Elton John: biografia
Sir Elton John jest ikoną brytyjskiej muzyki, komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego i kawalerem. Sprzedano miliony egzemplarzy jego albumów; jego teledyski oglądają tysiące internautów; jego wartość wynosi około 270 milionów dolarów.
Elton John (Reginald Kenneth Dwight) urodził się 25 marca 1947 roku w jednej z północnych dzielnic Londynu, Pinner. Od dziecka Reginald interesował się muzyką dzięki kreatywnie myślącym rodzicom: matka Sheila grała z synem na fortepianie, a ojciec był muzykiem Królewskich Sił Powietrznych.
W wieku czterech lat niedoszły muzyk potrafił ze słuchu wybierać melodie na fortepianie i słuchał płyt najlepszych muzyków XX wieku. Ojciec Stanley Dwight nie był zadowolony z zainteresowań Reginalda – uważał, że studia muzyczne to głupota. Nawet po tym, jak syn zyskał światową sławę, Stanley nie chodził na jego koncerty.
Rodzice Reginalda rozwiedli się, gdy chłopiec miał 13 lat. W tym czasie zaczął nosić okulary, ponieważ starał się wyglądać jak jego idol Buddy Holly. W rezultacie wzrok chłopca pogorszył się: cierpiał na krótkowzroczność, a dodatek zamienił się w konieczność.
W wieku 11 lat Reginald zdobył stypendium Royal Academy of Music i przez sześć lat uczył się za darmo. Na zajęcia chodził w soboty i łączył je z nauką w gimnazjum. Cztery lata później matka ponownie wyszła za mąż; jej nowy partner, projektant Fred Farebrother, wspierał zamiłowanie nastolatka do muzyki.
Pierwsze występy
Po raz pierwszy Reginald wystąpił przed publicznością w wieku 16 lat. Od tego czasu grał na pianinie w lokalnym klubie i śpiewał co tydzień. Matka starała się nie opuszczać jego występów. Uczeń szkoły dostawał około funta za wieczór, co nie było złe dla młodego człowieka. Zbudował pokaźny bilans pieniężny, aby kupić pianino elektryczne.
W 1960 roku Reginald wraz z kolegami ze szkoły założył grupę „The Corvettes”, która początkowo wykonywała utwory Jima Reevesa i Raya Charlesa (rhythm-n-blues był najpopularniejszym gatunkiem muzycznym w tym okresie). Chłopcy stworzyli dwie jednokierunkowe płyty, z których obie nie zdobyły popularności. W ciągu roku zmienili nazwę grupy na „The Bluesology” i towarzyszyli dość znanym grupom („The Isley Brothers”, „The Bluebelles” i inne).
Kariera
W 1964 roku Reginald Dwight rzucił szkołę, by podjąć pracę w dziale handlowym Mills Music. Za jakiś czas postanowił rzucić tę pracę na rzecz trasy koncertowej „The Blusology” w Wielkiej Brytanii.
W 1967 roku Reginald zakochał się w Lindzie Woodrow i przez długi czas szukał jej przychylności. W końcu para zaręczyła się, ale młoda kobieta kazała mu wybrać między sobą a muzyką. Reginald był tak zdesperowany, że myślał o popełnieniu samobójstwa, ale opamiętał się. W tym czasie przyjął pseudonim sceniczny „Elton John” na cześć muzyków Eltona Deana i Johna Longa.
Pod koniec lat 60. firma „Liberty Music” zorganizowała konkurs, a Elton John postanowił spróbować tam swoich sił. Zaśpiewał kilka piosenek z repertuaru innych muzyków, ale publiczność tego nie doceniła. Jednak organizator konkursu Ray Williams podarował mu w prezencie książkę z wierszami Berniego Taupina. W ten sposób zapoczątkował ich muzyczny związek, który trwał ponad 30 lat.
Ray Williams przedstawił Eltona Johna Dickowi Jamesowi, który pozwolił im korzystać ze swojego studia nagraniowego „DJM Studio”, w którym swoje piosenki wydawali legendarni „Beatlesi”. Zgodnie z prośbą Williama, Dick pozwolił Eltonowi nagrać pierwszą płytę. Poeta Bernie Taupin po raz pierwszy spotkał wschodzącą gwiazdę rocka.
Rosnąca popularność
Debiutanckie nagranie Eltona „I’ve Been Loving You” ukazało się na rynku wiosną 1968 roku i zebrało nawet pozytywne recenzje, choć nie przyniosło pieniędzy. Steve Brown, nowy szef jednego z działów „DJM Records”, zaczął namawiać Dicka Jamesa, by dał nowym współautorom swobodę w artystycznym wyrażaniu siebie, a James się zgodził.
W 1970 roku ukazał się album „Elton John”. Z biegiem czasu Steve Brown podał się do dymisji, gdyż zdał sobie sprawę, że nie jest w stanie należycie wykonywać swoich obowiązków. Wrócił na swoje stare stanowisko w dziale reklamy EMI w radiu, gdzie nadal promował twórczość Eltona Johna.
Wraz z sukcesem brytyjskiej muzyki, angielski muzyk został zauważony w USA i zaproszony na próbną trasę koncertową. Jesienią 1970 roku udał się do Ameryki, gdzie został ciepło przyjęty. Najważniejszy koncert piosenkarza odbył się w klubie „Troubadour”. Elton John i Bernie mieszkali w USA przez trzy miesiące, wrócili do Anglii, po czym za miesiąc znów pojechali do Ameryki.
Rocket Record Company Foundation
W początkach lat 70. Elton John i jego zespół (perkusista Nigel Olsson, gitarzysta basowy Dee Murray i gitarzysta Davey Johnstone) nagrali ścieżkę dźwiękową do filmu „Przyjaciele”, która spodobała się wielu amerykańskim widzom. W tym czasie piosenkarz kupił mały bungalow.
Od pewnego czasu przyjaciel Eltona, Davey Johnstone, powiedział mu o jego marzeniu wydania solowego albumu. Gdy Elton John i menedżer John Reed dowiedzieli się o tym, próbowali mu pomóc, ale wszystkie negocjacje ze studiami były skazane na niepowodzenie, więc postanowili założyć własną organizację, której głównym celem była pomoc wspólnemu przyjacielowi.
Wiosną 1973 roku Elton John oraz jego przyjaciele i znajomi świętowali założenie swojej firmy nagraniowej – „Rocket Record Company”; zaproszono wielu gości. W pierwszym roku działalności wytwórnia wydała album Eltona „Don’t Shoot Me I’m Only the Piano Player”, który znalazł się na szczycie brytyjskich list przebojów muzycznych.
Płyta „Goodbye Yellow Brick Road” zawierała muzykę w różnych stylach i odniosła sukces. Bernie Taupin wyraził w tych tekstach swoje najśmielsze ambicje literackie. Światowa krytyka nazywa ten album najważniejszym dziełem w karierze Eltona. W tym samym czasie piosenkarz znalazł się w samym środku ruchu glam, a jego osobowość stawała się coraz bardziej popularna.
Niepowodzenie albumu i pierwsze doświadczenia aktorskie
W 1974 roku Elton John wydał album „Caribou”, który osiągnął pierwszą pozycję w USA, ale spotkał się z negatywnymi reakcjami. Muzyk próbował się zrehabilitować po niepochlebnych recenzjach i postanowił odpocząć i zrobić coś innego. Jako stary fan piłki nożnej, kupił klub „Watford” i został jego prezesem.
W 1974 roku Pete Townshend zaprosił Eltona do zagrania w rock-operze Kena Russella „Tommy”. Reżyser życzył sobie, aby wzięło w niej udział jak najwięcej muzyków. Elton chętnie przyjął propozycję i zadebiutował na scenie jako „miejscowy facet”, mimo że rola była niewielka i zajmowała zaledwie cztery minuty właściwego przedstawienia.
W tym okresie były członek „Beatlesów” John Lennon zaproponował Eltonowi pracę nad swoją nową solową płytą „Walls and Bridges”. Singiel zdobył szczyty list przebojów, a Lennon zgodził się wystąpić na scenie razem z muzykiem i zagrał ten utwór, jak również kilka przebojów „The Beatles.”
Problemy zdrowotne
Po amerykańskiej trasie koncertowej Elton John borykał się z problemami zdrowotnymi; zgodnie z zaleceniami lekarzy leczył się na wyspie Barbados. Po powrocie utrzymywał rozwijającą się „Rocket Record Company” oraz osobisty klub piłkarski. Pod koniec lat 70. rewolucja punkowa ogarnęła Anglię, a muzyka Eltona Johna przestała być aktualna. Elton i Bernie na jakiś czas przestali współpracować.
Przez wszystkie te lata Elton spędzał czas w domu, a wychodził tylko na specjalne okazje – na przykład odwiedził umierającego przyjaciela Elvisa Presleya. Jego śmierć wywarła na muzyku silne wrażenie: zaczął zwracać uwagę na swoje zdrowie, bo bał się umrzeć tak, jak słynny „król”.
Lata osiemdziesiąte
W 1980 roku muzyk dał bezpłatny koncert w nowojorskim Central Parku niedaleko domu Johna Lennona; wykonał utwór „Imagine” przed 400 tysiącami ludzi, aby uczcić pamięć muzyka. Trzy miesiące później eks-Beatle został zamordowany w pobliżu tego miejsca.
6 lat później muzyk stracił głos podczas trasy koncertowej w Australii. Brał udział w koncercie z Melbourne Symphony Orchestra, po którym musiał być operowany na gardle. Medycy usunęli polipy ze strun głosowych Eltona, a jego głos nieco się zmienił. Dwadzieścia lat później wyznał, że problem był wynikiem częstego przyjmowania marihuany.
Lata dziewięćdziesiąte
W 1991 roku Elton otworzył organizację zbierającą fundusze na walkę z AIDS; decyzja ta była spowodowana śmiercią lidera Queen, Freddiego Mercury’ego. W tym czasie George Michael i Elton wydali wspólnie nowy singel.
W 1995 roku Elton zdobył Oscara za ścieżkę dźwiękową do filmu „Król Lew”. Brytyjska królowa pasowała go na rycerza; od tego okresu ma prawo używać przedrostka „Sir”. Dwa lata później muzyk wykonał utwór „Candle in the Wind” podczas uroczystości żałobnych po księżnej Dianie; na tę okazję piosenka została przepisana dzień wcześniej.
Wiek XXI
W 2002 roku Elton John „został” piątym członkiem grupy „Blue” i zaśpiewał swój przebój „Sorry Seems to Be the Hardest Word”. Piosenka ta była liderem brytyjskich list przebojów. Muzyk wystąpił również razem z raperem Eminemem podczas ceremonii Grammy.
W 2015 roku rosyjski prankster zrobił muzykowi praktyczny żart: zidentyfikował się jako prezydent Rosji i umówił się na spotkanie z Eltonem Johnem. Później Władimir Putin przeprosił za ten incydent.
W 2016 roku Lady Gaga i Elton John wystąpili w koncercie charytatywnym w Los Angeles i ogłosili nową kolekcję marki modowej „Love Bravery.” Dochód ze sprzedaży kolekcji miał zostać przekazany na fundusze charytatywne.
Życie osobiste
W 1976 roku muzyk w wywiadzie dla „Rolling Stone” nazwał siebie biseksualistą. Ogłoszenie to można uznać za kompromis: Elton nie odważył się od razu ujawnić swojego homoseksualizmu, gdyż bał się zdenerwować lub wręcz odstraszyć swoich fanów. W 1984 roku ożenił się z Renate Blauel, ale rozstali się cztery lata później. Po rozwodzie muzyk wyznał, że jest gejem. W 2005 roku Elton i jego partner David Furnish zalegalizowali swój związek.
Jego mąż jest reżyserem filmowym i aktywistą społecznym; jest młodszy od Eltona o 15 lat. Liczne wspólne zdjęcia dowodzą jednak, że wiek nie jest dla nich problemem. Rodzina ma dwójkę dzieci urodzonych przez matki zastępcze. Dzieci uwielbiają muzykę i często słuchają piosenek Eltona.
.