Kontekst

Federalna polityka wobec Indian w okresie od 1870 do 1900 roku stanowiła odejście od wcześniejszej polityki, która była zdominowana przez usuwanie, traktaty, rezerwaty, a nawet wojnę. Nowa polityka skupiała się szczególnie na rozbijaniu rezerwatów poprzez przyznawanie przydziałów ziemi poszczególnym rdzennym Amerykanom. Bardzo szczere osoby rozumowały, że jeśli dana osoba przyjmie biały ubiór i sposób życia, i będzie odpowiedzialna za własne gospodarstwo, to stopniowo porzuci swoją indiańskość i zasymiluje się z ludnością. Wtedy nie byłoby już konieczności, aby rząd nadzorował dobrobyt Indian w paternalistyczny sposób, do którego był zobowiązany, lub zapewniał skromne renty, które zdawały się utrzymywać Indian w pozycji poddanych i dotkniętych ubóstwem.

8 lutego 1887 roku Kongres uchwalił Ustawę Dawesa, nazwaną tak na cześć jej autora, senatora Henry’ego Dawesa z Massachusetts. Ustawa ta, znana również jako General Allotment Act, pozwalała prezydentowi na rozbicie ziemi rezerwatowej, która była w posiadaniu członków plemienia, na małe przydziały, które miały być rozparcelowane na poszczególne osoby. W ten sposób rdzenni Amerykanie rejestrujący się na plemiennej „liście” otrzymywali przydziały ziemi rezerwatowej. „Każdej głowie rodziny – jedną czwartą części; każdej osobie samotnej powyżej osiemnastego roku życia – jedną ósmą części; każdemu osieroconemu dziecku poniżej osiemnastego roku życia – jedną ósmą części; i każdej innej osobie samotnej poniżej osiemnastego roku życia, obecnie żyjącej lub która może się urodzić przed datą wydania przez Prezydenta zarządzenia o przydziale ziemi objętej jakimkolwiek rezerwatem – jedną szesnastą części…”

Sekcja 8 ustawy określała grupy, które miały być wyłączone spod prawa. Stwierdzono w niej, że „postanowienia tego aktu nie rozciągają się na terytorium zajmowane przez Czirokezów, Kreków, Choktawów, Chickasawów, Seminolów, Osage’ów, Miamies i Peorii oraz Sacs i Foxes na Terytorium Indiańskim, ani na żaden z rezerwatów narodu Seneca Indian Nowego Jorku w stanie Nowy Jork, ani na ten pas terytorium w stanie Nebraska, który od południa przylega do narodu Siuksów.”

Późniejsze wydarzenia, jednak rozszerzyły przepisy ustawy do tych grup, jak również. W 1893 roku prezydent Grover Cleveland powołał Komisję Dawesa do negocjacji z Czirokezami, Krekami, Choktawami, Chickasawami i Seminolami, którzy byli znani jako Pięć Cywilizowanych Plemion. W wyniku tych negocjacji uchwalono kilka ustaw, które przyznawały udział we wspólnej własności członkom Pięciu Cywilizowanych Plemion w zamian za zniesienie ich rządów plemiennych i uznanie praw stanowych i federalnych.

Aby otrzymać przydzieloną ziemię, członkowie mieli zapisać się do Biura do Spraw Indian. Po zapisaniu się, nazwisko danej osoby trafiało na „listy Dawesa”. Proces ten pomagał BIA i sekretarzowi spraw wewnętrznych w określeniu kwalifikacji poszczególnych członków do dystrybucji ziemi.

Celem Ustawy Dawesa i późniejszych aktów, które rozszerzyły jej początkowe postanowienia, była rzekomo ochrona indiańskich praw własności, szczególnie podczas gorączki ziemi w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, ale w wielu przypadkach rezultaty były zupełnie inne. Ziemia przydzielona Indianom obejmowała tereny pustynne lub prawie pustynne, które nie nadawały się do uprawy. Ponadto, techniki samowystarczalnego rolnictwa znacznie różniły się od ich plemiennego sposobu życia. Wielu Indian nie chciało zająć się rolnictwem, a ci, którzy chcieli uprawiać ziemię, nie mogli sobie pozwolić na narzędzia, zwierzęta, nasiona i inne materiały niezbędne do rozpoczęcia pracy. Były też problemy z dziedziczeniem. Często małe dzieci dziedziczyły działki, których nie mogły uprawiać, ponieważ zostały wysłane do szkół z internatem. Wielość spadkobierców również powodowała problem; kiedy kilka osób dziedziczyło przydział, wielkość gospodarstw stawała się zbyt mała dla efektywnego rolnictwa.

Dokumenty przedstawione tutaj zawierają mapy Terytorium Indiańskiego przed i po uchwaleniu Ustawy Dawesa oraz dwa dokumenty z 21-stronicowego podania o przyjęcie do wojska amerykańskiego humorysty Willa Rogersa.

Źródła

Kelly, Lawrence C. Federal Indian Policy. New York: Chelsea House Publishers, 1990.

The Documents

Map of Indian Territory
(Oklahoma), 1885

Click to Enlarge

National Archives and Records Administration
Records of the General Land Office
Record Group 49

Map of Indian Territory
(Oklahoma), 1891

Click to Enlarge

National Archives and Records Administration
Records of the General Land Office
Record Group 49

Clement V. and William P. Rogers’ Application
For Enrollment in the Five Civilized Tribes

Click to Enlarge

Testimony of Clement V. Rogers, October 22, 1900 (Page 3)

William P. Rogers’ Application for Allotment and Homestead (Page 5)

Wniosek Williama P. Rogersa o przydział i zagrodę (Page 5)