Wiele badań dotyczyło klasyfikacji istot żywych. Nasza praca dotyczy innego problemu: przypisania życia jednemu składnikowi żywego organizmu, a konkretnie kości. Zadanie to wymaga nie tylko określenia, co rozumiemy przez „żywy”, ale także „świadomego myślenia” prowadzącego do zrozumienia samego pojęcia życia. Badanie to jest częścią programu edukacyjnego w Obywatelskim Muzeum Zoologicznym w Rzymie. Pytania: „Czy kości są żywe, gdy znajdują się wewnątrz żywego ciała? Jakie masz na to dowody? Z czego zbudowane są kości? Czy kości mogą rosnąć? Jak rosną? Czy dzieci lub nowo narodzone zwierzęta mają takie same kości jak dorośli?” zostały skierowane do próby 189 uczniów w wieku od 7 do 12 lat biorących udział w programie oraz do próby ponad stu 17-18-latków odwiedzających Muzeum. Nie tylko młodsi uczniowie uważali kości za twory nieożywione, podobnie jak duży odsetek gimnazjalistów i licealistów, choć wielu z nich wspominało o ich „posiadaniu komórek” i przyznawało się do ich wzrostu. W niniejszej pracy dowodzimy, że przyswajanie pojęcia życia powinno być priorytetem w nauce biologii, ale przeciwnie, rzadko jest ono przedmiotem celowego i świadomego nauczania w naszych szkołach.