Term limits ograniczają długość czasu, przez jaki członek może służyć w stanowej legislaturze, ograniczając albo dożywotnią służbę, albo liczbę kolejnych kadencji. Ruch na rzecz limitów kadencji nabrał rozpędu w latach dziewięćdziesiątych, rozprzestrzeniając się w szerokim wachlarzu stanowych instytucji ustawodawczych. Obecnie piętnaście stanów wprowadziło limity kadencji dla członków stanowych izb parlamentarnych i senatów. Z drugiej strony, sześć stanów, w tym jeden tak niedawno jak 2004, uchyliło limity kadencji nałożone na nich przez wyborców, poprzez działania sądowe w stanowych Sądach Najwyższych lub poprzez działania legislacyjne w stanowej legislaturze.

Podstawy limitów kadencji

Pod kolejnymi limitami kadencji, członek może służyć tylko przez określony czas w Izbie Stanowej lub Senacie Stanowym, najczęściej osiem lat. Aby spróbować odzyskać miejsce w legislaturze, gdy limit został spełniony, członek będzie musiał poczekać, aby ponownie ubiegać się o urząd. Jeśli mu się to uda, zegar zostanie zresetowany i ustawodawca będzie mógł ponownie pełnić swoją funkcję do limitu wyznaczonego przez stan. W stanach z dożywotnim zakazem, takich jak Oklahoma, członkowie mogą służyć tylko jeden raz przez przydzieloną liczbę lat i nie wolno im ponownie ubiegać się o urząd.

Piętnaście stanów ma obecnie jakąś formę limitów kadencji. Ten wykres przedstawia, które państwa mają kolejne limity kadencji lub dożywotnie zakazy i jak długo członek może służyć w każdym scenariuszu.

Pierwsze limity kadencji zostały uchwalone w 1990 roku w Kalifornii, Kolorado i Oklahomie. W 1992 roku, osiem kolejnych stanów poszedł za garniturem w jednej dużej fali. Ostatnim stanem, który uchwalił limity kadencji członków legislatury, była Nebraska w 2000 r.

Jednakże limity kadencji nie pozostały w mocy we wszystkich tych stanach; wiele stanowych sądów najwyższych uchyliło je i uznało za niekonstytucyjne z różnych powodów. Na przykład w Massachusetts i Waszyngtonie limity kadencyjne zostały uznane za niekonstytucyjne, ponieważ wpływały na kwalifikacje kandydatów do ubiegania się o dany urząd. Sądy orzekły, że zmiany w tych kwalifikacjach mogą być dokonane jedynie poprzez zmianę konstytucji stanowej, a nie przez wyborców zmieniających prawo stanowe.

Liczba stanów próbowała wprowadzić limity kadencji członków legislatury tylko po to, by później zostały one uchylone przez legislaturę stanową lub uznane za niekonstytucyjne przez stanowy sąd najwyższy.

Zalety limitów kadencji

W wielu przypadkach ruch w celu ustanowienia limitów kadencji został zainicjowany przez wyborców i przeszedł przez inicjatywy obywatelskie, które pozwalają obywatelom umieścić proponowane prawo lub poprawkę konstytucyjną na karcie do głosowania w powszechnym głosowaniu.

Proponenci limitów kadencji czuli, że nowa krew była potrzebna w legislaturze stanowej, aby wnieść świeże pomysły i perspektywy do stanowienia prawa. Ponadto mieli nadzieję, że limity kadencji wymuszą rotację wśród członków poprzez skrócenie czasu, w którym każdy może służyć, oraz przez zmniejszenie tendencji urzędników do uczynienia służby ustawodawczej swoją karierą. W połączeniu z tym myśleniem niektórzy zwolennicy mieli nadzieję, że limity kadencji zwiększą motywację do tworzenia dobrej polityki publicznej. Gdyby posłowie byli mniej skoncentrowani na reelekcji i wiedzieli, że nie mogą służyć dłużej niż określoną liczbę lat, być może od razu zabraliby się do tworzenia prawa i tworzyli innowacyjną politykę w wąskim przedziale czasowym.

Dla innych zwolenników, nadzieja była taka, że limity kadencji zwiększą różnorodność w izbie, zachęcając więcej kobiet, członków mniejszości rasowych i etnicznych, członków partii mniejszościowej i ludzi o niekonwencjonalnych zawodach do ubiegania się o urząd, ponieważ miejsca byłyby częściej otwierane. Ponadto zwolennicy spekulowali, że zwiększona rotacja może przyczynić się do zwiększenia konkurencji wyborczej i zainteresowania wyborców. Wreszcie wierzyli, że utrata długoletnich ustawodawców z powodu limitów kadencji pozwoli nowym członkom i młodszym ustawodawcom zająć stanowiska kierownicze w izbie i komitetach, tworząc kolejny sposób na wniesienie świeżego podejścia do procesu stanowienia prawa.

Wady limitów kadencji

Ale zwolennicy mają wiele powodów, by popierać limity kadencji, przeciwnicy mają również istotne powody, by nie popierać ich wprowadzenia w stanowej legislaturze. Ponadto, badania politologów ujawniły szereg negatywnych konsekwencji, odkąd limity kadencji weszły w życie.

Ale zwolennicy argumentowali, że limity kadencji zwiększą różnorodność legislacyjną, badania porównujące wskaźnik reprezentacji kobiet i mniejszości w stanach z limitem kadencji i bez limitu kadencji nie potwierdzają tego oczekiwania. Nie ma statystycznie istotnej różnicy w różnorodności między tymi dwiema grupami stanów. Mimo że limity kadencji mogły doprowadzić do powstania większej liczby otwartych miejsc, nadal mogą istnieć dodatkowe bariery w sprawowaniu urzędu, które wpływają na gotowość kobiet i mniejszości do ubiegania się o urząd. Ponadto kobiety i mniejszości podlegają tym samym ograniczeniom czasowym, co mężczyźni, a biorąc pod uwagę ich niską liczbę wśród kandydatów na urząd, ustawodawca może stracić więcej kobiet lub mniejszości, niż zyskać.

Limity czasowe wpływają również na strukturę władzy między władzą ustawodawczą i wykonawczą oraz na kluczowe źródła, z których ustawodawcy czerpią informacje o projektach ustaw przedkładanych izbie. Badania wykazały, że po wprowadzeniu limitów kadencji ustawodawcy częściej niż przed ich wprowadzeniem konsultują się z lobbystami w celu uzyskania informacji na temat rozpatrywanych ustaw. Jest to prawdopodobnie wynikiem tego, że ustawodawcy dysponują mniejszą wiedzą o polityce i doświadczeniem politycznym, co wynika z mniejszej liczby lat sprawowania urzędu, młodszego wieku w momencie rozpoczynania służby ustawodawczej, zmniejszenia pamięci instytucjonalnej i wiedzy fachowej w całej izbie ze względu na rotację członków lub wszystkich powyższych czynników. Grupy interesu mogą więc mieć większą możliwość ustalania porządku obrad i forsowania polityki korzystnej dla ich organizacji. Te same badania wykazały również, że w przypadku limitów kadencji ustawodawcy stanowi czują, że stracili władzę w stosunku do gubernatora i różnych urzędników agencji biurokratycznych. Ta domniemana utrata władzy może zaszkodzić zdolności legislatury stanowej do odpowiedniego sprawdzania działań władzy wykonawczej i wykonywania funkcji ustawodawczych, takich jak nadzór.

Wreszcie, limity kadencji mogą wpłynąć na entuzjazm wyborców i frekwencję, jeśli wyborcy są rozczarowani, że nie mogą zatrzymać ustawodawców, których lubią lub z którymi nawiązali pozytywne relacje. Po wejściu w życie limitów kadencji, wszyscy ustawodawcy są zdani na łaskę wyborców, niezależnie od umiejętności i talentów, jakie mogą wnieść do urzędu.

Podsumowanie

Bez względu na to, czy ograniczają one dożywotnią służbę, czy kolejne kadencje, limity kadencji stały się popularne w wielu stanach, choć niektóre z nich obaliły je jako niekonstytucyjne. Zwolennicy uważają, że limity kadencji zwiększają udział wyborców, zachęcają więcej kobiet i mniejszości do ubiegania się o urząd, a także pomagają wnieść różnorodność i świeże pomysły do legislatury. Przeciwnicy wskazują na badania, z których wynika, że różnorodność nie wzrosła w stanach objętych limitem kadencji, a młodsi i mniej doświadczeni ustawodawcy częściej polegają na lobbystach w kwestii informacji o proponowanych projektach ustaw. Wreszcie, wyborcy rozczarowani utratą swoich faworytów mogą nie pójść do urn.