Kluczowe punkty
- Jeżeli leczenie nie zostanie podjęte, po serokonwersji następuje bezobjawowe zakażenie HIV, objawowe zakażenie HIV i AIDS.
- Jednakże skuteczne leczenie HIV głęboko zmienia przebieg zakażenia.
- Dzięki leczeniu można żyć z przewlekłym zakażeniem HIV przez dziesiątki lat.
- Światowa Organizacja Zdrowia oraz Centra Kontroli i Prewencji Chorób mają swoje własne definicje etapów zakażenia.
Większość opisów etapów zakażenia HIV opisuje naturalną historię zakażenia HIV, innymi słowy, jak z czasem choroba postępuje u osób, które nie podejmują leczenia HIV. Pokazują one, jak HIV stopniowo atakuje i osłabia układ odpornościowy, prowadząc ostatecznie do AIDS (zespół nabytego niedoboru odporności).
Nie dzieje się tak w przypadku osób, które przyjmują skuteczne leczenie HIV (terapia antyretrowirusowa). Leki te mogą utrzymać wirusa pod kontrolą i powstrzymać pogarszanie się stanu zdrowia. Głęboko zmieniają one przebieg zakażenia.
Poniższy opis etapów zakażenia HIV uwzględnia wpływ leczenia HIV.
Serokonwersja i ostre zakażenie HIV
W pierwszych kilku tygodniach po zakażeniu HIV, u niektórych osób występuje krótka choroba grypopodobna, która jest nazywana „chorobą serokonwersyjną”. Zbiega się ona z okresem, w którym organizm po raz pierwszy wytwarza przeciwciała przeciwko wirusowi HIV. Najczęściej występujące objawy to gorączka, obrzęk gruczołów, bóle mięśni i zmęczenie.
Silenie objawów na tym etapie może się znacznie różnić u poszczególnych osób – mogą być tak łagodne, że pozostają niezauważone, lub tak ciężkie, że konieczne jest przyjęcie do szpitala. Zazwyczaj ustępują one w ciągu dwóch do trzech tygodni.
Ten wczesny etap zakażenia HIV nazywany jest ostrym zakażeniem HIV. Amerykańska agencja zdrowia publicznego Centers for Disease Control and Prevention (CDC) określa je jako stadium 0.
Podczas ostrego zakażenia w organizmie znajduje się bardzo wysoki poziom wirusa HIV (wysoka wiremia), co oznacza, że ryzyko przekazania wirusa HIV jest wyższe niż w innych okresach.
Podczas ostrego zakażenia można rozpocząć leczenie HIV. Leczenie HIV obniża ilość wirusa w organizmie, co pozwala na wzmocnienie układu odpornościowego i pomaga zapobiegać występowaniu chorób. Rozpoczęcie leczenia HIV w tej wczesnej fazie może przynieść szczególne korzyści w zakresie zachowania układu odpornościowego.
Ludzie, którzy rozpoczynają leczenie HIV przechodzą od razu do „przewlekłego” stadium zakażenia, opisanego pod koniec strony.
Asymptomatyczne zakażenie HIV
Po przejściu przez fazę pierwotnego zakażenia, zwykle wchodzi się w fazę, w której nie występują żadne objawy lub oczywiste problemy zdrowotne, nawet jeśli nie podejmuje się jeszcze leczenia HIV. Okres ten może trwać kilka lat.
Glosariusz
zakażenie przewlekłe
Kiedy ktoś miał zakażenie przez co najmniej sześć miesięcy. Patrz także „ostre zakażenie”.
układ odpornościowy
Mechanizmy organizmu służące do zwalczania zakażeń i eliminowania dysfunkcyjnych komórek.
symptom
Każda odczuwalna, subiektywna zmiana w organizmie lub jego funkcjach, która sygnalizuje obecność choroby lub stanu, zgłaszana przez pacjenta.
skuteczność
Jak dobrze coś działa (w warunkach rzeczywistych). Patrz także „skuteczność”.
ostre zakażenie
Najpierw kilka tygodni zakażenia, do czasu wytworzenia przez organizm przeciwciał przeciwko zakażeniu. Podczas ostrego zakażenia HIV, HIV jest wysoce zakaźny, ponieważ wirus namnaża się w bardzo szybkim tempie. Objawy ostrego zakażenia HIV mogą obejmować gorączkę, wysypkę, dreszcze, ból głowy, zmęczenie, nudności, biegunkę, ból gardła, nocne poty, utratę apetytu, owrzodzenia jamy ustnej, obrzęk węzłów chłonnych, bóle mięśni i stawów – wszystkie są objawami ostrego stanu zapalnego (reakcji immunologicznej).
W systemie klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest to stadium 1 (bezobjawowe). W nieco innym systemie CDC, jest on również opisany jako stadium 1 (ale zdefiniowany w kategoriach liczby komórek CD4 powyżej 500).
„Bezobjawowy” oznacza „bez objawów”. Nie oznacza to, że HIV nie ma wpływu na twój układ odpornościowy, a jedynie, że nie ma żadnych zewnętrznych oznak lub objawów. Badania krwi pokażą, jak aktywny jest HIV w organizmie i jaki wpływ ma na twój układ odpornościowy. Test na wiremię zwykle wykaże, że wirus się replikuje, podczas gdy liczba komórek CD4 da przybliżony wskaźnik siły twojego układu odpornościowego.
Im wcześniej rozpoczniesz leczenie HIV, tym szybciej będziesz mógł odnieść z niego korzyści. Jeśli to zrobisz, możesz pominąć dwa następne etapy i przejść od razu do „przewlekłego” stadium zakażenia, opisanego pod koniec strony.
Bezobjawowe zakażenie HIV
Im dłużej żyjesz z HIV bez leczenia, tym bardziej spada liczba komórek CD4. Jest to znak, że twój układ odpornościowy ulega osłabieniu i że istnieje większe ryzyko wystąpienia objawów.
Objawy mogą obejmować zaburzenia skórne, przedłużającą się biegunkę, nocne poty, pleśniawki, bakteryjne zapalenie płuc, zmęczenie, bóle stawów i utratę masy ciała. Może dojść do zakażeń oportunistycznych, które układ odpornościowy jest w stanie normalnie zwalczyć.
W klasyfikacji WHO jest to stadium 2 (łagodne objawy) i stadium 3 (zaawansowane objawy). W systemie CDC, odpowiada to stadium 2 (liczba CD4 pomiędzy 200 a 500).
Wielu ludzi poddaje się testom na HIV i otrzymuje diagnozę HIV dopiero na tym etapie. Można to określić mianem „późnej diagnozy”. Jeśli zostaniesz zdiagnozowany późno, oznacza to, że jesteś nosicielem wirusa HIV już od kilku lat i nie podjąłeś leczenia.
Niemniej jednak, możesz rozpocząć leczenie już teraz i będzie ono nadal skuteczne. Wzmocni ono Twój układ odpornościowy, zmniejszy ilość wirusa HIV w Twoim organizmie i zapobiegnie wystąpieniu chorób. Możesz pominąć następny etap i przejść do „przewlekłego” zakażenia HIV.
AIDS
Jeśli ktoś bardzo długo pozostaje bez leczenia, może dojść do najpoważniejszego etapu zakażenia. Jest to znane jako AIDS (zespół nabytego niedoboru odporności) lub zaawansowana choroba HIV. Odnosi się to do szeregu poważnych chorób, które mogą wystąpić u osób, u których HIV znacznie osłabił układ odpornościowy.
Według WHO jest to stadium 4 (ciężkie objawy). W systemie CDC jest to stadium 3 (liczba CD4 poniżej 200).
Dzięki skutecznemu leczeniu HIV, u większości osób z HIV nigdy nie rozwija się AIDS. Zespół ten najczęściej rozwija się u osób, które zostały zdiagnozowane w bardzo późnym stadium, a więc żyły z nieleczonym HIV przez wiele lat.
Jeśli u kogoś rozwinie się choroba definiująca AIDS, nie oznacza to, że jest on na jednokierunkowej drodze do choroby i śmierci. Dzięki odpowiedniemu leczeniu HIV i opiece wiele osób, u których zdiagnozowano AIDS, wraca do zdrowia i prowadzi długie i zdrowe życie. Przechodzą oni do następnego etapu: przewlekłe zakażenie HIV.
Przewlekłe zakażenie HIV z leczeniem antyretrowirusowym
Jeśli podejmiesz skuteczne leczenie HIV, możesz żyć z HIV jako stanem przewlekłym, który można kontrolować. Przewlekły” stan zdrowia to taki, który trwa przez długi okres czasu.
Ten etap nie jest uwzględniony w większości opisów etapów zakażenia, które opisują jedynie postęp choroby przy braku leczenia.
Jednakże większość osób żyjących z HIV, które mają dostęp do dobrej opieki zdrowotnej, żyje z HIV jako stanem przewlekłym – i będzie tak do końca życia. Jest mało prawdopodobne, że zachorują lub umrą w bezpośrednim następstwie HIV.
Aby osiągnąć ten etap i pozostać na nim, musisz podjąć leczenie HIV i kontynuować je, na bieżąco. Leki te obniżają poziom wirusa HIV w organizmie i wzmacniają układ odpornościowy. To zazwyczaj zapobiega wystąpieniu opisanych powyżej objawów i zakażeń oportunistycznych.
Niektóre uszkodzenia układu odpornościowego i stany zapalne utrzymują się. Jest to jeden z powodów, dla których osoby żyjące z przewlekłym HIV są bardziej podatne na niektóre inne choroby zdrowotne, w tym choroby serca, cukrzycę i raka.
Jedną z korzyści skutecznego leczenia HIV jest to, że powstrzymuje ono HIV przed przekazywaniem dalej. Leczenie drastycznie zmniejsza ilość wirusa HIV w płynach ustrojowych do punktu, w którym nie ma wystarczającej ilości wirusa HIV do przenoszenia go na partnerów seksualnych.
Faza przewlekłego zakażenia może trwać przez dziesięciolecia. Osoby, które rozpoczynają leczenie HIV tak szybko, jak to możliwe, są w stanie się go trzymać i mają dostęp do dobrej opieki zdrowotnej, prawdopodobnie będą miały podobną średnią długość życia jak ich rówieśnicy, którzy nie mają HIV.