Badano kliniczne i morfologiczne cechy dziewięciu pacjentów, którzy początkowo prezentowali się z białaczką blastyczną i chromosomem Philadelphia. Odpowiednie cechy zostały ocenione w momencie rozpoznania kryzy blastycznej u 19 pacjentów, którzy mieli wcześniejszą historię przewlekłej białaczki szpikowej (CML). Chociaż wiele objawów i symptomów było podobnych, infekcje, powiększenie węzłów chłonnych, nacieki w tkankach i zajęcie ośrodkowego układu nerwowego występowały częściej u pacjentów z białaczką blastyczną. Wyraźna leukocytoza, bazofilia i hiperkomórkowość szpiku były obecne w obu grupach. Chociaż pacjenci w obu grupach mieli morfologiczne wzorce, które przypominały ostrą białaczkę, cytologia sugerująca ostrą białaczkę limfocytową była częstsza u pacjentów, którzy początkowo prezentowali białaczkę blastyczną. Nieprawidłowości dotyczące megakariocytów, płytek krwi i erytroidów były częstsze u pacjentów z wcześniejszym wywiadem w kierunku CML. Chociaż u pacjentów, u których wystąpiła białaczka blastyczna, występowały cechy kliniczne i morfologiczne sugerujące rozpoznanie CML w kryzy blastycznej, do identyfikacji niektórych z nich konieczne było przeprowadzenie badań chromosomowych. W obu grupach chorych zastosowano wiele schematów terapeutycznych. Całkowite remisje uzyskano u dwóch pacjentów; obaj prezentowali białaczkę blastyczną, mieli morfologię „limfoblastyczną” i byli leczeni chemioterapeutykami powszechnie stosowanymi w leczeniu ostrej białaczki limfocytowej. Wydaje się, że morfologia kryzy blastycznej może być istotna w wyborze schematu leczenia.