W swej istocie, znaczenie #sp^n# polega na tym, że jeden #s# orbital miesza się z #n# liczbą #p# orbitali o zbliżonej energii, tworząc zdegenerowane (o tej samej energii) zhybrydyzowane orbitale atomowe, które mogą umożliwić dostęp do większej liczby elektronów niż dostępnych z „czystych” (#s#, #p#, itd.) orbitali atomowych do wiązania.

• #sp^3# wiązanie obejmuje użycie czterech #sp^3#-hybrydyzowanych orbitali atomowych, więc musi mieć cztery grupy elektronowe. EX: #”CH”_4#

• #sp^2# wiązanie polega na użyciu trzech #sp^2#-hybrydyzowanych orbitali atomowych, więc musi mieć trzy grupy elektronowe. EX: #”BH”_3#, #”H”_2 „C”=”CH”_2#

• #sp# wiązanie polega na użyciu dwóch #sp#-hybrydyzowanych orbitali atomowych, więc musi mieć dwie grupy elektronowe. EX: #”H”-„C”-=”C”-„H „#, #: „C”-=”O”:#

Poniżej wyjaśniłem hybrydyzację #sp^3# i #sp^2# i myślę, że na tej podstawie można wywnioskować, czym jest hybrydyzacja #sp#.

#HYBRYDYZOWANE WIĄZANIE

Na przykład, #”H”_2 „C”=”CH”_2# obejmuje dwa wiązania #sigma# (po jednym dla każdego wiązania pojedynczego), a następnie jedno wiązanie #sigma# i jedno wiązanie #pi# (używane w jednym wiązaniu podwójnym), więc potrzebne są trzy grupy elektronowe, ale 4 elektrony muszą być oddane przez węgiel.

Ponieważ węgiel ma 4 elektrony walencyjne, ale jego orbitale #p# (o najwyższej energii) zawierają tylko 2, musi on zmieszać dwa z trzech orbitali #2p# z orbitalem #2s#, aby wykorzystać 2 dodatkowe elektrony walencyjne. Jest to korzystne, ponieważ wiąże się z obniżeniem energii dla dwóch z orbitali #2p#, zwiększając stabilność.

Wynika z tego użycie trzech #sp^2# orbitali hybrydowych do wiązania: te z jednym elektronem do #sigma# wiązania z wodorem, a ten z dwoma elektronami do włączenia jednego #sigma# i jednego #pi# wiązania z innym węglem.

1 orbital #2s# został przyłączony i 2 orbitale #2p# zostały przyłączone, więc nazywa się to #sp^2#, mając #33%# znak #s# i #66%# znak #p#.

#mathbf(sp^3)#-HYBRYDOWANE WIĄZANIE

Podobne rozumowanie dotyczy wiązania #sp^3#. Weźmy #”CH”_4# jako przykład. Potrzebuje on czterech grup elektronowych i musi utworzyć cztery IDENTYCZNE wiązania #sigma# (po jednym na każde pojedyncze wiązanie).

4 elektrony walencyjne są potrzebne z węgla, ale tylko 1 elektron musi być wniesiony na każde wiązanie #sigma#. Tak więc, potrzebujemy cztery oddzielne zdegenerowane orbitale hybrydowe, aby każde wiązanie #sigma#. Dlatego wszystkie trzy orbitale #2p# muszą mieszać się z orbitalem #2s# i ustabilizować się energetycznie, aby uzyskać cztery zdegenerowane orbitale hybrydowe.

Wynika z tego użycie czterech #sp^3# orbitali hybrydowych do wiązania: te z jednym elektronem pozwalają na #sigma# wiązanie z wodorem.

Włączono 1 orbital #2s# i 3 orbitale #2p#, więc nazywa się to #sp^3#, mając #25%# charakteru #s# i #75%# charakteru #p#.

Myślę, że stąd można wywnioskować, co oznacza hybrydyzacja #sp#. (Podpowiedź: można ją też nazwać #sp^1# hybrydyzacją.)

.