Wzrost gospodarczy jest mierzony wzrostem produktu krajowego brutto (PKB), który jest definiowany jako łączna wartość wszystkich towarów i usług wyprodukowanych w danym kraju w ciągu roku. Wiele sił przyczynia się do wzrostu gospodarczego. Nie ma jednak jednego czynnika, który konsekwentnie stymulowałby idealny lub idealny poziom wzrostu potrzebny gospodarce. Niestety, recesje są faktem i mogą być spowodowane przez czynniki egzogeniczne, takie jak wydarzenia geopolityczne i geo-finansowe.

Politycy, światowi przywódcy i ekonomiści szeroko debatowali nad idealną stopą wzrostu i jak ją osiągnąć. Ważne jest, aby zbadać, jak gospodarka rośnie, czyli co lub kto jest uczestnikiem, który sprawia, że gospodarka idzie do przodu.

W Stanach Zjednoczonych, wzrost gospodarczy jest napędzany często przez wydatki konsumentów i inwestycje biznesowe. Jeśli konsumenci kupują domy, na przykład, budowniczowie domów, wykonawcy i pracownicy budowlani będą doświadczać wzrostu gospodarczego. Przedsiębiorstwa również napędzają gospodarkę, gdy zatrudniają pracowników, podnoszą płace i inwestują w rozwój swojego biznesu. Firma, która kupuje nowy zakład produkcyjny lub inwestuje w nowe technologie, tworzy miejsca pracy, wydatki, co prowadzi do wzrostu gospodarki.

Inne czynniki pomagają promować wydatki konsumentów i przedsiębiorstw oraz dobrobyt. Banki, na przykład, pożyczają pieniądze firmom i konsumentom. Ponieważ przedsiębiorstwa mają dostęp do kredytów, mogą sfinansować nowy zakład produkcyjny, kupić nową flotę ciężarówek, rozpocząć produkcję nowej linii produktów lub świadczenie nowych usług. Wydatki i inwestycje biznesowe mają z kolei pozytywny wpływ na przedsiębiorstwa, których dotyczą. Jednak wzrost rozciąga się również na tych, którzy robią interesy z firmami, w tym w powyższym przykładzie, pracowników banku i producenta ciężarówek.

W tym artykule jest kilka środków, które są często stosowane w celu zwiększenia i promowania wzrostu gospodarczego.

Obniżki podatków i ulgi podatkowe

Obniżki podatków i ulgi podatkowe mają na celu włożenie większej ilości pieniędzy z powrotem do kieszeni konsumentów. Idealnie, ci konsumenci wydają część tych pieniędzy w różnych przedsiębiorstwach, co zwiększa przychody przedsiębiorstw, przepływy pieniężne i zyski. Posiadanie większej ilości gotówki oznacza, że firmy mają środki na pozyskiwanie kapitału, ulepszanie technologii, rozwój i ekspansję. Wszystkie te działania zwiększają produktywność, co powoduje wzrost gospodarki. Cięcia podatkowe i rabaty, argumentują zwolennicy, pozwalają konsumentom stymulować gospodarkę samodzielnie poprzez nasycenie jej większą ilością pieniędzy.

W 2017 roku administracja Trumpa zaproponowała, a Kongres uchwalił ustawę Tax Cuts and Jobs Act. Przepisy obniżyły podatki od osób prawnych do 20% – najwyższa stawka podatku dochodowego od osób prawnych wynosiła 35% przed ustawą. Różne przedziały podatku dochodowego od osób fizycznych również zostały obniżone. Ustawa kosztowała 1,5 biliona dolarów i ma na celu zwiększenie wzrostu gospodarczego przez następne dziesięć lat.

Jak w przypadku każdego bodźca używanego do pobudzenia wzrostu gospodarczego, często trudno jest określić, ile wzrostu zostało stworzone przez bodziec, a ile zostało wygenerowane przez inne czynniki i siły rynkowe.

Stymulowanie gospodarki deregulacją

Deregulacja to rozluźnienie zasad i przepisów nałożonych na przemysł lub biznes. Stał się centralnym punktem ekonomii w Stanach Zjednoczonych w ramach administracji Reagana w latach 80-tych, kiedy rząd federalny deregulacji kilka branż, w szczególności instytucji finansowych. Wielu ekonomistów przypisuje deregulacji Reagana solidny wzrost gospodarczy, który charakteryzował Stany Zjednoczone przez większość lat 80. i 90. Zwolennicy deregulacji twierdzą, że ścisłe regulacje ograniczają przedsiębiorstwa i uniemożliwiają im rozwój i działanie na miarę ich pełnych możliwości. To z kolei spowalnia produkcję i zatrudnianie, co hamuje wzrost PKB. Jednak ekonomiści, którzy sprzyjają regulacji obwiniają deregulacji i brak nadzoru rządu dla licznych baniek gospodarczych, które rozszerzyły się, a następnie pękł w latach 90. i początku 2000s.

Wielu ekonomistów cytuje, że nie było brak nadzoru regulacyjnego prowadzącego do kryzysu finansowego z 2008 roku. Kredyty hipoteczne subprime, które są kredytami wysokiego ryzyka dla kredytobiorców z mniej niż doskonałym kredytem, zaczęły się nie spłacać w 2007 roku. Branża kredytów hipotecznych załamała się, co doprowadziło do recesji i późniejszego dofinansowania kilku banków przez rząd Stanów Zjednoczonych. W kolejnych latach wprowadzono nowe przepisy, które narzuciły zwiększone wymagania kapitałowe dla banków, co oznacza, że potrzebują one więcej gotówki na pokrycie potencjalnych strat z tytułu złych kredytów. Infrastruktura obejmuje drogi, mosty, porty i systemy kanalizacyjne. Ekonomiści, którzy popierają wydatki na infrastrukturę jako katalizator gospodarczy, twierdzą, że posiadanie najwyższej klasy infrastruktury zwiększa produktywność, umożliwiając przedsiębiorstwom prowadzenie działalności w sposób jak najbardziej efektywny. Na przykład, kiedy drogi i mosty są liczne i sprawne, ciężarówki spędzają mniej czasu w korkach i nie muszą wybierać okrężnych tras, aby przemierzać szlaki wodne.

Dodatkowo, wydatki na infrastrukturę tworzą miejsca pracy, ponieważ pracownicy muszą być zatrudnieni, aby ukończyć zielone światło projektów. Są one również w stanie wywołać nowy wzrost gospodarczy. Na przykład, budowa nowej autostrady może prowadzić do innych inwestycji, takich jak stacje benzynowe i sklepy detaliczne otwierające się w celu zaspokojenia potrzeb kierowców.

Podczas Wielkiej Recesji, administracja Obamy, wraz z Kongresem zaproponowała i uchwaliła American Recovery and Reinvestment Act z 2009 r. Pakiet stymulacyjny został zaprojektowany w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego w gospodarce, ponieważ biznes i prywatne inwestycje słabły. Bodziec Obamy, jak to się powszechnie określa, obejmował wydatki rządu federalnego przekraczające 80 miliardów dolarów na autostrady, mosty i drogi. Bodziec został zaprojektowany, aby pomóc w tworzeniu miejsc pracy w budownictwie, które zostały mocno uderzone ze względu na wpływ kryzysu hipotecznego na budownictwie mieszkaniowym i komercyjnym.