From Nba.com: Warrior. To jest jedno słowo, którym często opisuje się Patricka Ewinga. Był niestrudzony i nieustępliwy w dążeniu do mistrzostwa NBA, mimo że co roku spotykał się z odmową. Śmiałe zapowiedzi nie zawsze się spełniały i jedni brali je za puste obietnice, inni za wolę sukcesu. Jeden z najlepszych strzelających centrów, który opuścił grę jako lider New York Knicks w historii w prawie każdej znaczącej kategorii i trzynasty strzelec wszechczasów z 24 815 punktami.

Przybył do Nowego Jorku po głośnej karierze w college’u z Georgetown Hoyas, która obejmowała jeden tytuł NCAA i występy w dwóch innych meczach o mistrzostwo. Ostry styl koszykówki tej drużyny stworzył zjawisko znane jako „Hoya Paranoia”, a Ewing, jako kluczowy obrońca, został nazwany „Hoya Destroya”. Gwiazda mediów od czasów szkolnych, jego oczekiwane przybycie do NBA było bezprecedensowe.

Nigdy nie osiągnął Świętego Graala NBA, Ewing był boleśnie blisko. Poprowadził Knicks aż do Finałów NBA w 1994 roku, ale przegrał z Hakeemem Olajuwon-led Houston Rockets w siedmiu meczach, co pomściło stratę Olajuwon’s Houston Cougars do Georgetown w 1984 roku w meczu o mistrzostwo NCAA.

Ponadto, pod koniec kariery Ewinga w Knicks, został on odsunięty na boczny tor z częściowo zerwanym ścięgnem Achillesa, kiedy San Antonio Spurs pokonali Nowy Jork w Finałach NBA 1999…

Niemniej jednak, wyniki kariery Ewinga są imponujące. Jego średnie to 21 punktów i 9,8 zbiórki na mecz, 11 miejsc w All-Star, nominacja do pierwszej drużyny All-NBA i sześć do drugiej. Był debiutantem roku NBA w 1986 roku, został uznany za jednego z 50 największych graczy w historii NBA i grał w dwóch drużynach olimpijskich, które zdobyły złoty medal w koszykówce, w 1984 i 1992 roku.