Arguably the greatest jazz drummer of all time, the legendary Buddy Rich exhibited his love for music through the dedication of his life to the art. Jego kariera trwała siedem dekad, zaczynając się, gdy Rich miał 18 miesięcy i trwając aż do jego śmierci w 1987 roku. Niezwykle utalentowany, Rich mógł grać z niezwykłą szybkością i zręcznością, mimo że nigdy nie otrzymał formalnej lekcji i odmówił ćwiczenia poza swoimi występami.
Urodzony jako Bernard Rich w rodzinie wodewilowców Roberta i Bess Rich 30 września 1917 roku, słynny perkusista został przedstawiony publiczności w bardzo młodym wieku. W 1921 roku był już doświadczonym solistą, występującym w wodewilu pod nazwą „Traps the Drum Wonder”. Dzięki swojemu naturalnemu poczuciu rytmu, Rich występował regularnie na Broadwayu już w wieku czterech lat. W szczytowym okresie wczesnej kariery Richa, był on drugim najlepiej opłacanym dziecięcym artystą rozrywkowym na świecie.
Kariera jazzowa Richa rozpoczęła się w 1937 roku, kiedy zaczął grać z Joe Marsalą w nowojorskim Hickory House. Do 1939 roku dołączył do zespołu Tommy’ego Dorseya, a później grał z takimi sławami jazzu jak Dizzy Gillespie, Charlie Ventura, Louis Armstrong i Gene Krupa. Pod koniec lat 40-tych Rich regularnie występował w Jazz at the Philharmonic. Wystąpił także w takich hollywoodzkich filmach jak Symphony of Swing (1939), Ship Ahoy (1942) i How’s About It (1943).
Przez całe lata 60. i 70. Rich koncertował z własnymi zespołami i otworzył dwa kluby nocne, Buddy’s Place i Buddy’s Place II. Oba kluby były regularnie wypełnione po brzegi przez fanów wielkiego mistrza perkusji. Po otwarciu Buddy’s Place II, Rich wprowadził do swojego repertuaru nowe utwory z elementami rocka, demonstrując tym samym swoją umiejętność dostosowania się do zmieniających się gustów publiczności i ugruntowując swoją pozycję wielkiego rockowego perkusisty.
Znany ze swojego żrącego humoru, Rich był ulubieńcem kilku telewizyjnych talk show, w tym Tonight Show z Johnnym Carsonem, Mike Douglas Show, Dick Cavett Show i Merv Griffin Show. Podczas tych występów Rich zabawiał publiczność swoimi ciągłymi sparingami z gospodarzami i obrażaniem różnych piosenkarzy popowych.
Ten sławny muzyk otrzymał wybitne uznanie w trakcie swojej kariery. Nagroda Downbeat Magazine Hall of Fame Award, Modern Drummer Magazine Hall of Fame Award i Jazz Unlimited Immortals of Jazz Award to tylko kilka z jego licznych wyróżnień. Rich zyskał międzynarodową uwagę dzięki tak mistrzowskim kompozycjom jak jego 10-minutowy medley West Side Story. Podczas swojej długiej kariery Rich koncertował na całym świecie, występując dla milionów fanów i wielu światowych przywódców, w tym króla Tajlandii, królowej Anglii, Franklina Roosevelta, Johna F. Kennedy’ego, Ronalda Regana i króla Jordanii Husajna.
2 kwietnia 1987 roku Rich zmarł na niewydolność serca po operacji złośliwego guza mózgu. Wieloletni przyjaciel, Frank Sinatra, wygłosił przemówienie na pogrzebie Richa. Dziś Buddy Rich jest pamiętany jako jeden z największych muzyków w historii. Według legendy jazzu, Gene’a Krupy, Rich był „największym perkusistą, jaki kiedykolwiek oddychał”

.