Wnuk Abrahama, Jakub, którego imię zostało zmienione na Izrael, miał dwunastu synów. Ich potomkowie stali się znani jako dwanaście plemion Izraela lub dzieci Izraela. Oto te dwanaście plemion: Reuben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zebulun (synowie Jakuba i Leah); Dan i Neftali (synowie Jakuba i Bilhah); Gad i Aszer (synowie Jakuba i Zilpah); Józef i Beniamin (synowie Jakuba i Racheli) (Rdz 29,32-30,24; 35,16-18).

Jakub udzielił każdemu z przywódców plemiennych błogosławieństwa przed swoją śmiercią (Rdz 49,1-28). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz imię każdego syna Jakuba.

Reuben, pierworodny syn pierwszej żony Jakuba, Leah, stracił swoje błogosławieństwo pierworodztwa i podwójną część dziedzictwa z powodu niemoralności (Rdz 49,3-4). Prawo pierworództwa przeszło do Józefa, który był pierworodnym synem drugiej żony Jakuba, Racheli (1 Krl 5:1-2). Lewi, którego plemię Pan wybrał do służby kapłańskiej, nie otrzymali dziedzictwa z powodu ich specjalnego powołania do służby wśród wszystkich plemion. Dzięki temu podwójna część Józefa mogła być dzielona przez jego synów, Efraima i Manasesa (1 Krl 5,1; Jr 31,9), którzy byli liczeni jako oddzielne plemiona Izraela (JST, Rdz 48,5-6).

Członkowie plemienia Judy mieli być władcami aż do przyjścia Mesjasza (Rdz 49,10; JST, Rdz 50,24). W ostatnich dniach plemię Efraima ma przywilej niesienia poselstwa o przywróceniu ewangelii światu i gromadzenia rozproszonego Izraela (Pwt 33:13-17). Nadejdzie czas, gdy dzięki ewangelii Jezusa Chrystusa Efraim będzie pełnił rolę przywódczą w jednoczeniu wszystkich plemion Izraela (Iz. 11:12-13; D&C 133:26-34).