Na chwilę obecną nie ma lekarstwa na łuszczycę – przynajmniej jeszcze nie teraz. Mimo to, dermatolodzy mają sposoby, aby pomóc swoim pacjentom osiągnąć to, co najlepsze: czystą lub prawie czystą skórę i zmniejszony stan zapalny.

„Wiele nowych opcji leczenia jest w przygotowaniu”, mówi Jerry Bagel, członek zarządu National Psoriasis Foundation (NPF) i dyrektor Psoriasis Treatment Center of Central New Jersey w East Windsor, New Jersey. Niektóre z tych zabiegów, które są w fazie 3 badań, mogą otrzymać aprobatę Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) i trafić na rynek w ciągu najbliższego roku lub dwóch, mówi.

Rozszerzający się arsenał dermatologów to duży plus, ponieważ im więcej opcji dla pacjentów, tym lepiej, mówi Mark Lebwohl, M.D., były prezydent Amerykańskiej Akademii Dermatologii, emerytowany przewodniczący zarządu NPF i profesor dermatologii w Icahn School of Medicine w Mount Sinai w Nowym Jorku. Pacjenci często odkrywają, że jedno leczenie jest dla nich bardziej skuteczne niż inne. Pacjenci mogą również odkryć, że leczenie, które było dla nich skuteczne, po pewnym czasie przestaje działać. W takim przypadku nowsze, podobne leczenie może działać lepiej, mówi Lebwohl.

Oto spojrzenie na niektóre leki biologiczne, leki doustne i miejscowe na chorobę łuszczycową w fazie rozwoju, o których najlepsi dermatolodzy są naprawdę podekscytowani.

Leki biologiczne

Dwa z opracowywanych leków to leki biologiczne, czyli leki wytwarzane w laboratorium z żywych komórek – ludzkich, zwierzęcych lub bakterii.

Bimekizumab

Interleukina-17 to cytokina, czyli białko stymulujące odpowiedź immunologiczną, gdy wchodzi w interakcję ze swoim receptorem, co może powodować stan zapalny u osób z łuszczycą. Jej rodzina ma sześciu członków, zidentyfikowanych jako IL-17A do IL-17F. Wykazano, że osoby ze zmianami łuszczycowymi mają znacznie wyższy poziom białek IL-17 w organizmie niż osoby z normalną skórą, mówi Bagel.

Dwa obecnie dostępne leki biologiczne, Cosentyx (secukinumab) i Taltz (ixekizumab), hamują IL-17A, podczas gdy trzeci, Siliq (brodalumab), celuje w receptor IL-17 A. UCB, globalna firma biofarmaceutyczna, jest obecnie w fazie 3 badań czwartego leku biologicznego, bimekizumabu. Bimekizumab jest skierowany przeciwko dwóm cytokinom, IL-17A i IL-17F, które są blisko spokrewnione i mają wiele wspólnych właściwości biologicznych. Nadzieją jest zahamowanie tych cytokin i zmniejszenie stanu zapalnego, który prowadzi do choroby łuszczycowej, wyjaśnia Lebwohl.

Bazując na wynikach badań fazy 1 i fazy 2, bimekizumab będzie kolejną doskonałą opcją dla pacjentów. W badaniach, prawie wszyscy pacjenci (93 do 100 procent) wykazali pozytywną odpowiedź. Lek pomógł im osiągnąć co najmniej 90-procentową poprawę w punktacji używanej do pomiaru nasilenia choroby. Ponadto, ich wyniki w skali Psoriasis Area and Severity Index (PASI) utrzymywały się od 12 tygodnia do 60 tygodnia.

Bimekizumab wydaje się być również dość bezpieczny, mówi Bagel.

Próba 3 badań klinicznych bimekizumabu obejmująca kilka tysięcy pacjentów z łuszczycą jest w toku. Bimekizumab jest również oceniany pod kątem leczenia łuszczycowego zapalenia stawów.

Większość leków biologicznych wykorzystujących IL-17 jest podawana we wstrzyknięciach co dwa do czterech tygodni.

Mirikizumab

Eli Lilly and Co. dąży do rozwoju mirikizumabu, który wiąże się z podjednostką interleukiny-23, innej cytokiny związanej z zapaleniem. Trzy blokery IL-23 zostały już zatwierdzone i są dostępne na rynku: Ilumya (tildrakizumab-asmn), Tremfya (guselkumab) i Skyrizi (risankizumab-rzaa).

Podobnie jak IL-17, IL-23 promuje reakcje zapalne. Celem tego nowego leku jest blokowanie interakcji z receptorami IL-23, zapobiegając uwalnianiu przez nie cytokin prozapalnych.

Paul Yamauchi, M.D., dermatolog w Dermatology Institute and Skin Care Center w Santa Monica w Kalifornii, z niecierpliwością oczekuje na więcej opcji w ramach tej samej klasy leków. „Być może z jakiegoś powodu wypróbujesz jeden środek z danej klasy i działa on dobrze, ale potem przestaje działać. Mając do dyspozycji inne, można spróbować innego środka w tej samej klasie i uzyskać na niego odpowiedź”, mówi.

Mirikizumab jest podawany jako zastrzyk co dwa do trzech miesięcy. Początkowe badania wykazały, że jest on nieco mniej skuteczny niż inne blokery IL-23, ale w badaniach fazy 3, kiedy dawka została zwiększona, jego działanie poprawiło się, mówi Andrew Blauvelt, M.D., dermatolog z Oregon Medical Research Center w Portland.

Mirikizumab mógłby być stosowany w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów również w przyszłości, dodaje Bagel.

Lilly szuka złożenia do FDA w celu zatwierdzenia w 2021 roku.

Leki doustne

Choć liczba dostępnych na rynku doustnych terapii łuszczycy jest ograniczona, niektórzy pacjenci z różnych powodów wolą tabletki niż zastrzyki, mówi Blauvelt.

BMS-986165

Bristol Myers Squibb ma w przygotowaniu terapię doustną – BMS-986165, inhibitor kinazy tyrozynowej 2 (TYK2). TYK2 jest wewnątrzkomórkową kinazą sygnalizacyjną (enzymem). Podobnie jak w przypadku innych leków, celem jest zatrzymanie immunologicznego i prozapalnego szlaku sygnalizacyjnego, który prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego i chorób takich jak łuszczyca. TYK2 pośredniczy w sygnalizacji IL-23, IL-12 i odpowiedzi napędzanych interferonem typu I.

„BMS-986165 wydaje się mieć równowagę dobrej skuteczności i bezpieczeństwa,” mówi Yamauchi. W przeciwieństwie do leków biologicznych, Yamauchi mówi, że nie spodziewa się również, że pacjenci będą musieli przechodzić rutynowe monitorowanie laboratoryjne podczas przyjmowania leku.

Pigułka będzie przyjmowana raz dziennie.

Jeśli BMS-986165 trafi na rynek, Blauvelt uważa, że pomoże on zadowolić pacjentów, którzy proszą o leki doustne.

Leki miejscowe

Leki miejscowe, które nakłada się na skórę, często podaje się pacjentom z łuszczycą o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego i czasami stosuje się je razem z lekami doustnymi lub biologicznymi.

Tapinarof

Dużą nowością wśród środków miejscowych jest tapinarof, który jest w fazie rozwoju i nie zawiera żadnych steroidów, twierdzi Lebwohl. Dermavant Sciences, spółka zależna Roivant Sciences, opracowuje ten raz dziennie stosowany miejscowo środek modulujący receptor arylowo-węglowodorowy (AHR) w leczeniu łuszczycy i atopowego zapalenia skóry.

W badaniach wstępnych skuteczność tapinarofu wydaje się być tak dobra, jak skuteczność miejscowych sterydów, mówi Yamauchi. We wczesnych badaniach wyniki były lepsze, gdy pacjenci stosowali środek miejscowy dwa razy dziennie, według Bagel.

Badacze zidentyfikowali AHR jako białko zaangażowane w stan zapalny. AHR jest czynnikiem transkrypcyjnym, białkiem, które wykonuje instrukcje z DNA twojego ciała, które reguluje sposób, w jaki twoje komórki funkcjonują. Naukowcy odkryli, że aktywacja tego konkretnego białka zmniejsza stan zapalny w skórze osób z łuszczycą.

„Ponieważ jest to lek niesteroidowy, można go używać w dowolnym miejscu na ciele”, mówi Bagel. „To sprawiłoby, że byłoby miło mieć go w naszym arsenale.”

W komunikacie prasowym, Dermavant powiedział, że jest prawdopodobne, aby mieć dane i złożyć wniosek o dopuszczenie do obrotu w FDA dla tapinarofu kremu do stosowania miejscowego w leczeniu łuszczycy plackowatej gdzieś w przyszłym roku.

Blauvelt mówi, że nie spodziewa się żadnych nowych leków na łuszczycę, aby trafić na rynek w tym roku, ale ma nadzieję, że przynajmniej niektóre z tych zabiegów będą dostępne w 2021 roku, aby poprawić opcje dla osób z chorobą łuszczycową.

Beth W. Orenstein jest niezależnym pisarzem medycznym z Northampton, Pennsylvania.