Skuteczne planowanie wypisu ma kluczowe znaczenie dla ciągłości opieki. Ten przegląd stanowi wprowadzenie i próbkę naszej nowo uruchomionej jednostki szkoleniowej Nursing Times Learning dotyczącej planowania wypisu

Chociaż zasady wypisywania pacjentów ze szpitala nie zmieniły się od wielu lat (Department of Health, 2003), proces i tempo planowania wypisu zmieniły się nie do poznania. Zasoby NHS zapewniają obsługę coraz bardziej starzejącej się populacji, której potrzeby są niekiedy złożone (Glaeconomics, 2008).

NHS obejmuje obecnie ogromny zakres usług alternatywnych wobec przyjęcia do szpitala, w tym usługi typu inreach i outreach oraz kliniki szybkiego dostępu, których celem jest zwiększenie tempa wypisu lub przeniesienia. Co więcej, obecnie uznaje się, że każdy obszar kliniczny zaangażowany w wypis pacjenta, od apteki po usługi transportowe, musi współpracować, aby ograniczyć nakładanie się działań, marnotrawstwo i częste frustracje (Hindmarsh i Lees, 2012).

10 kroków planowania wypisu

Ready to Go – No Delays, jedno z High Impact Actions (NHS Institute for Innovation and Improvement, 2009), oferuje 10-etapowy proces planowania wypisu lub przeniesienia pacjentów.

W przypadku prostych wypisów przeprowadzanych na poziomie oddziału proces ten powinien być ustandaryzowany w całym szpitalu. Kluczem do tego, aby ten lub jakikolwiek proces działał konsekwentnie w organizacji, jest dostosowanie go do istniejących systemów i procesów; pomocne jest zaangażowanie pacjentów i ich rodzin w ten proces.

Chociaż 10 kroków nie ma charakteru nakazowego, wszystkie powinny być brane pod uwagę i powinny stanowić ramy dla audytu i przeglądu procesu wypisu lub przeniesienia.

Zacznij planowanie przed lub przy przyjęciu

W opiece elektywnej planowanie może rozpocząć się przed przyjęciem i może przybrać formę narzędzia przesiewowego, oceny ryzyka lub ścieżki opieki. Zasadą jest przewidywanie potencjalnych opóźnień i zarządzanie nimi w sposób proaktywny. Wraz z pojawieniem się Liverpool Care Pathway i ponownym skupieniem się na kwestiach związanych z końcem życia, istnieją ścieżki opieki ułatwiające szybkie wypisanie pacjentów u schyłku życia przy przyjęciu do ostrego szpitala.

W nagłych przypadkach opieki nieplanowanej planowanie z wyprzedzeniem nie jest możliwe, dlatego należy wprowadzić solidne systemy gromadzenia informacji o pacjencie – kluczowymi źródłami są lekarz pierwszego kontaktu, zespół opieki podstawowej i opiekunowie.

Zidentyfikuj, czy pacjent ma proste czy złożone potrzeby

Zidentyfikowanie prawdopodobnej drogi pacjenta od momentu przyjęcia lub wcześniej powinno umożliwić rozpoznanie, kiedy proste staje się złożone. Prosty wypis to taki, który można przeprowadzić na poziomie oddziału z udziałem zespołu wielodyscyplinarnego (MDT); kwestie finansowania, zmiana miejsca zamieszkania lub zwiększone potrzeby w zakresie opieki zdrowotnej i społecznej sprawiają, że wypis staje się złożony.

Opracowanie planu postępowania klinicznego w ciągu 24 godzin od przyjęcia

Większość pacjentów przyjętych przez młodszy personel medyczny będzie miała zarys planu postępowania. Zakres zaangażowania MDT może być minimalny w zależności od czasu przyjęcia. Na przykład, przyjęcia po 17:00 będą przeglądane przez zespół następnego dnia podczas obchodu oddziału. W związku z tym obchód oddziału staje się nierozerwalnie związany z planami zarządzania. Ostatecznie plan zarządzania powinien angażować i koncentrować cały zespół MDT wraz z pacjentem w celu zaplanowania wymaganych aspektów opieki prowadzących do wypisu.

Koordynacja procesu wypisu lub przeniesienia

Mimo że większość obszarów klinicznych opracowała systemy, w których koordynatorzy są przydzielani do planowania wypisu, istnieje wiele rozbieżności między tymi rolami. Niektóre wykorzystują personel biurowy do koordynowania prostych zadań, podczas gdy inne zatrudniają pielęgniarki do zespołu 7; niektóre rotują pielęgniarki do roli koordynatora dziennej zmiany, podczas gdy inne pełnią rolę koordynatora wypisu w pełnym wymiarze godzin. Komunikacja, praca MDT i ocena to trzy kluczowe role koordynatorów wypisu.

Ustalenie oczekiwanej daty wypisu w ciągu 48 godzin od przyjęcia

To okazało się niezwykle trudne do wdrożenia i osadzenia w filozofii organizacyjnej. Data wypisu pacjenta powinna być oszacowana tak wcześnie, jak to możliwe, aby kierować procesem planowania wypisu; data ta może być następnie doprecyzowana poprzez ponowną ocenę postępów pacjenta w stosunku do planu zarządzania klinicznego (Webber-Maybank i Luton, 2009). Szacowana data wypisu ma trzy cele:

  • Strategiczny: przewidywanie ogólnej pojemności szpitala;
  • Operacyjny: ocena postępów i wyników planów klinicznych;
  • Indywidualny: dla pacjentów, aby zrozumieli oczekiwania, ograniczenia i to, co jest od nich wymagane w procesie planowania wypisu (Lees i Holmes, 2005).

Review clinical management plan daily

Pod warunkiem, że plan zarządzania klinicznego został rozpoczęty przy przyjęciu, przegląd z pacjentem powinien być stosunkowo prosty. Przegląd, działanie, postęp (RAP) to proces sugerowany przez National Leadership and Innovation Agency for Healthcare (NLIAH, 2008). Ważnym aspektem jest aktualizacja planu z udziałem zespołu MDT i pacjenta (Efraimsson i in., 2003).

Cele nauki planowania wypisu

Ta jednostka szkoleniowa jest bezpłatna dla subskrybentów i 10 £ + VAT dla osób niebędących subskrybentami na nursingtimes.net/discharge. Po zapoznaniu się z tą jednostką będziesz w stanie:

  1. Wykazać świadomość polityki mającej wpływ na planowanie wypisu
  2. Rozpoznać wspólne elementy procesu planowania wypisu
  3. Omówić kluczowe kwestie do rozważenia w przypadku, gdy pacjent odmawia wypisu
  4. Ustalić odpowiednie postępowanie w przypadku pacjentów, którzy sam.wypisują się lub uciekają
  5. Opisać pracę wielodyscyplinarnego zespołu w planowaniu wypisu
  6. Opisać, jak poradziłbyś sobie ze złożonym wypisem

Sprawdź swoją wiedzę

Czy potrafisz odpowiedzieć na te pytania? Aby sprawdzić, czy masz rację, przejdź do naszej jednostki szkoleniowej na nursingtimes.net/discharge

1 Jakie kluczowe kroki należy podjąć podczas planowania prostego wypisu?

  • A. Zamówienie transportu i tabletek do zabrania do domu, poinformowanie pacjenta i wypisanie go
  • B. Poinformować pacjenta, zamówić tabletki do zabrania do domu i wypisać pacjenta
  • C. Sprawdzić plan postępowania, oszacować długość pobytu, poinformować pacjenta, zamówić tabletki do zabrania do domu, wypełnić listę kontrolną wypisu i wypisać pacjenta
  • D. Poinformować pacjenta, kiedy może odejść, upewnić się, że ma zapewniony transport i przygotować łóżko dla następnego pacjenta

2 Jak najlepiej zapobiegać ponownym przyjęciom pacjentów do szpitala?

  • A. Upewnienie się, że listy kontrolne dotyczące wypisu są wypełnione w dniu wypisu
  • B. Upewnić się, że pacjenci rozumieją swoją diagnozę, leczenie i skutki uboczne leków
  • C. Upewnić się, że pacjenci odwiedzają swojego lekarza rodzinnego po wypisaniu ze szpitala
  • D. Upewnienie się, że pacjenci są zadowoleni z wypisania ze szpitala

3 Które stwierdzenie jest prawdziwe w przypadku pacjentów, którzy „sami się wypisują”?

  • A. Robią to bez porady lekarskiej
  • B. Zwykle otrzymują poradę lekarską i podpisują formularz zrzeczenia się odpowiedzialności przed opuszczeniem szpitala
  • C. Zazwyczaj otrzymują poradę lekarską i podpisują formularz zrzeczenia się odpowiedzialności przed opuszczeniem szpitala, ale nie są uprawnieni do powrotu na leczenie
  • D. Należą do tej samej kategorii, co osoby uciekające

Zaangażowanie pacjentów i opiekunów

Ma to na celu zarządzanie oczekiwaniami pacjentów/opiekunów i zrozumienie potencjalnych złożoności lub wyzwań; obejmuje głównie partnerów w zakresie terapii i opieki społecznej, którzy powinni kierować się skierowaniami klinicznymi i działaniami w ramach klinicznego planu postępowania. Wybór pacjenta dotyczący korzystania z usług wspierających w ramach opieki pośredniej, ścieżek opieki i/lub opieki nad osobami z demencją będzie musiał być starannie rozważony. Zaangażowanie jest podstawową zasadą, a nie jednorazowym działaniem. Zaangażowanie pacjentów wymaga doświadczenia i cierpliwości, a często wymaga serii spotkań z pacjentem, opiekunami, MDT i opieką społeczną.

Planowanie wypisów i przeniesień w ciągu siedmiu dni

Wiąże się to z zaangażowaniem usług wspierających wypisy, takich jak terapia, RTG, transport, pielęgniarstwo rejonowe i opieka pośrednia. Tylko przy wsparciu siedmiodniowej pracy ze strony szpitala i usług środowiskowych możliwa będzie ciągłość przez siedem dni tygodnia.

Używanie listy kontrolnej wypisu na 48 godzin przed przeniesieniem

Lista kontrolna okazała się trudna do utrzymania. Zasada nie jest nowa (Lees, 2006); nowością jest koncepcja posiadania jednej listy kontrolnej w całym funduszu/organizacji i zapewnienie, że jest ona opracowana z udziałem podstawowej i społecznej opieki zdrowotnej. Nie chodzi o powielanie informacji, ale o zapewnienie, że wśród wzmożonej aktywności na etapie planowania i przed wypisem, istotne aspekty planowania nie zostaną pominięte.

Podejmowanie decyzji o wypisie i przeniesieniu pacjenta każdego dnia

Wypis kierowany przez pielęgniarkę nigdy nie zastąpi roli MDT i starszych decydentów klinicznych, takich jak konsultanci, ale dobrze przemyślane wdrożenie wesprze MDT w świadczeniu usług w ciągu siedmiu dni (Lees, 2007). Niezwykle ważne jest, aby pielęgniarstwo wykorzystało szansę na rozwój tego nowego sposobu pracy.

Wnioski

Planowanie wypisu jest złożoną czynnością, szczególnie w kontekście nowych usług oferowanych poza szpitalem, takich jak opieka pośrednia, oraz posiadania populacji z większą liczbą osób starszych, które często mają niezwykle złożone potrzeby w zakresie opieki. Skuteczne planowanie wypisu jest jednak kluczowe dla zapewnienia terminowego wypisu i ciągłości opieki. Pomaga ono również świadczeniodawcom najefektywniej wykorzystać ograniczone zasoby i uniknąć niepotrzebnych ponownych przyjęć do szpitala.

Jednostka szkoleniowa jest autorstwa Liz Lees, pielęgniarki konsultantki w Heart of England Foundation Trust


Departament Zdrowia (2003) Discharge from Hospital: Pathway, Process and Practice. London: DH.
Efraimsson E et al (2003) Expressions of power and powerlessness in discharge planning: a case study of an older woman on her way home. Journal of Clinical Nursing; 12: 5, 707-716.
Glaeconomics (2008) Self-directed Adult Social Care in London. London: Greater London Authority.
Hindmarsh D, Lees L (2012) Improving the safety of patient transfer from AMU using a written checklist. Acute Medicine; 11: 1, 13-17.
Lees L (2007) Nurse Facilitated Hospital Discharge. Keswick: M&K Update.
Lees L (2006) Using post-take ward rounds to facilitate simple discharge. Nursing Times; 102: 18, 28-30.
Lees L, Holmes K (2005) Estimating a date of discharge at ward level: a pilot study. Nursing Standard; 19: 17, 40-43.
National Institute for Innovation and Improvement (2009) High Impact Action for Nursing and Midwifery: The Essential Collection. Warwick: NHSIII.
National Leadership and Innovation Agency for Healthcare (2008) Passing the Baton: A Practical Guide to Effective Discharge Planning (Praktyczny przewodnik po skutecznym planowaniu wypisu). Cardiff: NLIAH.
Webber-Maybank M, Luton H (2009) Making effective use of predictive discharge dates to reduce length of stay in hospital. Nursing Times; 105: 15, 12-13.

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.