Zespół ujścia klatki piersiowej (TOS) jest etykietą niespecyficzną. Stosując ją, należy określić typ TOS jako TOS tętniczy, TOS żylny lub TOS neurogenny. Każdy typ ma inne objawy i wyniki badań fizycznych, dzięki czemu te trzy typy mogą być łatwo zidentyfikowane. Neurogenny TOS (NTOS) jest zdecydowanie najczęstszy, obejmując ponad 90% wszystkich pacjentów z TOS. Tętniczy TOS jest najrzadziej spotykany, stanowi nie więcej niż 1%. Wielu pacjentów jest błędnie diagnozowanych jako „naczyniowy” TOS, co jest niespecyficznym błędnym określeniem, podczas gdy naprawdę mają NTOS. Test Adsona, polegający na stwierdzeniu deficytu tętna promieniowego w pozycjach prowokacyjnych, nie ma żadnej wartości klinicznej i nie należy na nim opierać diagnozy żadnego z trzech typów. Test ten jest prawidłowy u większości pacjentów z NTOS i jednocześnie może być pozytywny u wielu ochotników z grupy kontrolnej. Tętniczy TOS jest spowodowany zatorami pochodzącymi ze zwężenia lub tętniaka tętnicy podobojczykowej. Objawy są takie same jak przy niedokrwieniu tętniczym, a zdjęcie rentgenowskie prawie zawsze ujawnia żebro szyjne lub anomalię pierwszego żebra. TOS żylny objawia się obrzękiem ramienia, sinicą i bólem spowodowanym niedrożnością żyły podobojczykowej, z lub bez zakrzepicy. Neurogenny TOS jest spowodowany uciskiem splotu ramiennego, zwykle przez zbliznowaciałe mięśnie skalene, wtórnie do urazu szyi, przy czym najczęstsze są urazy typu „whiplash”. Objawy obejmują parestezję kończyn, ból i osłabienie, a także ból szyi i potyliczny ból głowy. Badanie fizykalne jest najważniejsze i obejmuje kilka prowokacyjnych manewrów, w tym rotację szyi i pochylanie głowy, które wywołują objawy w przeciwnej kończynie; test napięcia kończyn górnych, który jest porównywalny z prostym unoszeniem nóg; oraz przywiedzenie ramion do 90 stopni w rotacji zewnętrznej, co zwykle wywołuje objawy w ciągu 60 sekund.