W dniu 14 maja 1787 roku delegaci Konwencji Konstytucyjnej zaczęli zbierać się w Filadelfii, aby stawić czoła zniechęcającemu zadaniu: pokojowemu obaleniu nowego rządu amerykańskiego określonego w Artykule Konfederacji. Chociaż konwencja miała się pierwotnie rozpocząć 14 maja, James Madison doniósł, że zebrała się tylko niewielka liczba osób. Spotkania musiały zostać odroczone do 25 maja, kiedy to przybyło wystarczające kworum uczestniczących stanów – Massachusetts, Nowego Jorku, New Jersey, Pensylwanii, Delaware, Wirginii, Karoliny Północnej, Karoliny Południowej i Georgii.

As the new United States descended into economic crisis and inter-state quarrels, the new nation’s leaders had become increasingly frustrated with their limited power. Kiedy w 1785 roku Maryland i Wirginia nie mogły dojść do porozumienia w sprawie praw do rzeki Potomac, Jerzy Waszyngton zwołał konferencję w Mt. Vernon, aby rozstrzygnąć tę kwestię. Następnie James Madison przekonał legislaturę Wirginii do zwołania konwencji wszystkich stanów w celu omówienia w Annapolis w stanie Maryland kwestii związanych z handlem. Konwencja z Annapolis z września 1786 roku zwołała z kolei konwencję filadelfijską, aby opracować dalsze postanowienia, które wydadzą im się konieczne do uczynienia konstytucji rządu federalnego odpowiednią do potrzeb Unii.

Między początkowym wezwaniem Madisona, aby stany wysłały delegatów do Annapolis, a przedstawieniem planu Madisona z Wirginii dotyczącego nowego rządu konwencji w Filadelfii nastąpiła zasadnicza zmiana celów procesu konwencjonalnego. Delegaci nie zbierali się już po to, by dopracować umowy handlowe. Znaczna liczba obecnych była teraz zdeterminowana, by zreformować nowy amerykański rząd jako całość, bez jednego głosu oddanego przez głosującą publiczność.

.