By Narda Robinson

Kelp, duży wodorost z kategorii alg brunatnych (rząd Laminariales), stanowi najbogatsze źródło naturalnie występującego jodu.1 Jest to jeden z tych produktów, który wydaje się niewinny, ale w rzeczywistości może być niebezpieczny ze względu na wysoką i nieco nieprzewidywalną zawartość jodu.2

Połknięty jod wpływa na funkcjonowanie tarczycy, niezależnie od tego, czy pochodzi z żywności, suplementów diety, chińskich mieszanek ziołowych czy leków. Medyczne źródła nadmiaru jodu obejmują środki farmaceutyczne (takie jak amiodaron), radiologiczne środki kontrastowe i miejscowe środki antyseptyczne.

Reklamy suplementów diety z kelpem dla psów chwalą się jego korzyściami dla witalności, odporności i „prawidłowego funkcjonowania tarczycy. „3 Kelp często pojawia się jako silnie promowany składnik diety zawarty w przygotowywanych w domu surowych dietach. Jednakże, biorąc pod uwagę skłonność wielu do wierzenia, że „więcej znaczy lepiej”, suma jodu spożywanego dzień po dniu zarówno ze źródeł uzupełniających, jak i dietetycznych może okazać się szkodliwa dla stanu tarczycy i zdrowia zwierzęcia.

„Nieaktywny składnik”

Kelp może również pojawić się jako „nieaktywny składnik” w produktach takich jak suplementy selenu, chociaż ilość jodu z partii do partii może się znacznie różnić.4 Bez względu na źródło, te makroalgi Laminaria mogą kolidować z leczeniem zastępczym tarczycy, negatywnie wpływać na pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami tarczycy, lub zmienić stan eutyreozy.5-6-7

Na przykład, 39-letnia kobieta z wolem wieloguzkowym została przepisana przez lekarza medycyny chińskiej na herbatę ziołową z dużą ilością kelpu, chwastów Sargassum i kombu. Mieszanka ziołowa wywołała indukowaną jodem tyreotoksykozę, wymagającą leczenia lekami przeciwtarczycowymi.8 Autorzy tego opisu przypadku doradzili, aby „pacjentom ze znaną chorobą tarczycy zalecać unikanie wszystkich uzupełniających i alternatywnych leków zawierających jod. „9 Mimo to chińskie zioła z sargassum i laminarią są promowane wśród psów, kotów i koni z nadczynnością tarczycy, choć zawierają nieujawnione ilości składników obciążonych jodem.10-11

Diety bogate w kelp, promowane jako metody odchudzania dla ludzi, okazały się powodować „obrzęk śluzowaty „12, objaw niedoczynności tarczycy charakteryzujący się suchą skórą i woskowym, nie wżerającym się obrzękiem wokół ust i nosa, któremu często towarzyszy pogorszenie ostrości umysłu i zmniejszenie aktywności fizycznej.

Wpływ na tarczycę

Kelp może w rzeczywistości prowadzić do niedoczynności lub nadczynności tarczycy w zależności od metabolizmu hormonów tarczycy u pacjenta. Przerwanie stosowania produktu może, ale nie musi rozwiązać problem. Spożywanie kelpu wraz z lewotyroksyną lub innymi lekami zastępującymi tarczycę może spowodować nadczynność tarczycy lub tyreotoksykozę.13

Obawy dotyczące suplementacji kelpu powodującej zapalenie tarczycy lub inne problemy krążyły w środowisku weterynaryjnym od lat, ale wykonano niewiele prac w celu udokumentowania przyczyny i skutku u psów i kotów. W przeciwieństwie do tego, raporty łączące kelp z zaburzeniami endokrynologicznymi nagromadziły się w ludzkiej literaturze medycznej w ciągu ostatniej dekady.

Tarczyca posiada wewnętrzne mechanizmy autoregulacyjne, aby poradzić sobie z nadmiarem krążącego jodu, ale duże ilości mogą tymczasowo hamować proces utleniania jodu, który jest niezbędnym pierwszym krokiem w produkcji hormonu tarczycy.14 Ten proces hamowania, znany jako ostry efekt Wolffa-Chaikoffa, zostaje przezwyciężony po około 48 godzinach u ludzi, pozwalając na normalizację syntezy hormonów tarczycy.

Jednakże pacjenci z podstawowymi nieprawidłowościami tarczycy mogą nie wykonać udanej „ucieczki” od efektu Wolffa-Chaikoffa i ulec albo hipo- albo nadczynności tarczycy w odpowiedzi na nadmiar jodków. Przynajmniej u ludzi, te dwa rozbieżne wyniki odnoszą się do różnic we wrażliwości na związane z jodem hamowanie biosyntezy hormonów.15 Innymi słowy, pacjenci z nadwrażliwością na wyłączenie stają się niedoczynni tarczycy, podczas gdy ci z obniżoną wrażliwością wchodzą w stan nadczynności tarczycy.

Zalecenia

Zalecane dzienne spożycie (RDA) jodu dla ludzi waha się od 40 mikrogramów (mcg) do 200 mcg. RDA jodu dla większości zwierząt jest nieznane; jedno źródło podaje, że wynosi ono około 15 mcg/kg dziennie dla psów i 100 mcg dziennie dla kotów.16 Ilość jodu w suplementach z kelpu jest różna, ale często osiąga dziesiątki do setek razy więcej niż RDA dla dowolnego gatunku.17

Ryzyko związane z ziołowymi suplementami z kelpu nie ogranicza się jedynie do zawartości jodu. Przypadek potencjalnej toksyczności arsenu wtórnej do suplementu z kelpu skłonił badaczy zdrowia publicznego do zbadania stopnia skażenia arsenem w komercyjnie dostępnych produktach z kelpu, analizując dziewięć próbek losowo pobranych ze sklepów ze zdrową żywnością w Kalifornii.18

Znaleźli oni wykrywalne poziomy arsenu, wyższe niż poziom tolerancji Food and Drug Administration wynoszący 0,5 do 2 ppm, w ośmiu z dziewięciu reprezentatywnych produktów. Żaden z suplementów nie zawierał na swoich etykietach ostrzeżeń, że suplementy mogą być zanieczyszczone arsenem lub innymi metalami ciężkimi.

Przewlekła toksyczność arsenu wpływa na obwodowy i centralny układ nerwowy, prowadząc do neuropatii obwodowych, deficytów poznawczych, osłabienia mięśni, hepatomegalii, dolegliwości żołądkowo-jelitowych, nieprawidłowości skórnych, rozproszonego łysienia i obrzęków podskórnych.19

Jak zauważyli autorzy, „To niefortunne, że terapia, która jest reklamowana (na etykiecie) jako przyczyniająca się do 'witalnego życia i dobrego samopoczucia’ miałaby potencjalnie niebezpieczne poziomy arsenu.”

Podsumowują, „Biorąc pod uwagę liczne badania wykazujące niebezpieczne poziomy metali ciężkich w dietetycznych preparatów ziołowych, rosnącą liczbę raportów przypadków łączących toksyczności metali ciężkich do spożycia ziołowych suplementów diety, a także rosnącą popularność środków ziołowych do samoleczenia w społeczeństwie, jest to rozsądne, że firmy wykazać bezpieczeństwo i skuteczność przed ich produkty są wprowadzane na rynek. Stężenia materiałów zawartych w preparatach, jak również oczekiwane korzyści i potencjalne skutki uboczne, powinny być badane, standaryzowane i dokładnie oznakowane.” 20

Dr. Robinson, DVM, DO, Dipl. ABMA, FAAMA, nadzoruje komplementarną edukację weterynaryjną na Colorado State University.

<HOME>

FOOTNOTNOTES

1. Martinelango PK, Tian K, and Dasgupta PK. Perchlorate in seawater, bioconcentration of iodide and perchlorate by various seaweed species. Analytica Chimica Acta. 2006;567:100-107.
2. Mussig K, Thamer C, Bares R, et al. Case report. Iodine-induced thyrotoxicosis after ingestion of kelp-containing tea. J Gen Intern Med. 2006;21:C11-C14.
3. The Dog Bowl. Kelp dla psów. Uzyskane w http://www.thedogbowl.com/PPF/category_ID/0_71/dogbowl.asp w dniu 02-20-11.
4. Arum SM, He X, and Braverman LE. Nadmiar jodu z nieoczekiwanego źródła. N Engl J Med. 2009;360(4):424-426.
5. Miller LG. Herbal Medicinals. Selected clinical considerations focusing on known or potential herb-drug interactions. Arch Intern Med. 1998;158:2200-2211.
6. Shilo S and Hirsch HJ. Jodine-induced hyperthyroidism in a patient with a normal thyroid gland. Postgraduate Medical Journal. 1986;62:661-662.
7. Clark CD, Bassett B, and Burge MR. Effects of kelp supplementation on thyroid function in euthyroid subjects. Endocrine Practice. 2003;9(5):363-369.
8. Mussig K, Thamer C, Bares R, et al. Case report. Iodine-induced thyrotoxicosis after ingestion of kelp-containing tea. J Gen Intern Med. 2006;21:C11-C14.
9. Mussig K, Thamer C, Bares R, et al. Case report. Iodine-induced thyrotoxicosis after ingestion of kelp-containing tea. J Gen Intern Med. 2006;21:C11-C14.
10. Xie H. Chiński podręcznik ziół weterynaryjnych, wydanie 2. Chi Institute of Chinese Medicine, s. 99-100.
11. Dr. Xie’s Jing-Tang herbal Inc. Szybki wybór chińskich formuł ziołowych w oparciu o warunki kliniczne. Uzyskane w http://www.tcvm.com/doc/handbook.pdf na 022011. P. 23
12. Miller LG. Herbal Medicinals. Selected clinical considerations focusing on known or potential herb-drug interactions. Arch Intern Med. 1998;158:2200-2211.
13. Miller LG. Herbal Medicinals. Selected clinical considerations focusing on known or potential herb-drug interactions. Arch Intern Med. 1998;158:2200-2211.
14. Mussig K, Thamer C, Bares R, et al. Case report. Iodine-induced thyrotoxicosis after ingestion of kelp-containing tea. J Gen Intern Med. 2006;21:C11-C14.
15. Mussig K, Thamer C, Bares R, et al. Case report. Iodine-induced thyrotoxicosis after ingestion of kelp-containing tea. J Gen Intern Med. 2006;21:C11-C14.
16. Riviere JE i Papich MG. Veterinary Pharmacology and Therapeutics, wydanie 9. Wiley and Sons, 2009, s. 736.
17. Teas J, Pino S, Critchley A, et al. Variability of iodine content in common commercially available edible seaweeds. Thyroid. 2004;14(10):836-841.
18. Amster E, Tiwary A, and Schenker MB. Case report: Potential arsenic toxicosis secondary to herbal kelp supplement. Environ Health Perspect. 2007;115:606-608.
19. Amster E, Tiwary A, and Schenker MB. Case report: Potential arsenic toxicosis secondary to herbal kelp supplement. Environ Health Perspect. 2007;115:606-608.
20. Amster E, Tiwary A, and Schenker MB. Case report: Potential arsenic toxicosis secondary to herbal kelp supplement. Environ Health Perspect. 2007;115:606-608.