Do końca kręcenia The Misfits, małżeństwo Marilyn z Arthurem Millerem było skutecznie zakończone. Po zakończeniu filmu na początku listopada, dwa opuścił do Nowego Jorku w oddzielnych samolotów.

Na 11 listopada, ona oficjalnie ogłosił ich separacji do felietonisty Earl Wilson. Prasa obległa jej nowojorską rezydencję, a zapłakana Marilyn wyłoniła się, by potwierdzić tę historię.

Według jednego z biografów Monroe, newsmani byli tak chętni, by się do niej dostać, że jeden z reporterów wepchnął jej mikrofon do ust, wyszczerzając przy okazji jeden z jej zębów.

Marilyn próbowała udać się w odosobnienie, ale jej wysiłki zostały udaremnione przez ogłoszenie śmierci Clarka Gable’a 16 listopada. Gable miał rozległy atak serca dzień po tym, jak The Misfits został zawinięty, ale wielu wierzyło, że jego stan się poprawia.

Jego nagła śmierć była poważnym ciosem.

Marilyn przyjęła tę wiadomość tak źle, że nie była w stanie złożyć spójnego oświadczenia dla prasy, która ciągle wzywała ją do komentarzy.

W końcu udało jej się wydać krótkie oświadczenie: „To jest dla mnie wielki szok. Jest mi bardzo przykro. Clark Gable był jednym z najwspanialszych

mężczyzn, jakich kiedykolwiek spotkałam.”

Pogłoski zaczęły krążyć, że Kay Gable, młoda wdowa po Clarku, która była w ciąży z jego pierwszym dzieckiem, obwiniała Marilyn za śmierć męża. Kay twierdziła, że stres, który Gable musiał znosić podczas kręcenia filmu The Misfits, w tym codzienne opóźnienia w nadmiernym upale, doprowadziły do jego ataku serca.

Po usłyszeniu tego, Marilyn wpadła w mroczną depresję – myśl, że spowodowała śmierć człowieka, którego uwielbiała od dzieciństwa, była zbyt trudna do zniesienia.

W maju następnego roku, Kay Gable zaprosiła Marilyn na chrzciny syna Gable’a, Johna Clarka Gable’a. Wdzięczna Marilyn potraktowała zaproszenie jako znak, że Kay nie obarczała jej już odpowiedzialnością za jakikolwiek udział w śmierci męża.

Jak zima 1960-61 pogłębiała się, tak samo pogłębiały się uczucia rozpaczy i beznadziei Marilyn. Boże Narodzenie bez Millera i Montand podkreślił jej samotność, choć Joe DiMaggio wszedł do jej życia ponownie i odnowił ich związek.

Bliska przyjaźń rozwinęła się między byłym mężem i żoną, a prasa rozprzestrzeniała plotki o możliwym pojednaniu.

W styczniu, Marilyn poleciała do Meksyku na szybki rozwód z Arthurem Millerem, a następnie sporządziła nowy testament. Uczyniła swoją przyrodnią siostrę Berniece Miracle głównym beneficjentem, chociaż widziała Miracle tylko kilka razy w ciągu swojego życia.

Zrobiła również postanowienia dotyczące opieki nad swoją matką,i zostawiła pieniądze różnym przyjaciołom, jak również swojej sekretarce, May Reis.

Dała Lee Strasbergowi i jednemu z jej psychiatrów, dr Marianne Kris, część swojego majątku, a także zostawiła Strasbergowi wszystkie swoje rzeczy osobiste i ubrania.

Niestety, testament jest dokumentem kobiety, która miała tylko najcieńszy strzęp rodziny i tylko kilku przyjaciół. Większość z tych ostatnich nie była bliskimi osobistymi przyjaciółmi, ale kolegami, pracownikami lub lekarzami – tymi, którzy mieli jakieś finansowe lub branżowe powiązania z Marilyn.

W lutym 1961 roku, Marilyn weszła do kliniki Payne-Whitney w Nowym Jorku za sugestią swojego psychiatry ze Wschodniego Wybrzeża, Dr. Krisa. Od początku Marilyn nie czuła się komfortowo w Payne-Whitney.

Zdziwiona środkami ostrożności, które obejmowały zakratowane okna i szklane szyby w drzwiach, aby pielęgniarki mogły zaglądać do środka, buntowała się, że traktowano ją „jak wariatkę”. Czuła, że pracownicy kliniki sprawdzali ją częściej niż innych pacjentów, ponieważ była gwiazdą filmową.

Pozwolono jej na ograniczoną liczbę rozmów telefonicznych, których użyła, aby skontaktować się z Joe DiMaggio na Florydzie. DiMaggio wrócił do Nowego Jorku, zorganizował wypis Marilyn z Payne-Whitney, i umieścił ją w Columbia-Presbyterian Medical Center.

Po jej zwolnieniu z Columbii trzy tygodnie później, reporterzy i fotografowie zhańbili się w nieczułym pokazie przed drzwiami szpitala. Otoczyli Marilyn, wykrzykując niesmaczne pytania i blokując jej wyjście do czekającej limuzyny.

Szesnastu policjantów i szpitalnych ochroniarzy było potrzebnych, aby bezpiecznie doprowadzić ją do samochodu. Część następnego miesiąca spędziła na Florydzie z DiMaggio, który nadal opiekował się nią w takim stopniu, na jaki pozwoliła aż do swojej śmierci.

Oprócz niepewnego zdrowia emocjonalnego i psychicznego, Marilyn doświadczyła również różnych zaburzeń fizycznych. W maju 1961 roku zgłosiła się do szpitala Cedars of Lebanon w Los Angeles na operację ginekologiczną.

W następnym miesiącu znalazła się w szpitalu Polyclinic w Nowym Jorku na operację pęcherzyka żółciowego. Ponadto Marilyn cierpiała z powodu owrzodzonej okrężnicy i nieprawidłowego krwawienia z macicy.

Z powodu delikatnego stanu psychicznego i fizycznego, Marilyn w 1961 roku w ogóle nie pracowała jako aktorka. Aby dowiedzieć się więcej o ostatnim filmie Marilyn, zobacz następną stronę.