Słyszałem i czytałem to samo stwierdzenie wiele razy, ale nigdy nie zadałem sobie trudu, aby sprawdzić każdy fragment.

Nie jestem zaskoczony, że sprawdzenie „nieba” i „piekła” w konkordancji dałoby sprzeczne wyniki. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że to, co nazywamy „niebem” i „piekłem”, jest często określane w Biblii innymi terminami (na przykład w Ewangelii Łukasza 16 Łazarz jest nazwany „Łazarzem, który poszedł na łono Abrahama” – 16:22). W Ewangelii Jana 14:2 Jezus mówi o „domu Ojca”, który my nazywamy „niebem”. To samo odnosi się do „piekła”. W Ewangelii Mateusza są takie terminy jak „królestwo niebieskie”, które występują często i znacznie zmieniają statystyki.

Innym czynnikiem jest to, że stwierdzenie: „Jezus mówił więcej o piekle niż o niebie”, prawdopodobnie odnosi się do całkowitej liczby wersetów poświęconych temu tematowi, a nie tylko do liczby odniesień do słów „piekło” lub „niebo”.”

Może warto zauważyć, że w Księdze Powtórzonego Prawa 28 (i następnych), sekcja błogosławieństw (28:1-14) jest o wiele krótsza niż sekcja przekleństw (28:15-68).

Możesz chcieć przeczytać lekcje, które przeprowadziłem na temat nieba i piekła na stronie internetowej BSF:

Piekło, którego należy unikać

Niebo, którego należy szukać

Poniżej załączyłem odniesienia do „nieba, niebios” i „piekła” z Biblii Nave’a, abyś mógł je zbadać:

Niebiosa

Miejsce zamieszkania Boga (De 26:15 1Ki 8:30,39,43,49 1Ch 16:31 21:26 2Ch 2:6 6:18,21,27,30,33,35,39 30:27 Ne 9:27 Job 22:12,14 Ps 2:4 11:4 20:6 33:13 102:19 103:19 113:5 123:1 135:6 Ec 5:2 Isa 57:15 63:15 66:1 Jer 23:24 La 3:41,50 Da 4:35 5:23 Zec 2:13 Mt 5:34,45 6:9 10:32,33 11:25 12:50 16:17 18:10,14 Mr 11:25,26 16:19 Ac 7:49 Ro 1:18 Heb 8:1 Re 8:1 12:7-9 21:22-27 22:1-5)

Przyszłe miejsce zamieszkania sprawiedliwych

Nazywane: Garncem (Mt 3, 12), Królestwem Chrystusa i Boga (Ef 5, 5), Domem Ojca (J 14:2), Niebiański kraj (Hbr 11:16), Odpoczynek (Hbr 4:9 Re 14:13), Raj (2Co 12:2,4)

Niegodziwi wykluczeni z (Ga 5:21 Ef 5:5 Re 22:15)

Niebiosa, Nowe Niebiosa

(Iz 65:17 66:22 2Pe 3:13 Re 21:1-4)

Piekło

(W A. V. słowo to występuje w Pismach O. T., cytowanych poniżej, i jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa „szeol”, które oznacza niewidzialny stan)

W R. V. O. T. pojawia się tylko w (Iz 5:14 14:9,15 28:15,18 57:9 Eze 31:16,17 32:21,27 Am 9:2 Jon 2:2 Hab 2:5)

W R. V., „sheol” jest przetłumaczone jako „najniższy dół” (De 32:22 Ps 86:13)

I jest przetłumaczone jako „dół” w (Ps 55:15)

W R. V. samo słowo „Szeol” występuje w następujących pismach (2Sa 22:6 Job 11:8 26:6 Ps 9:17 16:10 18:5 116:3 139:8 Pr 5:5 7:27 9:18 15:11,24 23:14 27:20)

„Szeol” jest tłumaczone jako „grób” w A. V. w (Ge 37:35 42:38 44:29,31 1Sa 2:6 1Ki 2:6 9:1 … Job 7:9 14:13 17:13 21:13 24:19 Ps 6:5 30:3 31:17 49:14,15 88:3 89:48 141:7 Pr 1:12 30:16 Ec 9:10 So 8:6 Ho 13:14)

W R. V. greckie słowo „gehenna” jest przetłumaczone jako „piekło” w następujących miejscach (Mt 5:22,29,30 10:28 18:9 23:15,33 Mr 9:43,45,47 Lu 12:5 Jas 3:6)

W R. V. wprowadził „Hades”, słowo występujące w tekście greckim, które oznacza świat niewidzialny, w następujących fragmentach (Mt 11:23 16:18 Lu 10:15 16:23 Ac 2:27,31 Re 1:18 6:8 20:13,14)

The New Bible Dictionary ma (częściowo) te słowa o niebie (zwróć uwagę zwłaszcza na stwierdzenie, że niebo jest czasami używane jako synonim Boga):

Niebo jest mieszkaniem Boga i tych, którzy są z nim ściśle związani. Izraelita ma się modlić: „Spójrz w dół z Twego świętego mieszkania, z nieba” (Pwt 26,15). Bóg jest „Bogiem nieba” (Jon 1,9), lub „Panem, Bogiem nieba” (Ezr 1,2), lub „Ojcem, który jest w niebie” (Mt 5,45; 7,21 itd.). Bóg nie jest tam sam, gdyż czytamy o „zastępach niebieskich”, które oddają Mu cześć (Ne 9,6), oraz o „aniołach w niebie” (Mk 13,32). Wierzący również mogą oczekiwać „dziedzictwa zachowanego dla nich w niebie” (1 P 1,4). Niebo jest więc obecnym mieszkaniem Boga i Jego aniołów oraz ostatecznym przeznaczeniem Jego świętych na ziemi.

Wśród wielu starożytnych ludów istniała myśl o wielości niebios. Sugeruje się, że NT świadczy o rabinicznej idei siedmiu niebios, ponieważ istnieją odniesienia do raju (Łk 23,43) i do „trzeciego nieba” (2 Kor 12,2; według rachuby rabinicznej było ono nazywane rajem, por. 2 Kor 12,3). Mówi się też, że Jezus przeszedł „przez niebiosa” (Hbr 4,14). Są to jednak słabe podstawy, na których można wznieść taką konstrukcję. Cały język NT jest doskonale przystosowany do rozumienia nieba jako miejsca doskonałości. Niebo jest używane jako pełne czci peryfraza Boga. Kiedy więc marnotrawny mówi: „zgrzeszyłem przeciw niebu” (Łk 15, 18. 21), ma na myśli „zgrzeszyłem przeciw Bogu”. Podobnie jest z J 3:27, „co mu dano z nieba”. Najważniejszym tego przykładem jest użycie przez Mateusza wyrażenia „królestwo niebieskie”, które wydaje się być identyczne z „królestwem Bożym”. Wreszcie, musimy zauważyć eschatologiczne zastosowanie tego terminu. Zarówno w OT, jak i w NT uznaje się, że obecny fizyczny wszechświat nie jest wieczny, ale zniknie i zostanie zastąpiony przez „nowe niebo i nową ziemię” (Iz 65,17; 66,22; 2 P 3,10-13; Ap 21,1). Powinniśmy rozumieć takie fragmenty jako wskazujące, że ostateczny stan rzeczy będzie taki, który w pełni wyraża wolę Boga.

BIBLIOGRAFIA. TDNT 5, s. 497-543; NIDNTT 2, s. 184-196; ZPEB, 3, s. 60-64. L.M.

PIEKŁO. 'Piekło’ w NT oddaje gk. słowo transliterowane jako 'Gehenna’ (Mt 5:22, 29-30; 10:28; 18:9; 23:15, 33; Mk 9:43, 45, 47; Łk 12:5; Jas. 3:6). Nazwa pochodzi z hebr. doliny (syna) Hinnoma, doliny w pobliżu Jerozolimy (Joz. 15:8; 18:16), gdzie w związku z pogańskimi obrzędami składano ofiary z dzieci (2 Ki 23:10; 2 Ch 28:3; 33:6; Je 7:31; 32:35). Jego pierwotne pochodzenie jest niejasne, ale Hinnom to prawie na pewno imię osoby. W późniejszych pismach żydowskich Gehenna oznaczała miejsce kary dla grzeszników (Wniebowzięcie Mojżesza 10:10; 2 Ezdrasza 7:36). Przedstawiano ją jako miejsce nieugaszonego ognia – ogólna idea ognia jako wyrazu sądu Bożego występuje w OT (Pwt 32,22; Dn 7,10). Literatura rabiniczna zawiera różne opinie na temat tego, kto ma ponieść karę wieczną. Powszechne były poglądy, że cierpienia niektórych zakończą się unicestwieniem, lub że ogień Gehenny będzie w niektórych przypadkach czyśćcowy (Rosz ha-Szana 16b-17a; 58b; Miszna Eduyoth 2. 10). Jednak ci, którzy wyznawali te doktryny, nauczali również o rzeczywistości wiecznej kary dla pewnych klas grzeszników. Zarówno ta literatura, jak i księgi apokryficzne potwierdzają wiarę w wieczną odpłatę (por. Judyta 16,17; Psalmy Salomona 3,13). Nauczanie NT potwierdza to dawne przekonanie. Ogień piekielny jest nieugaszony (Mk 9,43), wieczny (Mt 18,8), jego kara jest odwrotnością życia wiecznego (Mt 25,46). Nie ma żadnej sugestii, że ci, którzy wchodzą do piekła, kiedykolwiek z niego wychodzą. NT pozostawia jednak otwartą furtkę dla przekonania, że o ile piekło jako przejaw nieubłaganego gniewu Boga wobec grzechu jest niekończące się, o tyle istnienie tych, którzy w nim cierpią, może nie być. Trudno jest pogodzić ostateczne wypełnienie się całego wszechświata w Chrystusie (Ef 1,10; Kol 1,20) z dalszym istnieniem tych, którzy Go odrzucają. Niektórzy uczeni utrzymują, że wieczna kara to taka, która jest wieczna w swoich skutkach; w każdym razie wieczna nie musi oznaczać nigdy nie kończąca się, ale oznacza „długie trwanie sięgające horyzontu myślowego pisarza” (J. A. Beet). Z drugiej strony Ap 20:10 wskazuje na świadomą, niekończącą się mękę diabła i jego agentów, choć jest to fragment wysoce symboliczny, a niektórzy twierdzą, że podobny koniec czeka istoty ludzkie, które ostatecznie odmawiają pokuty. W każdym razie, nic nie powinno umniejszać powagi ostrzeżeń naszego Pana o straszliwej rzeczywistości sądu Bożego w przyszłym świecie. W Ew. 3:6 Gehenna, podobnie jak studnia bez dna w Obj. 9:1 i nn.; 11:7, jawi się jako źródło zła na ziemi. Wyobrażenia NT dotyczące kary wiecznej nie są jednolite. Oprócz ognia opisuje się ją jako ciemność (Mt 25,30; 2 P 2,17), śmierć (Ap 2,11), zniszczenie i wykluczenie z obecności Pana (2 Tes 1,9; Mt 7,21-23) oraz dług do spłacenia (Mt 5,25-26). Tylko w 2 P 2,4 znajdujemy czasownik przetłumaczony w RSV 'wrzucony do piekła’, a oddany przez Pesz. Jest to klasyczne słowo oznaczające miejsce wiecznej kary, ale tutaj jest zastosowane do pośredniej sfery kary dla upadłych aniołów.

BIBLIOGRAFIA. J. A. Beet, The Last Things, 1905; S. D. F. Salmond, The Christian Doctrine of Immortality, 1907; J. W. Wenham, The Goodness of God, 1974; H. Bietenhard, NIDNTT 2, s. 205-210; J. Jeremias, TDNT 1, s. 9f., 146-149, 657f.

Więcej informacji:

Niebo.

1. Stworzone przez Boga. Ge 1:1; Re 10:6.

2. Wieczne. Ps 89:29; 2Ko 5:1.

3. Niezmierzone. Jer 31:37.

4. Wysoki. Ps 103:11; Iz 57:15.

5. Święty. De 26:15; Ps 20:6; Isa 57:15.

6. mieszkanie Boga. 1Ki 8:30; Mt 6:9.

7. tron Boży. Isa 66:1; Ac 7:49.

8. Bóg

a. Jest Panem. Da 5:23; Mt 11:25.

b. Króluje w. Ps 11:4; 135:6; Da 4:35.

c. Wypełnia. 1Ki 8:27; Jer 23:24.

d. Odpowiada swojemu ludowi z. 1Ch 21:26; 2Ch 7:14; Ne 9:27; Ps 20:6.

e. Zsyła swoje wyroki z. Ge 19:24; 1Sa 2:10; Da 4:13,14; Ro 1:18.

9. Chrystus

a. Jako Pośrednik, wszedł w. Ac 3:21; Heb 6:20; 9:12,24.

b. Jest wszechmocny w. Mt 28:18; 1Pe 3:22.

10. Aniołowie są w. Mt 18:10; 24:36.

11. Imiona świętych są zapisane. Lu 10:20; Heb 12:23.

12. Święci nagrodzeni w. Mt 5:12; 1Pe 1:4.

13. Skrucha wywołuje radość w. Lu 15:7.

14. Odkładaj skarby w. Mt 6,20; Łk 12,33.

15. Ciało i krew nie mogą dziedziczyć. 1Ko 15:50.

16. Szczęście, opisane. Re 7:16,17.

17. Nazywany jest

a. żarna. Mt 3:12.

b. Królestwem Chrystusa i Boga. Ef 5:5.

c. Dom Ojca. J 14:2.

d. Niebiańska kraina. Heb 11:16.

e. Odpoczynek. Heb 4:9.

f. Raj. 2Co 12:2,4.

18. Bezbożni wykluczeni z. Ga 5:21; Ef 5:5; Re 22:15.

19. Enoch i Eliasz zostali przełożeni do. Ge 5:24; Heb 11:5; 2Ki 2:11.3

Piekło.

1. Miejsce przebywania duchów bezcielesnych. Ac 2:31.

a. Które odwiedził Chrystus. Lu 23:43; Ac 2:31; 1Pe 3:19.

b. Zawiera, miejsce odpoczynku, łono Abrahama. Lu 16:23.

c. Raj. Lu 23:43.

d. I miejsce męki. Lu 16:23.

2. miejsce przyszłej kary

a. Zniszczenie od obecności Boga. 2Th 1:9.

3. Opisane jako

a. Kara wieczna. Mt 25:46.

b. Ogień wieczny. Mt 25:41.

c. Wieczne palenie. Iz 33:14.

d. Piec ognisty. Mt 13:42,50.

e. Jezioro ognia. Re 20:15.

f. Ogień i siarka. Rz 14:10.

g. Ogień nieugaszony. Mt 3:12.

h. Ogień pożerający. Iz 33:14.

4. Przygotowany dla diabła, &c. Mt 25:41.

5. Diabły są w nich zamknięte, aż do dnia sądu. 2Pt 2:4; Jud 1:6.

6. Kara wieczna. Isa 33:14; Re 20:10.

7. Bezbożni będą przemienieni w. Ps 9:17.

8. Moc ludzka nie może zachować od. Eze 32:27.

9. Ciało cierpi w. Mt 5:29; 10:28.

10. Dusza cierpi w. Mt 10:28.

11. Mądrzy unikają. Pr 15:24.

12. Staraj się uchronić innych przed. Pr 23:14; Jud 1:23.

13. Towarzystwo niegodziwców prowadzi do. Pr 5:5; 9:18.

14. Bestia, fałszywi prorocy i diabeł zostaną wrzuceni do. Re 19:20; 20:10.

15. Moce nie mogą zwyciężyć Kościoła. Mt 16:18.

16. Zilustrowany. Iz 30:33.

.