Abstract

Although the Marshall Plan (1948-1951) was conceived as, and may properly be perceived as an instrument of American foreign policy, it was essentially an economic enterprise-an enterprise consisting of a substantial transfer of financial and technical resources from the United States to a group of West European countries for the purpose of aiding the latter to pursue specific economic tasks and reach specific economic goals within a prescribed period of time. Wykazano tu, że tylko niektóre cele zlecone przez Kongres Stanów Zjednoczonych i zakładane przez kraje europejskie zostały faktycznie osiągnięte do czasu zakończenia planu Marshalla. Ale argumentuje się również, że znaczenie Planu Marshalla jako programu gospodarczego leży nie tyle w jego natychmiastowych, krótkoterminowych rezultatach gospodarczych, co w jego długoterminowym wpływie. Położył on bowiem solidne fundamenty, na których narody europejskie mogły wytworzyć swój własny impet gospodarczy i osiągnąć punkt samonapędzającego się wzrostu gospodarczego w dekadach następujących po zakończeniu samego Planu Marshalla.

.