Istnieją trzy zalecane metody badania krwi w celu zidentyfikowania lub zdiagnozowania prediabetes: A1C, glukoza w osoczu na czczo i 2-godzinna doustna próba obciążenia glukozą po 75 g. Są to te same testy, które są obecnie zalecane do identyfikacji niezdiagnozowanej cukrzycy typu 2. Test A1C oferuje korzyści dla pacjentów i świadczeniodawców, ponieważ eliminuje obciążenie związane z oznaczaniem glukozy na czczo i/lub długimi wizytami w laboratorium.

Każdy z następujących wyników potwierdzi rozpoznanie prediabetes:

• A1C 5,7%-6.4% lub
• Glukoza w osoczu na czczo 100-125 mg/dl (upośledzone stężenie glukozy na czczo) lub
• 2-godzinna doustna próba obciążenia 75 g glukozy 140-199 mg/dl (upośledzona tolerancja glukozy)

Choć przyszły rozwój cukrzycy typu 2 jest możliwy, gdy wyniki badań krwi są poniżej tych zakresów, ryzyko progresji staje się większe u osób z tymi bardziej podwyższonymi wynikami badań.

Ważna uwaga: Te różne opcje testów nie zawsze identyfikują tych samych pacjentów. Na przykład, niektóre osoby mogą mieć prawidłowy wynik badania glukozy na czczo, ale jednocześnie wynik badania A1C w zakresie prediabetes. Jeżeli podejrzenie prediabetes jest duże, ale początkowe badanie przesiewowe jest prawidłowe, rozsądnie jest rozważyć powtórzenie badania w krótszym czasie (np. 1 rok) lub potwierdzenie „prawidłowego” wyniku za pomocą jednej z dwóch pozostałych opcji badania przesiewowego.

Niezależnie od metody badania przesiewowego, zidentyfikowanie osób przed przejściem w cukrzycę typu 2 pozwala na podjęcie działań, takich jak dostarczenie informacji i zasobów do profilaktyki lub wykonywanie częstszych badań powtórnych (np. co 1 do 3 lat). 1 Ścieżka decyzyjna dla cukrzycy i stanu przedcukrzycowego może być pomocna w interpretacji wyników badań laboratoryjnych.

Cukrzyca określa etap pośredni w rozwoju cukrzycy typu 2. Ważne jest, aby interweniować na tym etapie w celu zapobiegania progresji. Pacjentom należy udzielić porady dotyczącej konieczności zmniejszenia masy ciała poprzez przyjęcie zdrowszego stylu życia, w tym dokonywanie wyborów zdrowej żywności i zwiększenie aktywności fizycznej. Należy rozważyć skierowanie pacjenta do programu interwencji w zakresie stylu życia opartego na zasadach programu prewencji cukrzycy sponsorowanego przez National Institutes of Health, takiego jak National Diabetes Prevention Program. Należy również rozważyć zastosowanie metforminy u pacjentów w wieku poniżej 60 lat z prediabetes oraz innymi czynnikami ryzyka, takimi jak A1C>6%, nadciśnienie tętnicze, niski poziom cholesterolu HDL, podwyższony poziom trójglicerydów lub cukrzyca w wywiadzie rodzinnym u krewnego pierwszego stopnia, którzy są otyli (BMI 30 lub większy).

.