Dear Colleagues,
Since the late Susumu Ohno first introduced the phrase „junk DNA” in 1972 („So Much Junk DNA in Our Genome”, Brookhaven Symposium on Biology 23:366-370) the concept has captured the imagination of scientists and non-scientists alike leading to much research as well as debate. Pierwotna hipoteza Ohno dotycząca pochodzenia i ewolucyjnego znaczenia „śmieciowego DNA” została zmodyfikowana i udoskonalona w ciągu ostatnich czterech dekad, korzystając z ostatnich analiz genomiki porównawczej i funkcjonalnej oraz pod wpływem zakrojonej na szeroką skalę bioinformatycznej analizy sekwencji. Wielu twierdziło, że musimy porzucić terminologię Ohno, ale mimo to trwa ona nadal, głównie dlatego, że pozostaje interesującą ramą konceptualną do zbadania, biorąc pod uwagę względny ogrom zawartości sekwencji w kategorii niekodującej białka i odkrycie, że liczba genów wydaje się zaskakująco podobna wśród kręgowców, podczas gdy sekwencje niekodujące wahają się od bycia szeroko zmiennymi do nieoczekiwanej konserwacji.

Ten numer specjalny stara się objąć szeroki zakres tematów dotyczących typów, funkcji, zachowania, ewolucji i ostatecznie znaczenia biologicznego „śmieciowego DNA” szeroko zdefiniowanego jako „sekwencja niekodująca białka” znaleziona w genomach i między nimi. Zachęcamy do nadsyłania prac obejmujących różnorodność gatunkową. Zapraszamy perspektywy naukowe, recenzje i oryginalne prace badawcze na temat „śmieciowego DNA” i jego znaczenie biologiczne.
Prof. Dr Mary E. Delany
Guest Editor

.