Cel: Chociaż dysregulacja nastroju jest często związana z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD), a cechy autystyczne są powszechne u młodzieży z zaburzeniem dwubiegunowym, pozostają niejasności dotyczące współwystępowania zaburzeń dwubiegunowych i ASD. W niniejszej pracy badano kliniczne i rodzinne korelaty zaburzenia dwubiegunowego, gdy występuje ono z lub bez współwystępowania ASD, w dobrze scharakteryzowanej populacji młodzieży z zaburzeniem dwubiegunowym. Postawiliśmy hipotezę, że u młodzieży z zaburzeniem dwubiegunowym kliniczne i rodzinne korelaty zaburzenia dwubiegunowego będą porównywalne niezależnie od współwystępowania z ASD.
Metoda: Korelaty kliniczne i ryzyko rodzinne oceniono na podstawie wtórnej analizy danych z dużego badania rodzinnego młodzieży z zaburzeniem dwubiegunowym I stopnia (rozpoznanie na podstawie kryteriów DSM-IV; probandowie n = 157, krewni n = 487; okres badania: listopad 1997 – wrzesień 2002). Wyniki u młodzieży z zaburzeniem dwubiegunowym I porównano z wynikami u młodzieży z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (rozpoznanie oparte na kryteriach DSM-III-R) bez zaburzenia dwubiegunowego I (dzieci n = 162, krewni n = 511) oraz z dobraną pod względem wieku i płci grupą kontrolną bez zaburzenia dwubiegunowego I lub zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (dzieci n = 136, krewni n = 411). Wszyscy badani byli wszechstronnie oceniani za pomocą ustrukturyzowanych wywiadów diagnostycznych i szerokiego zakresu nienakładających się na siebie miar oceniających wiele wymiarów funkcjonowania.
Wyniki: Trzydzieści procent (47/155) probantów z chorobą dwubiegunową I spełniało kryteria ASD (rozpoznanie na podstawie kryteriów DSM-III-R). Średni ± SD wiek pojawienia się zaburzeń dwubiegunowych I był istotnie wcześniejszy w przypadku współwystępowania ASD (4,7 ± 2,9 vs 6,3 ± 3,7 lat; P = .01). Fenotypowe i rodzinne korelaty zaburzeń dwubiegunowych były podobne u młodzieży z i bez współwystępowania ASD.
Wnioski: Klinicznie istotna mniejszość młodzieży z zaburzeniem dwubiegunowym I cierpi na współwystępujące ASD. Fenotypowe i rodzinne korelaty zaburzeń dwubiegunowych były typowe dla tych zaburzeń w obecności współwystępowania ASD. Współwystępowanie zaburzenia dwubiegunowego I z ASD stanowi bardzo ciężki stan psychopatologiczny u młodzieży.