Grass grub jest spotykany w całej Nowej Zelandii i jest uważany za głównego szkodnika pastwisk i trawników w Nowej Zelandii. Uszkodzenie trawnika przez karczownika objawia się w postaci plamistych obszarów martwej trawy; zwykle widoczne od marca. Zaatakuje również korzenie innych roślin, w tym roślin doniczkowych.

Jagody karczownika nowozelandzkiego są umieszczane w glebie wiosną/latem (listopad-grudzień); zwykle wylęgają się po około 2 tygodniach. Małe larwy żerują na korzeniach traw do wiosny, dorastając do 20-25 mm długości. Zainfekowana murawa i pastwiska żółkną i obumierają pozostawiając martwą matę darni.

W październiku, listopadzie i grudniu, kiedy dorosłe osobniki wychodzą z poczwarek, masowe loty miękkich, brzęczących, wolno latających chrząszczy często pojawiają się w ciepłe noce. Później te brązowe chrząszcze gromadzą się w ogromnych ilościach, żywią się na drzewach owocowych i krzewach, które często są poważnie defoliated.

Podczas późnej jesieni i zimy karcze nie jedzą w górnych 5cm gleby. Karczowniki znajdują się zwykle około 15 cm pod powierzchnią gleby, a ich zwalczanie wymaga zastosowania insektycydu do tego poziomu w glebie. Zabiegi są najbardziej skuteczne od lutego do marca.

Tasmaniana trawa karczowniki są szkodliwe karczowniki od marca do grudnia. Ich szkody to zazwyczaj plamy gołej gleby, które pojawiają się od jesieni do późnej zimy. Mogą to być małe obszary o średnicy 100 mm na trawnikach lub kręgielniach. Badanie powierzchni gleby ujawnia tunele (o średnicy 3-5 mm), przez które wydostają się karczowniki. Uszkodzenia te można łatwo pomylić z uszkodzeniami powodowanymi przez gąsienicę Porina. Różnica polega na tym, że Porina pokrywa swoje odchody i wykopaną glebę wokół wejścia do tunelu delikatną pajęczyną.

.