nadawania imion władcom absolutnym. Dlatego zamiast mianować „królów”, miało cesarzy. Nawet jeśli, jak na ironię, cesarz zazwyczaj posiadał o wiele więcej władzy. Wiele z tego, co robił August, było wzorowane na zachowaniu Juliusza Cezara, który wielokrotnie odrzucał epigramat „Rex” (Król). Zamiast więc przyjmować jakiekolwiek tytuły absolutne, August wolał być nazywany Princeps Civitas – Pierwszym Obywatelem Państwa. Mimo to powszechnie uznawano go za pierwszego cesarza rzymskiego i nie był on bynajmniej skromny, jeśli chodzi o przekazywanie wszystkim informacji o wpływie, jaki wywarł na państwo, sławetnie oświadczając na łożu śmierci: „Zastałem Rzym miastem z cegieł, a zostawiłem go miastem z marmuru”.

… ale nazwał miesiąc swoim imieniem

Nie zgadniecie, który miesiąc upamiętnia tego rzymskiego przywódcę! Przed 8 r. p.n.e. sierpień był znany jako Sextilis (ponieważ był to szósty miesiąc w rzymskim kalendarzu). August ponownie zainspirował się Juliuszem Cezarem, który pozwolił sobie na nazwanie piątego miesiąca kalendarza rzymskiego (wcześniej zwanego Kwintilisem) swoim imieniem, i zmienił Sextilis na August. Był to oczywiście niezawodny sposób na utrwalenie się rzymskich przywódców w świadomości ludzi, ale nie przypuszczali oni, że ponad 2000 lat później kalendarz ten będzie nadal używany w całym zachodnim świecie.

Aby uzyskać naprawdę wspaniały wgląd w tę historyczną legendę, weź udział w naszej wycieczce VIP Caesar’s Palace Tour. Nie, nie ten w Las Vegas! Ale ta wycieczka ma w sobie mnóstwo dreszczyku emocji i podniecenia. Odwiedzimy również Koloseum i Forum Romanum, aby uzyskać pełny obraz życia w starożytnym Rzymie.

walksofitaly.com

On został oficjalnie uznany za boga

W 14 r. n.e. Cezar August zmarł z przyczyn naturalnych w pobliżu Neapolu. Jego ciało powróciło do Rzymu, a na znak głębokiego szacunku dla męża stanu pobliskie przedsiębiorstwa zostały zamknięte na dzień jego pogrzebu. Wpływ, jaki wywarł na Imperium Rzymskie i życie rzymskich obywateli, był oczywisty, ale czy wiedzieliście, że po jego śmierci ogłoszono go również bogiem? Podobnie jak przed nim Juliusz Cezar, po jego śmierci Senat wydał oficjalny dyktat, który umieścił go w panteonie rzymskich bogów czczonych w całym Imperium.

Rzymu nie zbudowano w jeden dzień. Przeczytaj o geniuszu, który zbudował niektóre z najbardziej kultowych dzieł miasta.