NARRATOR: Harry S. Truman became the 33rd president of the United States upon the death of Franklin Delano Roosevelt in 1945. Truman poprowadził kraj przez końcowe etapy II wojny światowej i napięte wczesne lata zimnej wojny.
Urodzony w wiejskim Missouri, Truman opuścił rodzinną farmę, aby poprowadzić jednostkę artyleryjską we Francji podczas I wojny światowej. Po wojnie wraz z przyjacielem z armii otworzył sklep z męską odzieżą w Kansas City, Missouri. Kiedy na początku lat 20. sklep upadł, Truman postanowił zająć się polityką. W 1926 r. został wybrany przewodniczącym sądu okręgowego. Na tym stanowisku zaczął budować reputację uczciwego i skutecznego sędziego.
NARRATOR: Była to być może najbardziej kontrowersyjna decyzja kiedykolwiek podjęta przez prezydenta USA. Kilka dni później Japonia się poddała. Wkrótce po II wojnie światowej Truman stanął w obliczu nowego zagrożenia – dążenia Związku Radzieckiego do rozszerzenia komunizmu w Europie i poza nią. W 1947 roku Truman zaapelował o pomoc gospodarczą dla Grecji i Turcji, aby pomóc tym krajom oprzeć się komunistycznemu przejęciu. Tą decyzją wprowadził Doktrynę Trumana, która głosiła, że Stany Zjednoczone przeciwstawią się komunistycznej agresji w każdym miejscu na świecie. Rozpoczęła się rywalizacja amerykańsko-sowiecka znana jako zimna wojna.
Później w 1947 roku Truman poparł śmiałą strategię sekretarza stanu George’a C. Marshalla w walce z komunizmem. Plan Marshalla zapewnił miliardy dolarów na odbudowę zdewastowanych gospodarek europejskich. Plan okazał się skuteczny w zapobieganiu rozprzestrzeniania się komunizmu w Europie Zachodniej.
Wciąż jednak rosło napięcie związane z zimną wojną. W 1949 roku Chiny pogrążyły się w komunistycznej rewolucji, a Związek Radziecki przeprowadził udaną próbę bomby atomowej. Aby przeciwstawić się sowieckiemu ekspansjonizmowi, Truman doprowadził do zawarcia przez Stany Zjednoczone sojuszu wojskowego z niekomunistycznymi krajami europejskimi – Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego, czyli NATO.
W 1950 roku wspierany przez Sowietów komunistyczny rząd Korei Północnej najechał Koreę Południową, wywołując wojnę koreańską. Truman rozkazał amerykańskim siłom zbrojnym dołączyć do innych oddziałów Organizacji Narodów Zjednoczonych w odwrocie inwazji. Wojna przeciągnęła się do końca prezydentury Trumana.
Niezdolność Stanów Zjednoczonych do odniesienia wyraźnego zwycięstwa w Korei przyczyniła się do przekonania wielu Amerykanów, że Stany Zjednoczone przegrywają zimną wojnę. Pomimo silnie antykomunistycznej polityki Trumana, niektórzy zarzucali mu, że nie robi wystarczająco dużo, by zwalczać komunizm. Jego popularność spadła, a on sam postanowił nie ubiegać się o reelekcję w 1952 roku.