Testosteronowa terapia zastępcza ma potencjał, aby drastycznie poprawić jakość życia tych, którzy jej potrzebują. Jednak wielu mężczyzn, którzy rozpoczynają stosowanie testosteronu miejscowo, otrzymuje zbyt wiele tego hormonu.

Wyjaśnienia tej błędnej tendencji są zakorzenione w nieprawidłowych zasadach dawkowania, które zostały ustalone na podstawie fałszywych założeń, błędnych przekonań, nieważnych wniosków i agresywnego marketingu, a nie fizjologii i nauki.

Dlaczego standardy wymiany testosteronu i procesy przepisywania są tak często błędne?

Testosteron Overdose Begins With Incorrect Dosing Principles

• Do stosowania miejscowego, fizjologiczna dzienna dawka jakiegokolwiek steroidu płciowego (u każdej płci) jest w przybliżeniu taka sama jak nasza dzienna produkcja podczas naszego prime-jeśli dana osoba nie wytwarza już żadnego hormonu endogennie.
• 50 lub 100 mg hormonu miejscowego jest powszechnie podawaną dawką, która jest 5 do 10 razy większa od ilości testosteronu, który wytworzył w wieku 18 lat! BHRT powinien być terapią odbudowującą w tym sensie, że dozujemy wystarczającą ilość hormonu, aby przywrócić poziom poprzez dodanie do tego, co pacjent jeszcze produkuje.
• Fizjologiczna produkcja testosteronu u młodego dorosłego mężczyzny wynosi około 6 mg dziennie.
• Fizjologiczna dawka testosteronu miejscowego dla mężczyzny wynosi od 1 do 10 mg dziennie. Administracja zbyt dużo hormonu będzie tłumić endogennej produkcji i ostatecznie doprowadzić do receptora downregulation.

Dlaczego takie wysokie dawki

Winowajca leży w metodach badawczych. Żadne badania nigdy nie potwierdziły użycia badania surowicy dla hormonu stosowanego miejscowo, i nie wykazano korelacji pomiędzy poziomem surowicy żylnej a biodostępnością (dostępną w miejscu aktywności fizjologicznej) lub długoterminową skutecznością.

W przeciwieństwie do tego, dr Frank Stanczyk wykazał, że badanie surowicy żylnej nie może być użyte do oceny efektu miejscowo stosowanego progesteronu w tkance macicy. Stosując zasady medycyny opartej na dowodach i wykorzystując najsilniejsze dowody naukowe (zamiast marketingowego kawałka producenta), można by uniknąć stosowania badania surowicy żylnej dla każdego hormonu stosowanego miejscowo.

Producenci leków sprowadzili nas na złą drogę, polegając na nieistotnych metodach badania surowicy.

Użyli oni poziomów surowicy żylnej, aby określić, ile hormonu jest „dostarczane”, „wchłaniane” lub jest „biodostępne” w ich produktach miejscowych. Te trzy terminy zostały spaczone przez przemysł farmaceutyczny, który definiuje je tylko przez ilość hormonu widzianego w surowicy.

W prawdziwych terminach medycznych:

• Dostępność biologiczna jest zdefiniowana jako „stopień i szybkość, w której substancja (lek) jest wchłaniany do żywego systemu lub jest dostępny w miejscu aktywności fizjologicznej.”
• Absorb oznacza „podjąć szczególnie przez kapilarne, osmotyczne, rozpuszczalnika lub działania chemicznego.”
• Obydwie definicje mają związek z ilością hormonu, która trafia do systemu, a nie z ilością pozostawioną w surowicy żylnej.
• „Delivered” to etykieta zainicjowana przez producentów leków, aby uniknąć terminu „dawka” w kontekście produktów wytwarzanych miejscowo.

There is a Better Way

W wyniku polegania na badaniu surowicy dla hormonów stosowanych miejscowo, lekarze i pacjenci są zdezorientowani, ponieważ poziomy surowicy często idą w dół początkowo, nawet jeśli tylko 5 lub 10 mg dziennie jest przepisany. Ponieważ większość mężczyzn są nadal produkuje co najmniej dość dużo oryginalnego 6 mg dziennie, nawet 5 do 10 mg może przynieść ich całkowity poziom do wyższego niż fizjologicznie normalne. Ten scenariusz powoduje zmniejszenie endogennej produkcji i downregulation receptorów testosteronu, co powoduje zmniejszenie zarządzania symptomami.

Venous badania surowicy tylko odzwierciedla poziom endogennego hormonu, a nie miejscowo stosowane hormonu, więc tłumienie produkcji powoduje zmniejszenie poziomu w surowicy. W rezultacie lekarz przepisujący lek może zwiększyć dawkę jeszcze bardziej z powodu obniżonego poziomu w surowicy krwi żylnej. Jest to rażąco błędne! Podajemy pacjentowi testosteron, a ponieważ jego poziom spada, to dajemy mu więcej? Czy przed dalszym zwiększaniem dawki nie należałoby najpierw umieć wyjaśnić, dlaczego poziom miałby się obniżyć?

Gdy edukator, taki jak ja, sugeruje zmniejszenie dawki testosteronu miejscowo, opór jest najczęstszą reakcją. Podobnie, obniżenie dawek estrogenów u kobiet w ciągu ostatnich 20 lat do 1/10 do 1/20 lub co było początkowo używane, również spotkał się z tego typu oporem.

Common reasons for resisting a lower dose include:

• Lack of knowledge as to any other approach to sufficiently addressing the symptomology.
• Ilość wiedzy, edukacji i czasu wymaga, aby prawidłowo zrównoważyć wszystkie hormony, żywienia i stylu życia czynników, w przeciwieństwie do po prostu zwiększenie dawki testosteronu.
• Niektórzy lekarze po prostu stwierdzić, że nie rozumieją śliny testowania i / lub, że miejscowe testosteronu nie działa u mężczyzn. Ci sami praktycy nie potrafią wyjaśnić, dlaczego surowica żylna nie wykazuje liniowej zależności od dawkowania testosteronu miejscowego, lub dlaczego testosteron jest jedynym hormonem u obu płci, który nie działa miejscowo.

Ten opór wynika z faktu, że jest to o wiele łatwiejsze do naśladowania i nie trzeba się uczyć i myśleć o tym, jak poprawić prawdziwy problem.

Niezbędnym rozwiązaniem problemu nadmiernego przepisywania i przedawkowania testosteronu jest dokładne i orientacyjne badanie poziomu hormonów i monitorowanie. Testy śliny i kapilarne suszone testy plamki krwi przedstawiają taką odpowiedź.

Rozróżnianie między wolnymi i związanymi z białkami hormonami jest szczególnie ważne przy monitorowaniu miejscowej lub transdermalnej terapii hormonalnej. Badania pokazują, że transdermalna metoda podawania powoduje wzrost poziomu hormonów w tkankach, co jest mierzalne w ślinie, ale nie ma równoległego wzrostu poziomu w surowicy.

Z użyciem testu suszonej plamki krwi, jak ślina, hormony są obecne w „kapilarnej” krwi z palca i są reprezentatywne dla hormonów dostarczanych do innych tkanek. Kiedy hormony są dostarczane przez skórę jako suplementy, kapilarnej suszonej krwi poziom hormonów plamki wzrasta w porozumieniu ze wzrostem poziomu hormonów śliny, ponieważ dostawy hormonów do wszystkich tkanek jest dobrze represented.

Krew podjęte przez konwencjonalne venipuncture wzrasta bardzo mało, nie w ogóle, lub nawet zmniejsza się w niektórych przypadkach z dostawą skóry hormonów. To może wydawać się dziwne, ale krew dostarczana z powrotem do serca przez żyły już dostarczyła swój biodostępny ładunek hormonów, a hormony pozostające w krwiobiegu są ściśle związane z białkami surowicy, takimi jak SHBG i albumin.

Łatwym sposobem na konceptualizację krwi włośniczkowej (tętniącej biodostępnymi hormonami) versus krwi żylnej (pozbawionej biodostępnych hormonów) jest myślenie o zawartości tlenu w czerwonych krwinkach w naczyniach włosowatych versus krwi żylnej powracającej do serca. Krew dostarczana do tkanek przez tętnice, arteriole, a w końcu przez naczynia włosowate tkanek jest naładowana tlenem, który jest uwalniany do tkanek. Krew wędrująca z powrotem do serca jest pozbawiona tlenu. W podobny sposób hormony dostarczane przez skórę są odbierane przez czerwone krwinki, a czerwone krwinki wypełnione hormonami są następnie transportowane w ciągu kilku sekund w całym organizmie do naczyń włosowatych wszystkich tkanek. Tam hormony są uwalniane. To dlatego widzimy wysokie poziomy hormonów we krwi kapilarnej w testach punktowych krwi i znacznie mniej hormonów w surowicy z nakłucia żylnego.

Learn More:

.