Przeżywalność może wzrosnąć ponad dwukrotnie u dorosłych z glejakiem, najczęstszym i najbardziej śmiertelnym rodzajem guza mózgu, jeśli neurochirurdzy usuną otaczającą tkankę równie agresywnie, jak usuwają rakowe jądro guza.
Mitchel Berger, MD, dyrektor UCSF Brain Tumor Center i starszy autor badania.
To odkrycie, zgłoszone w retrospektywnym badaniu kierowanym przez naukowców z UC San Francisco, jest mile widzianą wiadomością dla tych w społeczności glejaka, która świętowała swój ostatni przełom w 2005 roku wraz z wprowadzeniem leku chemioterapeutycznego temozolomidu.
Usuwanie „guza bez kontrastu” – tak nazwanego, ponieważ nie świeci się na MRI, gdy środek kontrastowy jest wstrzykiwany do żyły – stanowi zmianę paradygmatu dla neurochirurgów, według starszego autora i neurochirurga Mitchela Bergera, MD, dyrektora UCSF Brain Tumor Center.
„Tradycyjnie, celem neurochirurgów było osiągnięcie całkowitej resekcji, całkowite usunięcie guza z wzmocnieniem kontrastowym”, powiedział Berger, który jest również związany z UCSF Weill Institute for Neurosciences. „To badanie pokazuje, że musimy przekalibrować sposób, w jaki robiliśmy to do tej pory i, gdy jest to bezpieczne, włączyć guz nie wzmacniający kontrastu, aby osiągnąć maksymalną resekcję.”
Mutant Tumor Type Indicative of Longer Life
Some 22,850 Amerykanów są diagnozowane każdego roku z glioblastoma – jeden z najbardziej nieubłaganych nowotworów dorosłych i jeden, który może być najbardziej znany z twierdząc życie senatorów John McCain i Edward Kennedy, a syn byłego wiceprezydenta Joe Biden. Średnie przeżycie dla 91 procent pacjentów z glioblastoma, których guz charakteryzuje się mutacjami typu IDH-wild, wynosi 1,2 roku, według badania z 2019 roku. Jednak pozostałe 9 procent ma typ glejoblastoma sklasyfikowany jako zmutowany IDH, ze średnim przeżyciem 3,6 roku.
W swoim badaniu, które publikuje w JAMA Oncology w dniu 6 lutego 2020 roku, naukowcy śledzili wyniki 761 nowo zdiagnozowanych pacjentów w UCSF, którzy byli leczeni od 1997 do 2017 roku. Pacjenci, których średni wiek wynosił 60 lat, zostali podzieleni na cztery grupy o różnym ryzyku w oparciu o wiek, protokoły leczenia i zakres resekcji zarówno guza z wzmocnieniem kontrastowym, jak i bez wzmocnienia kontrastowego.
Zidentyfikowali oni grupę 62 pacjentów, których średnie przeżycie wyniosło 37,3 miesiąca (3,1 roku). Pacjenci ci mieli guzy IDH-mutant lub byli w wieku poniżej 65 lat z guzami typu IDH-wild i przeszli zarówno radioterapię, jak i chemioterapię z temozolomidem w praktycznie wszystkich przypadkach. Każdy z nich miał resekcje z medianą 100 procent guza wzmacniającego kontrast i medianą 90 procent guza niewzmacniającego kontrastu.
W porównaniu, ich odpowiedniki – 212 pacjentów poniżej 65 roku życia, którzy otrzymali te same terapie, ale mieli skromniejsze resekcje guza niewzmacniającego – przeżyli tylko 16,5 miesiąca (1,4 roku) średnio, lub około połowę tak długo. Wyniki te zostały zweryfikowane z kohortami pacjentów w Mayo Clinic, University Hospitals i Case Western Reserve University School of Medicine.
Resecting Non-Enhancing Tumor Evens Survival Between Tumor Types
Annette Molinaro, PhD, pierwszy autor badania.
Wśród grupy dłużej żyjących pacjentów, ci z guzem typu IDH-wild radzili sobie w przybliżeniu tak dobrze jak ci z wariantem IDH-mutant, gdy część guza nie poprawiającego kontrastu została usunięta, zauważyli autorzy. „Różnica polegała na tym, że stan pacjentów z guzem typu IDH-wild zmniejszył się szybciej po trzech latach” – powiedziała pierwsza autorka, dr Annette Molinaro z Wydziału Chirurgii Neurologicznej UCSF oraz Wydziału Epidemiologii i Biostatystyki.
Badacze ostrzegają, że maksymalna resekcja powinna być osiągnięta tylko wtedy, gdy może być bezpiecznie wykonana przy użyciu technik takich jak śródoperacyjne mapowanie mózgu. Oznacza to, że obszary mózgu odpowiedzialne za mowę, motorykę, czucie i poznanie są badane podczas operacji, aby zapewnić, że te obszary funkcjonalne są zachowane.
„Maksymalna resekcja u pacjentów z glejakiem przynosi korzyści w zakresie przeżycia, ale jako chirurdzy musimy usuwać je w sposób, który ogranicza obrażenia reszty mózgu” – powiedział współautor i neurochirurg Shawn Hervey-Jumper, MD, z UCSF Brain Tumor Center i Weill Institute for Neurosciences.
Brain Mapping is Critical for Aggressive Surgery
Shawn Hervey-Jumper, MD, współautor badania.
„Chociaż te dane pokazują korzyści w zakresie przeżycia związane z maksymalną resekcją, pozostaje krytycznie ważne, abyśmy zrobili wszystko, co w naszej mocy, aby usunąć guza w sposób, który nie zaszkodzi pacjentowi”, powiedział Hervey-Jumper, zauważając, że około 80 procent centrów medycznych nie oferuje mapowania mózgu.
Jakkolwiek maksymalna resekcja zarówno wzmacniającego, jak i niewzmacniającego się guza powinna być zawsze brana pod uwagę, Molinaro powiedziała, że jesteśmy daleko od osiągnięcia wyleczenia z glejaka.
„Jest to skomplikowany guz do leczenia z wielu powodów”, powiedziała. „Jednym z wyzwań jest to, że bariera krew-mózg – sieć naczyń krwionośnych, która działa jako strażnik mózgu – skutecznie blokuje wiele czynników rakowych przed dotarciem do celu. Innym wyzwaniem jest to, że są to heterogeniczne guzy napędzane przez wiele mutacji – jeśli celujesz w jedną mutację, inne będą się rozwijać.”
Nowo zdiagnozowani pacjenci powinni upewnić się, że są leczeni w instytucji o dużej objętości, która specjalizuje się w leczeniu guzów mózgu, powiedziała. „Kiedy masz dedykowany zespół ludzi pracujących z tobą w wiodącej instytucji, wtedy możesz być pewny , że wszystkie z najnowszych opcji leczenia, włączając jakiekolwiek dostępne kliniczne próby będą rozważane.”
Co-Authors: Było 41 autorów z siedmiu instytucji: UCSF; Oregon Health Sciences University, Portland; Emory University School of Medicine, Atlanta; Case Western Reserve University School of Medicine, Cleveland; Baylor College of Medicine, Houston; University Hospitals of Cleveland; Mayo Clinic Rochester, Minn. Pełna lista autorów, finansowania i ujawnień znajduje się w opublikowanym artykule.
Finansowanie: Badanie było wspierane przez finansowanie z National Institutes of Health, Loglio Collective, Stanley D. Lewis i Virginia S. Lewis Endowed Chair w Brain Tumor Research, Robert Magnin Newman Endowed Chair w Neuro-Oncology oraz darowizny od rodzin i przyjaciół Johna Berardi, Helen Glaser, Elvera Olsen, Raymond E. Cooper i William Martinusen w UCSF.
Ujawnienia: Sześciu autorów zgłosiło, że otrzymali finansowanie od następujących organizacji: National Cancer Institute, Clinical and Translational Science Center i Case Cancer Center, Loglio Collective, Brain Tumor SPORE, Agios Pharmaceuticals, Inc, Bristol-Myers Squibb, AbbVie, Inc, Genentech/Roche, Merck & Co. i Novartis International AG.
O UCSF: Uniwersytet Kalifornijski w San Francisco (UCSF) koncentruje się wyłącznie na naukach o zdrowiu i ma na celu promowanie zdrowia na całym świecie poprzez zaawansowane badania biomedyczne, edukację na poziomie absolwenta w naukach przyrodniczych i zawodach medycznych oraz doskonałość w opiece nad pacjentami. UCSF Health, które służy jako główne akademickie centrum medyczne UCSF, obejmuje najwyższej klasy szpitale specjalistyczne i inne programy kliniczne, a także oddziały w całym Bay Area.