DNA KAŻDEJ OSOBY zawiera część historii człowieka: jak nasi przodkowie – smukłe, używające narzędzi małpy człekokształtne – rozprzestrzenili się po całej planecie, kolonizując środowiska tak różne jak Himalaje, Arktyka i dorzecze Amazonki.

Miliony ludzi miały badaną przynajmniej część swojego DNA, ale ponieważ są to głównie mieszkańcy miast Zachodu i Azji Wschodniej, próbki powtarzają te same szczegóły tej historii. Na podstawie tych danych wiemy od trzech dekad, że Homo sapiense pojawił się w Afryce około 200 000 lat temu. Aby odpowiedzieć, kiedy i jak ludzie migrowali z Afryki, naukowcy potrzebowali DNA z szerszej puli ludzi.

Trzy grupy badawcze sekwencjonowane wysokiej jakości genomy 787 osób z ponad 270 populacji. Ich ustalenia zostały opublikowane równolegle w Nature we wrześniu. Dwa z tych badań czerpały próbki z odizolowanych grup na całym świecie, aby zmaksymalizować różnorodność językową i kulturową. Trzecie skupiło się na rdzennych mieszkańcach Australii i Papui Nowej Gwinei.

„Geny z tych bardziej odległych populacji naprawdę mogą nam wiele powiedzieć o historii ewolucji człowieka”, mówi Evelyn Jagoda, doktorantka genetyki ewolucyjnej na Uniwersytecie Harvarda i współautorka jednego z badań.

Ale każdy zespół zbierał i analizował genomy niezależnie, doszli do tego samego ogólnego wniosku: Genetyczne podobieństwa między ludami Eurazji, Oceanii i obu Ameryk wskazują, że wszystkie nie-Afrykańczycy pochodzą z małej populacji, która opuściła Afrykę około 60,000 lat temu.

Starsze Homo sapiens uczynił go z Afryki, ale te populacje musiały w większości wymrzeć. Tylko jeden z trzech badań wykryto ślad ich istnienia: Około 2 procent genomów Papuasów są prawdopodobnie z tych wcześniejszych migrants.

Badacze mają nadzieję wykorzystać nowe dane do znalezienia specyficznych dla populacji chorób i adaptacji. Jest jeszcze wiele rzeczy do nauczenia się, mówi Nick Patterson, biolog obliczeniowy z Broad Institute i współautor badania. „Te dane są niezwykle bogate”

.