Dobra trwałe to takie, które nie są zużywane natychmiast, ale które stopniowo zużywają się w okresie ich użytkowania. Departament Handlu USA używa trzech lat jako okresu konsumpcji, aby odróżnić dobra trwałe od nietrwałych, lub miękkich, dóbr. Dobra nietrwałe składają się głównie z żywności, odzieży i innych artykułów, które są zużywane w ciągu trzech lat. Niektóre dobra miękkie, jakkolwiek, mają trwać dłużej niż trzy lata, kiedy są kupowane, takie jak drogi garnitur lub płaszcz.
W gospodarce, dobra trwałe są wytwarzane zarówno dla konsumentów, jak i producentów. Przykłady konsumenckich dóbr trwałych obejmują samochody, meble, urządzenia, biżuterię i książki. Produkcyjne dobra trwałe składają się głównie z wyposażenia i maszyn. Budowle takie jak domy, fabryki, tamy i autostrady nie są uważane za dobra trwałe i są kategoryzowane oddzielnie przy obliczaniu produktu narodowego brutto (PNB) lub produktu krajowego brutto (PKB).
Produkcja dóbr trwałych jest składnikiem PKB danego kraju. Jak podano w Badaniu Bieżącego Biznesu przez Biuro Analiz Ekonomicznych, a także w rocznym raporcie Rady Doradców Ekonomicznych, dobra trwałe, które są sprzedawane konsumentom, pojawiają się w ramach wydatków na konsumpcję osobistą. Pozostałe dwie kategorie wydatków na konsumpcję osobistą to dobra nietrwałe i usługi.
Zmiany w zapasach przedsiębiorstw i zakup trwałego wyposażenia producentów są wykazywane w ramach prywatnych inwestycji krajowych w PKB. Inwestycje trwałe, w tym trwałe wyposażenie producenta i zmiany w zapasach przedsiębiorstw są dwiema głównymi kategoriami składnika prywatnych inwestycji krajowych brutto w PKB. Wreszcie, produkcja dóbr trwałych pojawia się również w PKB jako część krajowego eksportu i jako część zakupów krajowych, stanowych i lokalnych rządowych.
Kategoria wydatków na konsumpcję osobistą dóbr trwałych jest również używana jako wskaźnik ekonomiczny. Ponieważ zakup dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku może być odłożony w czasie, poziom wydatków konsumpcyjnych ma tendencję do dużych wahań z roku na rok. Podczas recesji wydatki konsumpcyjne na dobra trwałe mają tendencję do spadku. Wzrosty i spadki mogą być używane jako wskaźnik zaufania konsumentów i kierunku gospodarki. Wzrost takich wydatków konsumenckich jest zwykle interpretowany jako oznaka ożywienia lub silnej gospodarki. Podobnie, przedsiębiorstwa mają tendencję do odkładania zakupu nowego sprzętu w niepewnych warunkach gospodarczych. Wzrost zakupu sprzętu trwałego producenta może sygnalizować wyjście z recesji lub okres wzrostu produktywności.
Zakup dóbr trwałych przez konsumentów i producentów stanowi znaczącą część PKB Stanów Zjednoczonych, chociaż nie jest to bynajmniej największa kategoria wydatków. Wydatki na konsumpcję osobistą w 1997 roku, w tym na dobra trwałe, dobra nietrwałe i usługi, wyniosły 5,49 biliona dolarów z całkowitego PKB wynoszącego 8,083 biliona dolarów, czyli 68 procent PKB. Z tej sumy konsumenci wydali 659,4 miliarda dolarów na dobra trwałego użytku (8,2 procent PKB), 1,593 biliona dolarów na dobra nietrwałe (19,7 procent PKB) i 3,237 biliona dolarów na usługi (40 procent PKB). Producenci wydali 615,2 miliardów dolarów na dobra trwałego użytku w 1997 roku (7,6 procent PKB). Ponadto, dobra trwałego użytku przyczyniły się do PKB w kategoriach eksportu i zakupów rządowych. Ogólnie rzecz biorąc, produkcja dóbr trwałych stanowiła 1,316 biliona dolarów (16,3 procent PKB) w 1997 roku, z czego 1,285 biliona dolarów stanowiła sprzedaż końcowa, a 31 miliardów dolarów zmiany w zapasach przedsiębiorstw.
DALSZE CZYTANIE:
Economic Report of the President, Together with the Annual Report of the Council of Economic Advisers. Washington: GPO, 1998.
U.S. Department of Commerce. Biuro Analiz Ekonomicznych. Survey of Current Business. Monthly. Washington: Bureau of Economic Analysis, U.S. Department of Commerce.