Pałac w Luwrze to budynek, który służył kilku celom, od twierdzy do muzeum narodowego. Jak dokonała się ta transformacja? Kiedy Pałac Luwr stał się muzeum? Kto zbudował pałac? Oto wszystkie odpowiedzi :

Luwr w średniowieczu

Wykopaliska archeologiczne ujawniły obecność łowców-zbieraczy na obszarze Luwru. Basen paryski był więc już wtedy zajęty. Ten obszar geograficzny szybko stał się stolicą. W średniowieczu król Filip August (1165-1223) zbudował tu fortecę, składającą się z twierdzy i kwadratowego ogrodzenia. Celem tej twierdzy wojskowej było wzmocnienie muru zbudowanego w tamtym czasie w celu ochrony Paryża. Rowy tych fortyfikacji są obecnie widoczne w centrum handlowym Carrousel du Louvre.

Praca Karola Mądrego

W latach 1364-1380 Karol V (1338-1380) podjął prace nad Luwrem w celu przekształcenia go w zamek. Projekt ten był wspierany przez architekta Raymonda du Temple. Stary fort stał się wygodną rezydencją składającą się z apartamentów i wydzielonych stref wypoczynkowych. Założono bibliotekę królewską, której zbiory z biegiem wieków przekształciły się w Bibliotekę Narodową Francji. Niestety, wojny, w tym wojna stuletnia, oraz ambicje szlachty, by uciec z Paryża, sprawiły, że porzucili oni Luwr na rzecz zamków w Dolinie Loary.

Franciszek I i Nowy Pałac w Luwrze

Franciszek I (1494-1547) jest znany jako władca renesansu. To za jego czasów powstały pałace nad Loarą, a Francja dowiedziała się o Leonardzie da Vinci i jego Mona Lisie. W tym czasie zburzono i przebudowano pałac Luwr rozpoczęty przez Karola V. Powstały pomieszczenia recepcyjne, w których sprawowano władzę. Katarzyna Medycejska (1519-1589) również kazała zbudować pałac Tuileries. Potem nadszedł król Henryk IV (1553-1610), który kazał wybudować wielką galerię między Luwrem a pałacem Tuileries, aby móc przemieszczać się między siedzibą władzy a swoimi apartamentami. W Luwrze rozpoczęły się prace modernizacyjne, ale zostały one ukończone dopiero za panowania jego wnuka, Ludwika XIV. Ludwik XIV powierzył wówczas rozwój ogrodów André Le Nôtre’owi, po czym przeszedł do projektów w Wersalu.

Początki Muzeum Luwru

Podczas gdy dwór Króla Słońce znajdował się w Wersalu, Pałac Luwru był zajmowany przez szlachtę, intelektualistów i artystów, którzy tam zamieszkali. To oni podsunęli królowi pomysł utworzenia muzeum. Ludwikowi XVI spodobał się ten pomysł i prace ruszyły. Rewolucja francuska przyspieszyła otwarcie Wielkiej Galerii dla publiczności. Wystawiono tam dzieła z królewskich kolekcji. Zbiory rozrastały się w wyniku konfiskat i sukcesów militarnych. Prywatne darowizny umożliwiły Luwrowi nabycie nowych dzieł. Podczas gdy Napoleon Bonaparte (1769-1821) mieszkał w pałacu Tuileries, cesarz przekształcił Luwr w wielkie muzeum z pomocą jego pierwszego dyrektora, Dominique Vivant Denona (1747-1825). Denon był odpowiedzialny za organizację zbiorów. Później Karol X (1757-1836) kazał wybudować nową galerię wzdłuż Rivoli, równoległą do tej zbudowanej przez Henryka IV. Działy starożytności greckich i egipskich zostały utworzone pod nazwą Muzeum Karola X. To właśnie w okresie Drugiego Cesarstwa Luwr uzyskał sylwetkę, jaką znamy dzisiaj. Wokół dziedzińca Napoleona, gdzie dziś stoi piramida, powstały dwa budynki. Powstały nowe pomieszczenia dla muzeum, a w Luwrze znalazły się również biura ministerialne i stajnie. Prace sięgały aż do Tuileries, które Napoleon III chciał odnowić, niszcząc na początek galerię wzdłuż Sekwany. Niestety, projekt ten nigdy nie został zrealizowany z powodu wydarzeń w mieście, podczas których spłonął pałac Tuileries.

Wielki Luwr

W 1981 roku François Mitterrand został wybrany na prezydenta Republiki Francuskiej. Przebudowa i renowacja Pałacu Luwru została powierzona architektowi Ieoh Ming Pei. Prace te doprowadziły m.in. do budowy piramid, a także rozbudowy głównego wejścia z Carrousel du Louvre. Największe muzeum świata otworzyło się na nową publiczność. Najbardziej rozległe prace nad Luwrem obejmowały przebudowę Cour Visconti w celu stworzenia Departamentu Sztuk Islamskich.

W 2014 roku Muzeum Luwru przyjęło ponad 9 milionów zwiedzających, z czego trzy czwarte stanowili obcokrajowcy. Ten sukces sprawia, że pałac w Luwrze jest jednym z najczęściej odwiedzanych w Paryżu.

.