W swojej nowej roli jako prezes banku, Douglass zaczął zapoznawać się z finansami i operacjami instytucji i dowiedział się, że bank był osłabiony przez brakujące fundusze i znaczne zobowiązania. Próbując wzmocnić bank, Douglass zdeponował w nim 10.000 dolarów z własnych pieniędzy. Powiadomił również Kongres, który posiadał statut banku, o jego niewypłacalności. Bank upadł jednak w czerwcu 1874 roku, a wraz z nim zniknęły trzy miliony dolarów należące do 61 000 Afroamerykanów.

Już kilka lat później, w 1877 roku, kiedy prezydent Rutherford Hayes mianował go marszałkiem Stanów Zjednoczonych w Dystrykcie Kolumbii, Frederick Douglass stał się pierwszym Afroamerykaninem potwierdzonym na nominację prezydencką przez Senat Stanów Zjednoczonych. Jako marszałek Stanów Zjednoczonych Douglass nie został poproszony o wykonywanie jednego z obowiązków często przypisywanych temu stanowisku – oficjalnego przedstawiania prezydentowi odwiedzających go dygnitarzy. Mimo, że nakłaniano go do rezygnacji w proteście, Douglass nie zrobił tego i później napisał o swoich doświadczeniach w Białym Domu: Byłem zawsze mile widzianym gościem w rezydencji wykonawczej przy okazjach państwowych i wszystkich innych, gdy Rutherford B. Hayes był prezydentem Stanów Zjednoczonych. Muszę również powiedzieć, że wiele razy podczas jego administracji miałem zaszczyt przedstawić mu wybitnych nieznajomych, zarówno rodzimych, jak i zagranicznych, i nigdy nie miałem powodu, by czuć się lekceważonym przez niego lub jego sympatyczną żonę… .

W 1889 roku prezydent Benjamin Harrison mianował go ministrem na Haiti, stanowisko to piastował do 1891 roku. Powołując się na rewolucję Haiti, Douglass stale podkreślał związki między jej początkami a Ameryką. Stanowiska te były jednymi z najwyższych, jakie Afroamerykanin otrzymał w XIX wieku. Frederick Douglass zmarł w 1895 roku, pozostawiając po sobie bogatą spuściznę od zniewolonego człowieka do siły napędowej ruchu abolicjonistycznego i ambasadora w czarnej republice, Haiti.

.