September 11, 2020
„Pamiętam ten dzień tak wyraźnie jak wczoraj.”
Minęło 19 lat od tragicznych ataków w Nowym Jorku, NY, Arlington, VA i Shanksville, PA. Prawie 3000 naszych przyjaciół, członków rodzin, sąsiadów i kolegów nie dotarło tej nocy do domu.
Dla Davida Pana, oficera wywiadu, który był wewnątrz Pentagonu w fatalny poranek 11 września 2001 roku, te wydarzenia zmieniły jego życie na zawsze. Pan miał szczęście, że wyszedł z Pentagonu żywy; jednak emocjonalny wpływ, jaki wywarł na niego ten dzień, jest wieczny.
„Dla mnie 9/11 był momentem definiującym życie. Świat już nigdy nie będzie taki sam jak dzień wcześniej” – powiedział Pan, obecnie pracownik Biura Dyrektora Wywiadu Narodowego (ODNI). „Nasza niewinność na froncie domowym została na zawsze zniszczona. Inaczej patrzymy na świat i samych siebie.”
Pan poświęcił ponad 37 lat swojego życia na ochronę bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych Ameryki, ale emocje, które odczuwał podczas 11 września stworzyły nowe poczucie tego, co oznacza służba.
„Poczułem bardzo silne poczucie spójności narodowej w następstwie 11 września. Zjednoczyliśmy się za naszym prezydentem i byliśmy zdeterminowani, aby znaleźć i ukarać tych, którzy dokonali ataku na nas wszystkich,” powiedział Pan. „Dziewiętnaście lat minęło, ale myślę, że nadal jesteśmy zjednoczeni w zapobieganiu kolejnym 9/11 na naszej ziemi.”
Porywacze samolotu, który uderzył w Pentagon, wlecieli samolotem w zachodnią fasadę Pentagonu, dokładnie w miejsce, gdzie kiedyś znajdowało się biuro Pana.
W dniu ataków Pan i jego koledzy pracowali nad globalnym ćwiczeniem dowodzenia i kontroli nuklearnej w piwnicy Pentagonu.
Dla Pana, i wielu innych, ten dzień nie różnił się niczym od innych późnych letnich dni w rejonie D.C..
„11 września 2001 roku rozpoczął się jako piękny czysty poranek, kiedy przybyłem na parking Pentagonu o 7:00 tego ranka. Pamiętam, że oglądałem samolot startujący z Narodowego Lotniska, gdy szedłem do środka. We had TVs in the room in the basement of the building, near corridor 8.”
When they turned the TVs on that morning, nobody in the Pentagon basement thought they would witness the largest terrorist attack on American soil since the attack on Pearl Harbor in 1941.
„I watched the events unfolding in New York City, with the report of the first plane crashing into the North Tower, and then the second going into the South Tower. It was then I knew that it was a terrorist attack.”
With these attacks occurring just four hours north of the Pentagon, the question arose as to where the next attack or target would be.
„We kept working on our exercise after that, but I made a remark that the Pentagon police better tighten up security as we’re probably next. Chwilę później oficer pracujący z nami nad ćwiczeniem wbiegł do naszej przestrzeni i powiedział nam, że samolot uderzył w budynek i musimy się ewakuować.”
Ale wielu nie od razu poczuło pilność i powagę ataku.
„To było surrealistyczne, chodzenie po schodach z innymi bez poczucia pilności, które czuło się jak ćwiczenia przeciwpożarowe. Dopiero gdy dotarliśmy do wyjścia, wiedzieliśmy, że to nie jest normalne. Ochroniarze powiedzieli nam, aby utrzymać się w ruchu, nie machać naszymi odznakami i wyjść z budynku na parking.”
Jak masy wykonane go na zewnątrz, atak stał się bardzo realne. Nawet z drugiej strony największego biurowca na świecie widać było dym i płomienie.”
„Spojrzałem w górę i zobaczyłem dym unoszący się nad budynkiem z drugiej strony Pentagonu, gdzie uderzył samolot. Poszedłem do mojego samochodu i włączyłem radio. Mogłem zobaczyć dym z drugiej strony przy drodze nr 27. Po chwili zdecydowałem, że nie ma sensu tam zostawać, bo wszystko było bardzo zagmatwane. I got on the road.”
As thousands of Americans learned about the Pentagon attack on TV, they began to worry about their loved ones who were in the building that day. Wszystko, co chcieli zrobić, to zadzwonić i sprawdzić, czy żyją. Niestety, nie było to możliwe.
„Moja żona nie wiedziała, co się ze mną stało, ponieważ wszystkie linie telefonów komórkowych były zablokowane i nie mogłem się połączyć.”
Pan ostatecznie dotarł do domu bezpiecznie do swojej żony i zaczął zastanawiać się nad swoim porankiem. Każdego roku wspomina wydarzenia, zapachy i chaos, który zapanował w Pentagonie tamtego ranka.
11 września 2001 roku Stany Zjednoczone poniosły stratę, której nikt się nie spodziewał. To, co zaczęło się jako zwykły dzień, przerodziło się w trwającą 19 lat globalną wojnę z terroryzmem. W imieniu ODNI i całej Wspólnoty Wywiadowczej opłakujemy ofiary tego dnia i oddajemy cześć dzielnym mężczyznom i kobietom, którzy służą naszemu narodowi, aby zapewnić, że kolejny 9/11 nie wydarzy się na amerykańskiej ziemi.