Wojownik Achilles jest jednym z wielkich bohaterów mitologii greckiej. Zgodnie z legendą Achilles był niezwykle silny, odważny i lojalny, ale miał jedną słabość – swoją „piętę Achillesa”. Epicki poemat Homera Iliada opowiada o jego przygodach podczas ostatniego roku wojny trojańskiej.

Achilles: Wczesne życie

Jak większość mitologicznych bohaterów, Achilles miał skomplikowane drzewo genealogiczne. Jego ojcem był Peleus, śmiertelny król Myrmidonów – ludu, który według legendy był wyjątkowo nieustraszonym i zdolnym żołnierzem. Jego matką była Tetyda, Nereida.

Według mitów i opowieści powstałych długo po Iliadzie, Tetyda była niezwykle zaniepokojona śmiertelnością swego syna. Zrobiła wszystko, co mogła, by uczynić go nieśmiertelnym: Każdej nocy paliła go w ogniu, a potem opatrywała jego rany ambrozjańską maścią; zanurzała go też w rzece Styks, której wody miały ponoć nadawać bogom nietykalność. Jednak zanurzając go w rzece, chwyciła go mocno za stopę – tak mocno, że woda nigdy nie dotknęła jego pięty. W rezultacie Achilles był nietykalny wszędzie, tylko nie tam.

Kiedy miał 9 lat, jasnowidz przepowiedział, że Achilles zginie bohatersko w walce z Trojanami. Na wieść o tym Tetydy przebrała go za dziewczynę i wysłała, by zamieszkał na egejskiej wyspie Skyros. Przeznaczeniem Achillesa było jednak zostać wielkim wojownikiem, dlatego wkrótce opuścił Skyros i wstąpił do greckiej armii. W ostatniej chwili, by ocalić życie syna, Tetydy poprosiła boskiego kowala Hefajstosa o wykonanie miecza i tarczy, które zapewniłyby mu bezpieczeństwo. Zbroja, którą Hefajstos wyprodukował dla Achillesa, nie uczyniła go nieśmiertelnym, ale była na tyle charakterystyczna, że rozpoznał ją zarówno przyjaciel, jak i wróg.

Gdy Homer napisał Iliadę w około 720 roku p.n.e., czytelnicy i słuchacze nie wiedzieli o tym. Wiedzieli tylko, że Achilles był wielkim bohaterem, że miał nadludzką siłę i odwagę oraz że był niezwykle przystojny. Homer malował obraz bardziej zniuansowany: Oprócz tych cech, jego Achilles był mściwy i szybki do gniewu, a także potrafił być drażliwy, gdy nie dopiął swego. Był również głęboko lojalny i poświęciłby wszystko dla swoich przyjaciół i rodziny.

Achilles: Wojna trojańska

Według legendy wojna trojańska rozpoczęła się, gdy bóg-król Zeus postanowił zmniejszyć ziemską populację śmiertelników, organizując wojnę między Grekami (Homer nazywa ich Achajami) a Trojanami. Uczynił to, wtrącając się w ich sprawy polityczne i uczuciowe. Na uczcie weselnej rodziców Achillesa Zeus zaprosił księcia Troi, młodzieńca imieniem Parys, do sędziowania w konkursie piękności między boginiami Herą, Ateną i Afrodytą. Każda z bogiń zaoferowała Parysowi łapówkę w zamian za jego głos. Ta od Afrodyty była najbardziej kusząca: Obiecała, że da młodemu księciu najpiękniejszą żonę na świecie. Niestety, żona, o której mowa – Helena, córka Zeusa – była już żoną kogoś innego: Menelaosa, króla Sparty. Za namową Afrodyty Parys udał się do Sparty, zdobył serce Heleny i zabrał ją (wraz ze wszystkimi pieniędzmi Menelaosa) z powrotem do Troi.

Menelaos poprzysiągł zemstę. Zebrał armię największych greckich wojowników, w tym Achillesa i jego Myrmidonów, i wyruszył na podbój Troi, by odzyskać żonę. W opowieści Homera wojna ta trwała 10 krwawych lat.

Achilles: The Illiad

Gdy rozpoczyna się Iliada, wojna trojańska trwa już od dziewięciu lat. Achilles, główny bohater poematu, prowadził jedną bitwę za drugą. Odniósł wielki sukces – w rzeczywistości jest niepokonany w bitwie – ale sama wojna osiągnęła impas.

Opowieść Homera skupia się jednak na innym konflikcie: na wewnętrznej kłótni między jego bohaterem a Agamemnonem, przywódcą wojsk achajskich i bratem Menelaosa. W bitwie, która rozegrała się przed rozpoczęciem poematu, Agamemnon wziął sobie za konkubinę młodą trojańską kobietę o imieniu Chryseis. Ojciec Chryseis, kapłan boga Apolla, próbował kupić wolność córki, ale Agamemnon wyśmiewał jego błagania i odmówił uwolnienia dziewczyny.

Wściekły, Apollo ukarał greckie armie wysyłając plagę, aby zabić żołnierzy jeden po drugim. Gdy jego szeregi przerzedziły się, Agamemnon w końcu zgodził się, by Chryseis wróciła do ojca. Jednak w zamian zażądał zastępczej konkubiny: żony Achillesa, trojańskiej księżniczki Breseis.

Achilles zrobił to, o co prosił jego dowódca i zrzekł się narzeczonej. Następnie ogłosił, że nie będzie już walczył w imieniu Agamemnona. Zebrał swoje rzeczy, w tym zbroję wykonaną przez Hefajstosa, i odmówił wyjścia ze swojego namiotu.

Z największym wojownikiem Greków poza polem bitwy, fala zaczęła się odwracać na korzyść Trojan. Grecy przegrywali jedną bitwę za drugą. W końcu najlepszy przyjaciel Achillesa, żołnierz Patroklos, był w stanie wywalczyć kompromis: Achilles nie będzie walczył, ale pozwoli Patroklosowi użyć swojej potężnej zbroi jako przebrania. W ten sposób Trojanie pomyśleliby, że Achilles powrócił do walki i wycofaliby się w strachu.

Plan działał do czasu, gdy Apollo, wciąż rozgoryczony traktowaniem Chryseis i jej ojca przez Agamemnona, interweniował w imieniu Trojan. Pomógł trojańskiemu księciu Hektorowi odnaleźć i zabić Patroklosa.

Wściekły Achilles poprzysiągł zemstę. Ścigał Hektora z powrotem do Troi, mordując Trojan przez całą drogę. Kiedy dotarli do murów miasta, Hektor próbował przemówić swojemu prześladowcy do rozsądku, ale Achilles nie był tym zainteresowany. Wbił Hektorowi nóż w gardło, zabijając go.

Hector błagał o honorowy pochówek w Troi, ale Achilles był zdecydowany upokorzyć swego wroga nawet w śmierci. Wlókł ciało Hektora za swoim rydwanem aż do obozu Achajów i wyrzucił je na śmietnik. Jednak w ostatniej części poematu Achilles w końcu ustępuje: Zwraca ciało Hektora swojemu ojcu w celu właściwego pochówku.

Achilles: The Fate of Achilles

W swojej Iliadzie Homer nie wyjaśnia, co stało się z Achillesem. Według późniejszych legend (oraz fragmentów Odysei Homera), wojownik powrócił do Troi po pogrzebie Hektora, aby dokonać dalszej zemsty za śmierć Patroklosa. Jednak wciąż żądny zemsty Apollo powiedział bratu Hektora, Parysowi, że Achilles się zbliża. Parys, który nie był odważnym wojownikiem, zastawił zasadzkę na Achillesa, gdy ten wkraczał do Troi. Strzelił do niczego nie spodziewającego się wroga strzałą, którą Apollo skierował w jedyne miejsce, o którym wiedział, że Achilles jest bezbronny: w jego piętę, gdzie ręka jego matki powstrzymywała wody Styksu przed dotknięciem jego skóry. Achilles zginął na miejscu, wciąż niepokonany w walce.