DISCUSSION

Duża kwerenda literatury pozwoliła zidentyfikować bardzo niewiele przypadków nadużywania insuliny.1-4 Jednak z nielicznych przypadków, które zostały opublikowane, wynika, że problem nadużywania insuliny może być znacznie bardziej rozpowszechniony niż te kilka odosobnionych przypadków. Pewne źródło w społeczności kulturystów ujawniło, że „co najmniej 10%” z jego 450 stałych pacjentów przyznało się do stosowania insuliny i że większość z nich otrzymała insulinę od znajomych diabetyków.2 Ponieważ insulina ma w organizmie ludzkim okres półtrwania wynoszący cztery minuty, szybko znika i bardzo trudno byłoby ją wykryć. Nawet jeśli zostanie wykryta, nie da się jej odróżnić od insuliny własnej sportowca. Jest to zatem bardzo atrakcyjny potencjalny lek do nadużywania.3

Głównym źródłem węglowodanów podczas ćwiczeń są zapasy glikogenu mięśniowego. Im większe zapasy glikogenu mięśniowego, tym dłuższy czas ćwiczeń do wyczerpania.5 Insulina działa w synergii ze sterydami. Sterydy powodują powstawanie nowych mięśni, podczas gdy insulina hamuje katabolizm w mięśniach i wątrobie, zwiększając syntezę glikogenu i białek oraz promując wprowadzanie glikogenu i aminokwasów do komórek mięśniowych przed wysiłkiem, poprawiając w ten sposób wytrzymałość.2 Osiąga się to poprzez jednoczesne przyjmowanie glukozy i insuliny przez kilka godzin, stosując technikę zwaną klamrą hiperinsulinemiczną.5

Insulina jest w Wielkiej Brytanii od 1998 roku lekiem wydawanym wyłącznie na receptę, a jej stosowanie u sportowców bez cukrzycy jest zabronione przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski.6 Niewiele jednak stoi na przeszkodzie, aby chorzy na cukrzycę podawali lub sprzedawali swoją insulinę sportowcom i kulturystom. Tricker i wsp.1 stwierdzili, że 54% mężczyzn i 10% kobiet uprawiających kulturystykę przyznało się do regularnego stosowania steroidów, a Rich i wsp.3 stwierdzili, że w Stanach Zjednoczonych ponad milion elitarnych i rekreacyjnych sportowców stosuje leki zwiększające wydolność organizmu i że aż 25% osób nadużywających steroidów anaboliczno-androgennych jednocześnie nadużywa insuliny. Istnieją dwa oczywiste powody, dla których stosowanie sterydów jest tak powszechne. Po pierwsze, stosowanie sterydów było „postrzegane jako ważny czynnik w wygrywaniu zawodów”, a po drugie „znaczne zyski w sile” można było osiągnąć poprzez włączenie sterydów anabolicznych jako części reżimu treningowego pomimo zgłaszanych negatywnych skutków ubocznych”.1

Metoda nadużywania insuliny wydaje się być stosunkowo prosta i rozprzestrzenia się ustnie. Większość użytkowników wstrzykuje 10 j.m. zwykłej insuliny, a następnie spożywa pokarmy i napoje zawierające cukier.3 W ten sposób zwykle unika się hipoglikemii.

Anaboliczne właściwości insuliny stosowanej u pacjenta z hipoinsulinemią (cukrzycą) są dobrze rozpoznane; jednak koncepcja stanu anabolicznego wywołanego hiperinsulinemią jest znacznie słabiej wspierana. Fizjologiczna hiperinsulinemia podobno stymuluje transport aminokwasów w ludzkich mięśniach szkieletowych.7 Banadonna i wsp.7 stwierdzają, że może to odgrywać rolę w określaniu ogólnej jednoczesnej odpowiedzi metabolizmu aminokwasów/białek mięśniowych na insulinę. Chociaż insulina hamuje rozpad białek, pobudzenie syntezy białek masowych podczas hiperinsulinemii obserwuje się tylko wtedy, gdy występuje równoczesna hiperaminoacydemia.7

Nadużywanie insuliny u osób budujących sylwetkę jest coraz większym problemem, a ten przypadek zwraca uwagę na niektóre z potencjalnych zagrożeń, które mogą spotkać osoby nadużywające insuliny bez nadzoru medycznego. Działania te są podejmowane potajemnie, często bez wiedzy najbliższych krewnych. U naszego pacjenta mogło to opóźnić diagnozę i leczenie, z potencjalnie poważnymi konsekwencjami.

Wnioski

Istnieje wiele niepotwierdzonych i teoretycznych korzyści z nadużywania insuliny przez osoby budujące sylwetkę, z których nie najmniejszą jest to, że jest ona niewykrywalna przez obecnie dostępne testy. Jednak ten potencjalnie śmiertelny lek ma poważne konsekwencje, jeśli coś pójdzie nie tak, zwłaszcza że zwykle jest stosowany w tajemnicy, nawet bez wiedzy bliskich. Naraża to użytkownika na ryzyko rozwoju hipoglikemii przez dłuższy czas z dala od możliwej pomocy medycznej, co potencjalnie może doprowadzić do śpiączki i śmierci.4

.