Aby uniknąć przeniesienia choroby na innych, osoba chora na krztusiec powinna trzymać się z dala od pracy, szkoły, przedszkola lub ośrodka opieki nad dziećmi do czasu zakończenia co najmniej 5-dniowego kursu antybiotyków lub do 21 dni po wystąpieniu pierwszych objawów kaszlu, lub do 14 dni po rozpoczęciu silnych ataków kaszlu.

Jeśli osoby, które miały bliski kontakt z osobą zakaźną nie są w pełni zaszczepione, mogą być zmuszone do trzymania się z dala od miejsc, w których przebywają małe dzieci lub kobiety w ciąży. Lekarz może udzielić porady w tym zakresie.

Każdy, kto był w bliskim kontakcie z osobą zakaźną powinien uważnie obserwować stan swojego zdrowia. Jeżeli wystąpią objawy wczesnego krztuśca w ciągu trzech tygodni po kontakcie z osobą zakażoną, powinna natychmiast odsunąć się od bliskiego kontaktu z innymi do czasu wizyty u lekarza, wspominając lekarzowi o kontakcie z krztuścem. Osoba ta nie powinna wracać do pracy do czasu ustąpienia zakażenia lub potwierdzenia innej przyczyny choroby.

Osoby, które odwiedzają lekarza w związku z krztuścem powinny poinformować o tym personel przed wizytą lub natychmiast po przybyciu, aby można było podjąć odpowiednie środki kontroli zakażeń.

Szczepienia:

Szczepienia są najskuteczniejszym sposobem zwalczania krztuśca. W Australii szczepionka przeciwko krztuścowi jest dostępna tylko w połączeniu z błonicą i tężcem. Dodatkowo, szczepionka przeciwko krztuścowi/tężcowi/dwukrztuścowi dla dzieci jest podawana jako jeden zastrzyk w połączeniu z innymi szczepionkami dla dzieci, takimi jak polio, wirusowe zapalenie wątroby typu B i Haemophilus influenzae typu b.

Aby zapewnić pełną ochronę w odpowiednim czasie, ważne jest, aby wszystkie dawki szczepionki zostały podane w zalecanych terminach. Szczepienia uzupełniające mogą i powinny być podawane, jeżeli z jakiegoś powodu szczepionki są opóźnione.

Szczepienie przeciwko krztuścowi jest zalecane w ramach Narodowego Programu Szczepień Ochronnych (National Immunisation Program Schedule), a szczepionka jest finansowana:

• Niemowląt w wieku 2 miesięcy (szczepionki należne w wieku 2 miesięcy mogą być podawane od 6 tygodnia), 4 miesięcy i 6 miesięcy)
• Dzieci w wieku 18 miesięcy
• Dzieci w wieku 4 lat (szczepionki należne w wieku 4 lat mogą być podawane od 3 lat 6 miesięcy)
• Dawka przypominająca dla uczniów w 7 roku życia, zwykle podawana w ramach szkolnego programu szczepień.

Szczepienie przeciwko krztuścowi jest również zalecane dla kobiet między 20 a 32 tygodniem każdej ciąży, a dawka ta jest finansowana w ramach Narodowego Programu Szczepień. Wzmocnienie odporności matki chroni również noworodka do czasu, gdy osiągnie on wiek wystarczający do szczepienia w wieku 6 tygodni.

Kobiety, które nie zostały zaszczepione w czasie ciąży i które nie otrzymały dawki szczepionki przeciwko krztuścowi w ciągu ostatnich 10 lat, powinny rozważyć zaszczepienie się jak najszybciej po porodzie, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na krztusiec i przekazania go noworodkowi; jednak ta dawka nie będzie finansowana.

Dawka przypominająca jest również zalecana – ale nie finansowana – dla każdej osoby dorosłej, która chce zmniejszyć ryzyko zakażenia, a nie miała dawki przypominającej przeciwko krztuścowi w ciągu ostatnich 10 lat. Szczepienie jest szczególnie ważne dla osób mieszkających z dziećmi poniżej 6 miesiąca życia lub opiekujących się nimi, np. ojców i dziadków. Szczepionka powinna być podana co najmniej 2 tygodnie przed kontaktem z niemowlęciem.

Dorośli pracujący z niemowlętami i małymi dziećmi poniżej 4 roku życia oraz wszyscy pracownicy służby zdrowia powinni otrzymać dawkę szczepionki przeciwko krztuścowi. Dawka przypominająca jest zalecana co 10 lat.

Jak wszystkie leki, szczepionki mogą mieć działania niepożądane. Większość skutków ubocznych jest niewielka, trwają krótko i nie prowadzą do żadnych długoterminowych problemów. Możliwe skutki uboczne szczepionki przeciwko krztuścowi mogą obejmować gorączkę, zaczerwienienie i bolesność lub obrzęk w miejscu podania zastrzyku, nudności, ból głowy, zmęczenie i ból mięśni. Poważniejsze działania niepożądane występują niezwykle rzadko, ale mogą obejmować ciężkie reakcje alergiczne. Należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym szczepienia, jeżeli u pacjenta lub dziecka wystąpiła reakcja po szczepieniu, którą uważa się za poważną lub nieoczekiwaną.

.