Objawy lękowe mogą występować nawet u 65% pacjentów ze schizofrenią i mogą osiągać próg rozpoznania różnych współwystępujących zaburzeń lękowych, w tym zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD) i zespołu stresu pourazowego (PTSD). W pracy dokonano przeglądu obrazu klinicznego, diagnostyki, neurobiologii i leczenia lęku u pacjentów ze schizofrenią, ze szczególnym uwzględnieniem farmakoterapii. Częstość występowania jakichkolwiek zaburzeń lękowych (na poziomie zespołu) w schizofrenii szacuje się na 38%, przy czym najbardziej rozpowszechnione są zaburzenia lęku społecznego (social anxiety disorder – SAD). Nasilenie objawów pozytywnych może korelować z nasileniem objawów lękowych, ale lęk może występować niezależnie od objawów psychotycznych. Chociaż lęk może być związany z większym poziomem wglądu, jest on również związany z większą depresją, samobójczością, korzystaniem z usług medycznych i zaburzeniami poznawczymi. Pacjenci z objawami lęku częściej mają inne objawy internalizacyjne niż zewnętrzne. Diagnoza lęku w schizofrenii może być trudna, ponieważ objawy pozytywne przesłaniają lęk, niższy poziom ekspresji emocjonalnej i komunikacji utrudnia diagnozę, a lęk jest mylony z akatyzją. Większą wydajność diagnostyczną można osiągnąć poprzez ocenę po ustąpieniu ostrej fazy psychozy, jak również poprzez zastosowanie pytań przesiewowych i specyficznych dla danego zaburzenia instrumentów samoopisowych. U pacjentów ze schizofrenią z lękiem istnieją dowody na niedostateczną aktywność obwodów strachu podczas bodźców wywołujących lęk, ale zwiększoną reaktywność układu autonomicznego i zwiększoną reaktywność na bodźce neutralne. Ostatnie odkrycia wiążą się z genami transportera serotoniny (SERT), genami czynnika neurotropowego pochodzenia mózgowego (BDNF) i receptora serotoniny 1a (5HT1a), ale są wstępne i wymagają replikacji. Niewiele jest randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) dotyczących psychoterapii objawów lub zaburzeń lękowych w schizofrenii. Jeśli chodzi o farmakoterapię, dane z kilku randomizowanych i otwartych badań wykazały, że aripiprazol i risperidon mogą być skuteczne w leczeniu objawów lęku obsesyjno-kompulsyjnego i społecznego, a kwetiapina i olanzapina w leczeniu lęku uogólnionego. Starsze leki, takie jak trifluoperazyna, mogą również zmniejszać współistniejące objawy lękowe. Alternatywne opcje obejmują stosowanie selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi, chociaż dowody oparte są na kilku badaniach z randomizacją, małych badaniach otwartych i seriach przypadków, a także należy zachować ostrożność w odniesieniu do interakcji z cytochromem P450 i wydłużenia odstępu QTc. Można również rozważyć wzmocnienie buspironem i pregabaliną. Diagnostyka i leczenie objawów i zaburzeń lękowych w schizofrenii jest ważnym i często zaniedbywanym aspektem postępowania w schizofrenii.