Gaius Cassius Longinus był rzymskim konsulem w 73 r. p.n.e. (wraz z Marcusem Terentiusem Varro Lucullusem).

Kasjusz i jego kolega uchwalili lex Terentia Cassia, która nakazywała państwu skupować zboże na Sycylii i sprzedawać je po niskiej cenie w Rzymie. Jako prokonsul Galii Cisalpińskiej w następnym roku, 72 p.n.e., podczas trzeciej wojny serwilistycznej, Kasjusz próbował powstrzymać Spartakusa i jego zwolenników pod Mutiną (Modena), gdy armia niewolników próbowała przebić się do nieokupowanej Galii, ale poniósł klęskę i ledwo udało mu się ujść z życiem. Dwa lata później Kasjusz wystąpił jako świadek oskarżenia, które prowadził Cyceron, w procesie przeciwko skorumpowanemu byłemu gubernatorowi Sycylii, Werresowi. W 66 roku p.n.e. Kasjusz poparł ustawę manilską, która oddawała dowództwo nad wojną z Mitrydatesem Pompejuszowi; przyłączył się do niego Cyceron, ówczesny pretor, którego słynna mowa popierająca tę samą ustawę przetrwała.

Ten Kasjusz Longinus mógł być ojcem bardziej znanego zabójcy Cezara, Gajusza Kasjusza Longinusa.

.