Monitorowanie przestrzeni dyskowej jest uważane za bardzo ważne zadanie podczas pracy z jakimkolwiek urządzeniem, czy jest to telefon komórkowy, laptop, komputer stacjonarny, a nawet tablet. Ważne jest, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie każdego urządzenia poprzez utrzymywanie oka na przestrzeni dyskowej. Pomaga ci to w identyfikacji programów lub aplikacji, które wykorzystują dużą ilość miejsca i informuje cię, jeśli wkrótce zabraknie ci miejsca na dysku.
Jak każdy inny system operacyjny, Linux również zapewnia wiele sposobów na śledzenie przestrzeni dyskowej na twoim urządzeniu, w tym zarówno metody oparte na CLI jak i GUI. W Linuksie jednak, większość operacji jest wykonywana przez wiersz poleceń. Dlatego użytkownicy Linuksa są bardziej skłonni zainteresować się metodami sprawdzania przestrzeni dyskowej poprzez wiersz poleceń. Dlatego nasza dzisiejsza dyskusja będzie się kręcić wyłącznie wokół metod sprawdzania miejsca na dysku w systemie Linux z wiersza poleceń.
Uwaga: Wszystkie metody pokazane poniżej zostały przetestowane w systemie Linux Mint 20.
Sprawdzanie przestrzeni dyskowej w systemie Linux z wiersza poleceń
Istnieje wiele sposobów na sprawdzenie przestrzeni dyskowej w systemie Linux; jednak najbardziej efektywne z nich, wykorzystujące interfejs wiersza poleceń, zostały przedstawione poniżej.
Metoda 1: Użycie polecenia df
Polecenie df oznacza System Plików Dyskowych i jest wbudowanym narzędziem w różnych wersjach systemu operacyjnego Linux. Polecenie df jest używane do monitorowania wykorzystania przestrzeni dyskowej, a także całkowitej dostępnej przestrzeni. Aby sprawdzić miejsce na dysku za pomocą tego narzędzia, wykonaj następujące czynności:
Najpierw uruchom terminal w systemie Linux Mint 20, klikając jego ikonę na pulpicie, pokazaną na poniższym obrazku:
Po uruchomieniu terminala w systemie Linux Mint 20 wykonaj następujące polecenie w terminalu:
Wykonanie tego polecenia spowoduje wyświetlenie całkowitej ilości miejsca w całym systemie plików, całkowitej ilości wykorzystanego miejsca, a także dostępnego miejsca wraz z kilkoma innymi informacjami, jak pokazano na poniższym obrazie:
Metoda 2: Używanie polecenia df z flagą -a
Polecenie df może być również używane w połączeniu z flagą -a, która służy do wyświetlania przestrzeni dyskowej wszystkich systemów plików (tj.e., rzeczywistego systemu plików, a także systemów pozornych). Wykonaj kroki pokazane poniżej, aby użyć polecenia df z flagą -a:
Uruchom terminal w systemie Linux Mint 20 i wykonaj polecenie pokazane poniżej:
Wyjście tego polecenia będzie dość duże i będziesz musiał przewijać terminal, aby zobaczyć całe wyjście. Dzieje się tak, ponieważ flaga -a nie wypisuje tylko przestrzeni dyskowej pojedynczego systemu plików; robi to raczej dla wszystkich dostępnych systemów plików.
Metoda 3: Użycie polecenia df z flagą -h:
Niektóre terminy techniczne mogą być niezrozumiałe dla nowego użytkownika. Na przykład, w wynikach obu omówionych powyżej metod można zauważyć kolumnę o nazwie „1K-blocks”. Kolumna ta reprezentuje całkowitą liczbę „1K-bloków” obecnych w każdym systemie plików. Innymi słowy, jest to rozmiar systemu plików w bajtach, co może być trudne do zinterpretowania i zapamiętania. Zasadniczo, jest to techniczny sposób reprezentowania rozmiaru każdego systemu plików, ale nie jest to tak intuicyjne dla laika. Dlatego też, flaga -h może być użyta z poleceniem df, aby wyświetlić przestrzeń dyskową w bardziej czytelnym dla człowieka formacie. Aby tego dokonać, wykonaj poniższe kroki:
Uruchom terminal Linux Mint 20, jak wyjaśniono powyżej, a następnie wykonaj następujące polecenie:
Wykonanie tego polecenia spowoduje wyświetlenie przestrzeni dyskowej systemu plików w sposób, który łatwo będzie można zinterpretować, tj, przestrzeń dyskowa zostanie wyświetlona w megabajtach (MBs), gigabajtach (GBs) itd. Możesz zobaczyć to wyjście na obrazku poniżej:
W ten sam sposób, możesz również użyć flag -k i -m z poleceniem df, aby sprawdzić przestrzeń dyskową w Linuksie poprzez wiersz poleceń w kilobajtach i megabajtach, odpowiednio. Można to zrobić, jeśli potrzebujesz przestrzeni dyskowej w konkretnej jednostce do konkretnego celu. Pozwalając na to, polecenie lub narzędzie df zapewnia elastyczność sprawdzania przestrzeni dyskowej w dowolnym formacie, który preferujesz.
Zakończenie
Ten artykuł pokazał jak sprawdzić dostępną przestrzeń dyskową w urządzeniu używając wiersza poleceń w Linuksie. Wszystkie trzy metody opisane powyżej były wariacją polecenia df. Możesz łatwo użyć polecenia df do sprawdzenia przestrzeni dyskowej w Linuksie z wiersza poleceń poprzez dostosowanie flag do swoich wymagań. Lub, możesz po prostu użyć tego polecenia samodzielnie i bez żadnych flag. Wyjście tego polecenia pomoże ci zobaczyć bieżące wykorzystanie przestrzeni dyskowej i ilość wolnego miejsca.
Oprócz przypadków użycia polecenia df omówionych w tym artykule, to polecenie może być również użyte do sprawdzenia przestrzeni dyskowej określonego systemu plików; aby poznać całkowity, dostępny i używany inodes systemu plików; aby sprawdzić typ każdego systemu plików; aby odfiltrować systemy plików w oparciu o konkretny typ; i wiele więcej. Jednakże, wszystkie te przypadki użycia są poza zakresem tego artykułu. Dlatego też skupiliśmy się tylko na tych przypadkach użycia polecenia df, które są skierowane na sprawdzanie przestrzeni dyskowej.