Choć powszechnie kojarzony z nazistowskimi Niemcami, symbol swastyki ma ponad 3000 lat. Termin „swastyka” był pierwotnie nazwą haczykowatego krzyża w sanskrycie, a swastyki znaleziono na artefaktach, takich jak monety i ceramika, ze starożytnego miasta Troja.

Nie tylko swastyki są związane ze starożytną Troją, symbole te można znaleźć w wielu innych kulturach, takich jak chińska, japońska, indyjska i południowoeuropejska. Do czasów średniowiecza swastyka była dobrze znanym symbolem i miała wiele różnych nazw, w zależności od kraju. W niektórych kulturach, takich jak starożytne Chiny, symbol jest obrócony w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (sauvastika).

Przez całą swoją historię, swastyka reprezentowała życie, słońce, moc, siłę i szczęście. Na początku XX wieku była nadal uważana za pozytywny symbol. Podczas I wojny światowej znajdowała się na naramiennikach członków amerykańskiej 45 Dywizji oraz fińskich sił powietrznych. Dopiero po okresie nazizmu jej konotacja uległa zmianie.

Nacjonaliści niemieccy zdecydowali się na użycie swastyki w połowie XIX wieku, ponieważ była ona kojarzona z rasą aryjską i historią germańską. Pod koniec XIX wieku niemieccy nacjonaliści używali tego symbolu na łamach czasopism oraz jako oficjalnego godła Niemieckiej Ligi Gimnastycznej. W XX wieku był to powszechny symbol używany w Niemczech do reprezentowania niemieckiego nacjonalizmu i dumy, na przykład jako emblemat Wandervogel, niemieckiej grupy młodzieżowej. Swastyki używano jednak również w antysemickich czasopismach.

Swastyka stała się oficjalnie godłem partii nazistowskiej 7 sierpnia 1920 r. na kongresie w Salzburgu. Opisując nową flagę w Mein Kampf, Hitler powiedział, że swastyka symbolizuje zwycięstwo człowieka aryjskiego.

Dzisiaj symbol ten jest najczęściej kojarzony z nazistowskimi Niemcami, Holokaustem, neonazistami i innymi grupami nienawiści.

.