Minęły co najmniej trzy całe minuty, odkąd poprosiłem o kilka jego ulubionych, a Robert Bixler wciąż wymienia robaki. There’s the clearwing moth, which imitates bumblebees in both dress and behavior, and eschews normal moth protocol to fly during the day. Jest ważka z proporcem Halloween, która jest jaskrawo pomarańczowa z brązowymi skrzydłami. Jest millipeda wiśniowa, która, gdy jest zakłócona, pachnie jak ktoś, kto rozbił słoik wiśni maraschino.

I jest larwalny antlion, wielki-szczękający kleks, który żyje w piaszczystej ziemi. Kiedy jest głodny, wykopuje pułapkę, a następnie leży na jej dnie, czekając, aż mrówki przejdą obok i wpadną do niej. Ten ostatni rodzaj ma bardzo szczególne grono wielbicieli: „Są rozkoszą każdego dziewięcio- i dziesięcioletniego chłopca, który o nich wie” – mówi Bixler, profesor w Clemson University’s College of Behavioral, Social and Health Sciences. „Będą siedzieć wbijając igły sosnowe do lejka i próbując skłonić mrówkojada, by się ich chwycił.”

Kliknąłeś na ten link o ważkach? A może chciałbyś podnieść i powąchać wiśniową stonogę? Następnym razem, gdy będziesz gdzieś na piaszczystej ziemi, może znajdziesz najbliższe igły sosny? Jeśli tak, to być może wpadłeś w przyjazną pułapkę Bixlera. Specjalista w dziedzinie, którą nazywa „socjalizacją środowiskową”, zawsze szuka nowych sposobów, aby zachęcić ludzi do wyjścia na zewnątrz i zaangażowania się w otaczający ich dziki świat. Mało znane robaki, jak sądzi, mogą stanowić całkiem dobrą przynętę.

Bixler zaczął gromadzić statystyki robaków kilka lat temu, po tym, jak stał się sfrustrowany tym, co widział jako tendencję – zarówno w swojej dziedzinie, jak i w świecie w ogóle – do pomijania pobliskich możliwości na rzecz bardziej efektownych gatunków i miejsc. „Nikt nie chce badać ludzkich zachowań w lokalnym parku” – mówi. „Wszyscy chcą badać rzeczy w Parku Narodowym Yellowstone.”

W trakcie poszukiwania bliskiego do domu problemu do zagłębienia się, „Zdałem sobie sprawę, że słyszę ludzi mówią cały czas, 'Nienawidzę robaków! Robaki są okropne!” – mówi. „Po prostu przyszło mi do głowy, że jeśli moglibyśmy wymyślić sposoby, aby uzyskać więcej ludzi znających i zainteresowanych owadami, ludzie byliby bardziej wygodni na zewnątrz.”

Jak większość wysiłków związanych z rebrandingiem, tak i ten zaczął się od grup fokusowych. W zeszłym roku Bixler i jeden z jego absolwentów, Nate Shipley, zebrali grupy studentów college’u i dali im serię ankiet i quizów dotyczących błędów. „Po pierwsze, chcieliśmy się dowiedzieć, co ludzie wiedzą o pluskwach?” – mówi Shipley, obecnie doktorant na Uniwersytecie Illinois Urbana-Champaign. „I nie wiedzą bardzo dużo.”

Średnio, badani studenci byli w stanie wymienić tylko 12 różnych owadów w części wolnej odpowiedzi jednej ankiety. (Wielu z nich wymieniło również nie owadzie pełzaki, takie jak pająki, stonogi i, w kilku przypadkach, węże). Co więcej, najbardziej znane stworzenia generalnie dzieliły się na dwie kategorie: „Piękne robaki”, takie jak motyle, biedronki i ogniki, oraz „uciążliwe robaki”, takie jak komary i osy.

Dla grupy taksonomicznej, która szczyci się ponad 900 000 znanych gatunków, te liczby rozpoznawalności nie są aż tak wielkie. „Zaczęliśmy się zastanawiać, jak promować znajomość owadów,” mówi Bixler. W kilku następnych badaniach, które złożyły się na jego pracę magisterską, Shipley zadawał pytania mające na celu zmierzenie nie tylko tego, jak dobrze ludzie znają pewne owady, ale także stopnia, w jakim chcieliby je poznać.

Poprosił uczestników, by ocenili, jak bardzo interesujące wydają im się różne robaki i co dokładnie ich zaintrygowało (np. „rozmyte ciało”, „rogi wyglądają groźnie”, „kształt wygląda fajnie”). Śledził nawet ruchy ich oczu, gdy patrzyli na różne robaki obok siebie. (Jeśli ludzie lubili robaka, napisał, mieli tendencję do skupiania się na jego głowie.)

Zwycięzcy tworzą kategorię, którą Bixler i Shipley teraz nazywają „Fascynujące i nieznane,” lub „FUN” robaki. Te miały tendencję do wykazywania pewnych cech: „Kolor, kształt, niezwykłe struktury morfologiczne” – mówi Shipley. Mistrz badań, gąsienica workowca, „nie ma określonego kształtu”, mówi Shipley. „Ludzie są ciekawi – co to jest? Uważają też, że jest urocza.”

Shipley i Bixler mają nadzieję, że ich wyniki pomogą różnym interesariuszom „wykorzystać nowość robaków na swoją korzyść”, mówi Shipley. „Kiedy składasz broszurę, znak lub artykuł online – jak przykuć czyjąś uwagę?”. Składają również zestaw 75 robaków FUN, które są na tyle powszechne, że można je znaleźć w dużej części Stanów Zjednoczonych, i na tyle fascynujące, że ludzie mogą chcieć się im przyjrzeć: żuki padlinożerne, pająki skaczące, mud daubers, plus wszystkie te, o których ten artykuł już wspomniał.

„To w duchu Pokemon GO, albo po prostu scavenger hunt” – mówi Bixler, który planuje przekazać listę do centrów przyrodniczych, ogrodów botanicznych i szkół. Nazywają ją listą BUG-ket: „Siedemdziesiąt pięć robaków, które musisz zobaczyć, zanim umrzesz!” mówi Bixler.

Bixler nadal uważa, że średnie dzieciństwo – przeciętny wiek miłośnika antylionów – to idealny czas, aby zainteresować się robakami. „Bardzo by mi się podobało, gdyby każdy 10-latek, który miał kij baseballowy w sypialni, miał obok niego siatkę na owady” – mówi. Ale jedną z najwspanialszych rzeczy w bugwatchingu jest to, że możesz zacząć zawsze i wszędzie. „Są lwy i nosorożce w Afryce, ale mamy lwy mrówki i nosorożce chrząszcze prawo tutaj ,” mówi Bixler. „Każdy może sobie pozwolić na safari z robalami.”

Ostatnio, ale nie najmniej, Bixler mówi, bugwatching „dostarcza prostych przyjemności”. Przywołuje on swoją własną ulubioną kategorię pluskiew: grupę owadów i pająków znanych jako „ptaki-zrzucające” pluskwy, które kamuflują się jako grudki ptasiej kupy. „Jest ich dziesiątki i dziesiątki” – mówi z wyraźną radością. Od czasu dowiedzenia się o nich, kontynuuje, „Uśmiecham się za każdym razem, gdy widzę ptaka upuszczającego”. How much more FUN can you get?

Naturecultures to cotygodniowa kolumna, która bada zmieniające się relacje między ludzkością a dzikimi rzeczami. Masz coś, co chciałbyś, aby zostało poruszone (lub odkryte)? Wyślij wskazówki na adres [email protected].