Uraz więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL) występuje w przypadku rozciągnięcia, częściowego rozerwania lub całkowitego rozerwania (zerwania) więzadła. Więzadło poboczne przyśrodkowe (MCL) jest szerokim, grubym pasmem tkanki biegnącym po wewnętrznej stronie kolana od kości udowej (femur) do punktu na kości goleni (tibia) około czterech do sześciu cali od kolana.

Główną funkcją więzadła pobocznego przyśrodkowego jest zapobieganie zbytniemu wydłużeniu nogi do wewnątrz, ale pomaga ono również w utrzymaniu stabilności kolana i umożliwia jego obrót.

Przygotowania do rekonstrukcji więzadła pobocznego przyśrodkowego

Przygotowania zależą od Twojego chirurga. Ogólnie rzecz biorąc, należy:

• Unikać pewnych leków. Twój lekarz może chcieć, abyś unikał przyjmowania leków lub suplementów diety, które mogą zwiększyć ryzyko krwawienia.
• Wcześniejsze poszczenie. W zależności od rodzaju znieczulenia będziesz mieć, lekarz może chcieć, aby uniknąć jedzenia lub picia sześć do dwunastu godzin przed zabiegiem.
• Zorganizuj sobie transport. Nie będziesz mógł sam prowadzić samochodu do domu po zabiegu, więc upewnij się, że ktoś będzie dostępny, aby cię odebrać. Jeśli mieszkasz sam, poproś kogoś, aby sprawdził co u ciebie tego wieczoru lub, najlepiej, został z tobą przez resztę dnia.
• Wybierz luźne ubranie. W przypadku artroskopii kolana należy nosić luźną, wygodną odzież, na przykład workowate spodenki gimnastyczne, buty typu slip on, aby po zabiegu można było łatwo się ubrać.

Operacja więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL)

Gdy wykonywana jest operacja MCL, jest ona zazwyczaj przeprowadzana przez małe nacięcie po wewnętrznej stronie kolana. Nie wykonuje się jej artroskopowo, ponieważ więzadło to nie znajduje się wewnątrz stawu kolanowego.

Jeśli więzadło poboczne przyśrodkowe zostało zerwane w miejscu, w którym przyczepia się do kości udowej (femur) lub kości goleni (tibia), chirurg ponownie połączy więzadło z kością za pomocą dużych szwów, metalowej śruby lub zszywki kostnej. Jeśli rozdarcie nastąpiło w środkowej części więzadła, chirurg zszyje rozdarte końce razem.

REKONSTRUKCJA

Wyleczenie rekonstrukcji więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL) trwa średnio sześć tygodni. Początkowe leczenie większości przypadków zerwania MCL koncentruje się na zmniejszeniu bólu i stanu zapalnego w kolanie, przy jednoczesnym unieruchomieniu kolana w celu utrzymania jego stabilizacji. Obejmuje to:

• leżenie, oblodzenie i uniesienie kolana
• przyjmowanie leków przeciwbólowych, takich jak aspiryna i ibuprofen, w celu złagodzenia bólu i obrzęku
• noszenie lekkiego gipsu lub ortezy, które umożliwiają ruch kolana do tyłu i do przodu, jednocześnie ograniczając ruchy na boki. Zazwyczaj zaleca się utrzymanie kolana unieruchomionego w ten sposób przez 72 godziny, w zależności od ciężkości urazu. Gips lub orteza mogą być zaprojektowane w taki sposób, aby nie można było w ogóle zginać kolana. W takim przypadku należy zmodyfikować swoje zachowanie, aby uniknąć konieczności kucania, klękania lub pochylania się.
• Należy starać się utrzymywać nogę w pozycji uniesionej, nawet jeśli siedzisz na krześle, aby zmniejszyć przepływ krwi do kolana.
• Po ustąpieniu bólu i obrzęku rozpoczniesz rehabilitację, która będzie obejmować ćwiczenia mające na celu przywrócenie siły i normalnego zakresu ruchu w kolanie.
• Jeśli podczas wykonywania tych ćwiczeń kolano będzie odczuwać ból, należy postępować powoli, aby zapobiec dalszemu podrażnieniu

Ryzyko

Zarządzanie ryzykiem:

• • Najbardziej skutecznym sposobem leczenia powikłań jest zapobieganie. Na przykład, ryzyko zakażenia zmniejsza się poprzez podawanie antybiotyków przed zabiegiem
  • Ryzyko zakrzepów krwi zmniejsza się poprzez stosowanie pończoch przeciwzatorowych.
  • Sztywność kolana można często kontrolować za pomocą fizykoterapii i aparatów ortopedycznych.
  • Ponieważ większość powikłań może być skutecznie opanowana, gdy zostaną one szybko rozpoznane, jeśli pacjenci mają pytania lub wątpliwości dotyczące przebiegu pooperacyjnego, należy jak najszybciej poinformować o tym chirurga.