Glasnost, najczęściej tłumaczona na angielski jako „otwartość”, była kluczową koncepcją administracji Michaiła Gorbaczowa jako sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. To zaadaptowane narzędzie leninowskiej kontroli mediów stało się nie tylko częścią pierestrojki, planu Gorbaczowa mającego na celu odmłodzenie sowieckiej ideologii w latach osiemdziesiątych, ale także niezależną koncepcją, która na nowo zdefiniowała sposób, w jaki media w ZSRR były wykorzystywane jako instrument przywództwa.W książce Gorbachev’s Glasnost: The Soviet Media in the First Phase of Perestroika, autor Joseph Gibbs śledzi rozwój głasnosti zarówno jako koncepcji, jak i polityki, od leninowskiej idei „krytyki i samokrytyki” do próby Gorbaczowa modernizacji i reinterpretacji tej doktryny, aby pasowała do jego własnych celów politycznych i aspiracji.Korzystając z analizy zaczerpniętej ze źródeł pierwotnych i wywiadów, Gibbs bada, jak głasnost zmieniała się w definicji i zastosowaniu w latach 1985-1988. Gorbaczowowska głasnost pokazuje, jak oficjalne reportaże zbiegły się z politycznym programem Gorbaczowa i jak, jako sekretarz generalny, rozszerzył on wolność mediów, aby wykorzystać prasę przeciwko swoim wrogom. W kolejnych rozdziałach opisano, jak przy każdym posunięciu mającym na celu poszerzenie władzy głasnosti, aby sprostać politycznym potrzebom Gorbaczowa, media jednocześnie zyskiwały na sile, a opozycja znajdowała drogę do bycia wysłuchaną, nieodwracalnie zmieniając radzieckie społeczeństwo i politykę. „Głasnost Gorbaczowa” dostarcza jasnej, zachodniej interpretacji tego, co było prawdopodobnie najbardziej wpływową i kontrowersyjną reformą w Związku Radzieckim. Każdy, kogo interesują wydarzenia, które doprowadziły do upadku komunizmu i rozpadu Związku Radzieckiego, a także ci, których interesuje wpływ mass mediów na politykę i kulturę, znajdzie w tej książce intrygujące i solidnie opracowane informacje.