Kobiece łysienie androgenowe (FAGA) jest częstą przyczyną niebliznowaciejącego łysienia u kobiet. Początek choroby może wystąpić w każdym wieku po okresie dojrzewania, a częstość występowania zwiększa się z wiekiem. Klinicznie objawia się ono rozproszonym przerzedzeniem włosów na środkowej części skóry głowy, podczas gdy przednia linia włosów jest zwykle zachowana. FAGA może mieć znaczący wpływ psychologiczny, prowadząc do niepokoju i depresji. Z tego powodu wczesna diagnoza jest bardzo ważna, aby zatrzymać postęp choroby. Głównym mechanizmem patogenetycznym badanym w FAGA jest środowisko hormonów płciowych. Rola androgenów nie jest jasno określona i tylko jedna trzecia kobiet z FAGA wykazuje nieprawidłowy poziom androgenów. Choroby endokrynologiczne przebiegające z hiperandrogenizmem w FAGA obejmują zespół policystycznych jajników (PCOS), hiperprolaktynemię, hiperplazję nadnerczy oraz, rzadko, guzy jajników i nadnerczy. Rozpoznanie FAGA jest zwykle stawiane klinicznie. Pełne badanie kliniczne i badanie krwi może ujawnić inne objawy hiperandrogenizmu. Trichoskopia wykazuje typową miniaturyzację włosów. Biopsja skóry głowy może być przydatna, gdy ocena kliniczna nie pozwala na postawienie ostatecznej diagnozy lub gdy podejrzewa się łysienie plackowate z utratą włosów w miejscu występowania FAGA lub łysienia plackowatego. FAGA jest chorobą powoli postępującą. Celem terapii jest zatrzymanie progresji i uzyskanie akceptowalnego kosmetycznie odrostu włosów. Najważniejszymi lekami są minoksydyl stosowany miejscowo oraz doustne antyandrogeny. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat FAGA oraz stworzenie wytycznych dotyczących diagnostyki i postępowania w tej częstej chorobie włosów, nie zawsze łatwo rozpoznawalnej w porównaniu z łysieniem plackowatym o podobnej dystrybucji.