OriginsEdit

Flaga Niemiec bez swastyki była używana do 1935 roku.

Po odrzuceniu wielu propozycji i kolorów, proces wyboru nowej flagi,

„Ja sam tymczasem, po niezliczonych próbach, ustaliłem ostateczną formę; flagę z czerwonym tłem, białą tarczą i czarną swastyką pośrodku. Po długich próbach udało mi się również ustalić proporcje między wielkością flagi a wielkością białego dysku, jak również kształt i grubość swastyki.”

– Adolf Hitler, Mein Kampf (1925)

Po przejęciu przez partię nazistowską kontroli nad krajem 30 stycznia 1933 roku odrzucono czarno-czerwono-złotą flagę trójkolorową; na mocy orzeczenia z 12 marca ustanowiono dwie legalne flagi narodowe: przywróconą czarno-biało-czerwoną trójkolorową flagę cesarską oraz flagę partii nazistowskiej.

Nazistowskie chorągwie posiadały wizerunek całościowy, a więc wersja „lewa” i „prawa” występowały po jednej stronie. Jednak flaga nazistowska na lądzie była prawostronna.

Albert Speer, w swojej książce Inside the Third Reich, stwierdził, że: „tylko w dwóch innych projektach wykazał się on (Adolf Hitler) taką samą starannością, jak w swoim domu w Obersalzbergu: w przypadku flagi wojennej Rzeszy i jego własnego sztandaru Naczelnika Państwa”, co świadczy o tym, że Hitler był zapalonym vexillografem (projektantem flag).

Odwrócona do środka, dyskowa wersja flagi ze swastyką była używana jako cywilna chorągiew na cywilnych statkach zarejestrowanych w Niemczech i jako żakiet na okrętach wojennych Kriegsmarine. Istnieje dyskusja na temat tego, czy flaga z dyskiem w środku była oficjalną flagą narodową w latach 1935-1945, np. na popularnej stronie vexillogy, Flags of the World. W książkach o Trzeciej Rzeszy, w których prezentowane są flagi państwowe, jako flagę narodową Niemiec zawsze podawano flagę z wyśrodkowaną tarczą. Jedna z książek wydanych przez Trzecią Rzeszę w 1937 roku, Du bist Sofort im Bilde („Jesteś natychmiast poinformowany”, przewodnik po organizacji Trzeciej Rzeszy) pokazuje wyśrodkowaną niemiecką flagę jako niemiecką flagę narodową. Wydana rok wcześniej w 1936 roku w III Rzeszy książka Deutscher Beamten-Kalender 1936 („Rocznik niemieckiej służby cywilnej 1936”) również eksponuje flagę z centralną tarczą jako flagę narodową, obok niej opisana jest flaga z dyskiem, przeznaczona do stosowania na „Kriegsschiff” (okręt wojenny). Również flaga ze środkową tarczą była powszechnie używana przez cywilów i niemieckie siły zbrojne, z wyjątkiem marynarki wojennej.

Flaga nazistowskich Niemiec znaleziona w pobliżu południowego brzegu rzeki Rapido około 4000 stóp na zachód od Monte Cassino przez J. McQuorkindale’a w nocy z 17 na 18 lutego 1944 r. Widać na niej swastykę. Zwróć uwagę, że na tym zdjęciu swastyka wydaje się być skierowana w lewo.

Od 1933 do co najmniej 1938 r. w nazistowskich Niemczech, zanim jakakolwiek oficjalna flaga ze swastyką weszła do użytku, musiała zostać poddana ceremonii, podczas której dotykała „Blutfahne” lub Krwawej Flagi, flagi ze swastyką używanej przez nazistowskich paramilitarystów podczas nieudanego puczu piwnego w 1923 r. Ta długa ceremonia odbywała się na każdym zjeździe norymberskim. Nie wiadomo, czy tradycja ta była kontynuowana po ostatnim wiecu norymberskim w 1938 r.

Od 1945 rokuEdit

Wybitni działacze alt-right odegrali kluczową rolę w organizacji wiecu „Unite the Right” w Charlottesville, Wirginia, Stany Zjednoczone w sierpniu 2017 roku. Tutaj uczestnicy wiecu niosą konfederackie flagi bojowe, flagi Gadsden i nazistowską flagę.

Pod koniec II wojny światowej, po upadku III Rzeszy, pierwsza ustawa uchwalona przez Sojuszniczą Radę Kontroli zniosła wszystkie symbole i uchyliła wszystkie odpowiednie prawa Rzeszy. Od tego czasu posiadanie flag ze swastyką jest zakazane w wielu krajach, a ich import lub eksponowanie jest zabronione zwłaszcza w Niemczech.

Dziś flaga Trzeciej Rzeszy pozostaje w powszechnym użyciu przez zwolenników neonazizmu i sympatyków nazizmu.