Przeglądano literaturę naukową i dokumenty odnoszące się do wpływu narażenia inhalacyjnego na dwutlenek węgla (CO2) na zdrowie człowieka i sprawność psychomotoryczną. Liniowe zmiany fizjologiczne w układzie krążenia, układzie sercowo-naczyniowym i układzie autonomicznym przy ekspozycji na CO2 w stężeniach od 500 do 5000 ppm były ewidentne. Badania eksperymentalne z udziałem ludzi sugerują, że krótkotrwała ekspozycja na CO2, rozpoczynająca się od stężenia 1000 ppm, wpływa na funkcje poznawcze, w tym podejmowanie decyzji i rozwiązywanie problemów. Zmiany w układach autonomicznych spowodowane niskim poziomem ekspozycji na CO2 mogą wiązać się z tymi efektami. Wymagane są dalsze badania nad długoterminowym wpływem niskiego poziomu narażenia na CO2 na układ autonomiczny. Liczne badania epidemiologiczne wskazują na związek pomiędzy niskim poziomem ekspozycji na CO2 zaczynającym się od 700 ppm a objawami związanymi z budynkami. Objawy ze strony układu oddechowego stwierdzono u dzieci narażonych na stężenie CO2 w pomieszczeniach większe niż 1000 ppm. Jednakże, inne towarzyszące zanieczyszczenia wewnątrz pomieszczeń mogą być zaangażowane w takie efekty. W kontekście znacznego liniowego wzrostu globalnego stężenia CO2 spowodowanego działalnością antropogeniczną i jej źródłami, obniżenie poziomu CO2 w pomieszczeniach poprzez wentylację powietrzem z otoczenia oznacza wzrost zużycia energii w klimatyzowanym budynku. Aby skutecznie kontrolować zużycie energii przez CO2 przenikający do budynku z powietrza atmosferycznego, należy pilnie zahamować wzrost atmosferycznego stężenia CO2.