Definicja
noun
Drugi etap pierwszego podziału mejotycznego po profazie I, i podkreśla ułożenie sparowanych chromosomów homologicznych wzdłuż jednej płaszczyzny w centrum komórki
Suplement
Mejoza jest wyspecjalizowaną formą podziału komórki, która ostatecznie daje początek nieidentycznym komórkom płciowym. Istnieją dwa następujące po sobie podziały jądrowe: mejoza I i mejoza II. Każdy z nich ma cztery główne fazy. Są to: profaza, metafaza, anafaza i telofaza. Każda z tych faz jest oznaczana jako I lub II, w zależności od tego, gdzie występuje, tj. w mejozie I lub w mejozie II.
Metafaza I jest drugim etapem mejozy I. Następuje po profazie I, która podkreśla parowanie i wymianę DNA między chromosomami homologicznymi poprzez rekombinację homologiczną i krzyżowanie na chiazmie(ta) między nie-siostrzanymi chromatydami.
W metafazie I, chromosomy homologiczne przemieszczają się do centrum komórki i orientują się wzdłuż płaszczyzny równikowej, tworząc tzw. płytkę metafazową. Należy zauważyć, że z powodu wcześniejszej rekombinacji homologicznej i crossing-over, cztery chromatydy, które tworzą każdą parę chromosomów homologicznych, są w tym momencie genetycznie niepodobne. Włókna wrzeciona przyczepiają się do kinetochorów centromeru, przygotowując parę chromosomów do rozdzielenia podczas następnej fazy, anafazy I.
Główne różnice między metafazą mejotyczną I a metafazą mitotyczną są następujące:

• W mitozie chromosomy (każdy z dwoma chromatydami) ustawiają się w linii na płytce metafazowej, podczas gdy w mejozie tetrady (gdzie każda para chromosomów ma cztery chromatydy połączone w centromerze) ustawiają się w linii na płytce metafazowej.
• W mitozie centromery (tj. region zawierający kinetochory) leżą na płaszczyźnie równikowej, podczas gdy w mejozie centromery są skierowane w stronę biegunów, a chromatydy leżą na płaszczyźnie równikowej.

Zobacz także:

.